نباید سرنوشت اطفال کشور قربانی خواسته های شخصی آموزگاران گردد
حشمت الله بیان
نزدیک به یک ماه میشود که هزاران تن از آموزگاران مکاتب شهر کابل و برخی از ولایت های کشور به نسبت کم بودن معاش، زیاد بودن زمان تدریس، نبود امتیازات و نبود مسکن و وعده خلافی های حکومت وحدت ملی، دست به تحصن زده و از تدریس شاگردان شان دست برداشته اند. گرچند این حرکت مدنی آموزگاران برای احقاق حقوق شان در خور ستایش و ستودنی است؛ اما این موضوع را هم نباید دست کم گرفت که هزاران طفل کشور در درازای این مدت درهوای گرم تابستانی همه روزه به مکاتب شان میروند، ازینکه آموزگاران به بهانه تحصن به وظایف شان حاضر نمی شوند و یا حاضر به تدریس نیستند، با دست خالی دوباره به خانه های شان برمی گردند، مایه نگرانی جدی به سرنوشت و آینده اطفال کشور است.
همه ی مان میدانیم که در اثر چندین دهه جنگ و بی ثباتی، کشور مان دچار مشکلات گوناگون گردیده، به بیشتر حقوق و ارزش ها توجه و رسیدگی لازم صورت نگرفته، فرهنگ بی عدالتی، زورگویی، خویشاوندسالاری و... همواره در همه بخش ها و ادارات این کشور حاکم بوده و حق به حق دار آن آنطوری که لازم بوده، نرسیده است. حکومت وحدت ملی هم از بطن همان مشکلات بیرون آمده و بعید نیست که تمام مشکلات جامعه یک سره و به زودی رفع گردد. اگر توجه به وضعیت کنونی کشور گردد، این هراس وجود دارد که بی عدالتی ها بیشتر از پیش زبانه خواهد کشید و وضعیت اقتصادی و امنیتی مردم بدتر ازین خواهد شد.
انگار، با این امکانات محدود حکومت وحدت ملی، تمام خواسته های آموزگاران به زودی تحقق نخواهد یافت؛ اما دیده می شود که هم حکومت و هم شورای ملی کشور مصمم ودر تلاش اند تا به خواسته های برحق آموزگاران رسیدگی گردد.
بنابرین از تمام آموزگاران ارجمند تقاضا می گردد تا به خاطر خواسته های شخصی شان، بیش ازین با سرنوشت اطفال این کشور بازی نکرده، به تدریس شان حاضر شوند و مسلک مقدس و ارزش والای شان را نزد دولت و شهروندان خدشه دار نسازند. و همچنان از رئیس جمهوری کشور آرزو برده می شود تا آنچه به آموزگاران تعهد نموده در صورت امکان بدان عمل نماید. به همین ترتیب وزارت معارف و دیگر مسؤولین مربوط نیز به نوبه خویش به خواسته های برحق آموزگاران کشور رسیدگی عاجل و لازم نمایند.
به امید روزی که هر آموزگار، هر مامور و هرشهروند کشور به خواسته های برحقش دست یابد، کار به اهلش سپرده شود و دست ستمگران از بالای مظلومان کوتاه گردد.
بالا
بازگشت