سیدهمایون شاه عالمی
جنس مظلوم
این انتهــــایِ ظُلــــم به مظلـــــوم تا بکی
زن از نشاط و عیش چه محـروم تا بکی
رفتارِ همچــوگرگ بجنس لطیف چیست؟
کـــشتارِ بی گـــــناه، درین بوم تا بکــــی
زن از برای مرد چو نوکر نشسته چیست
از بهر خــــــــــدمتی شده مخـدوم تا بکی
یک جنس ظـــــالمست و دگررنجبر زچه
مجـــهول کِــــــرده ایست به معلوم تابکی
زن مادرست و همسروخواهر به مردمان
سازید شهـــــدِ زن همه ذقّـــــــــوم تا بکی
در خلـــقتش ز مـــــــا و تو مقبولـــتر بوَد
رفـــــتار پست و زشتِ چنین شُوم تا بکی
بیچاره عمــــرِخویش به خدمت نشسته باز
بنگر دماغ مرد چو خــــــــــرطوم تا بکی
این چادری و چادر و این روسری ازآنک
مــــرد از دوچشمِ شهوت خود بُوم تا بکی
گویند مرد و زن که مساویست در اصـول
پس چه خشونت است به معصــوم تا بکی
نی نی مسـاوی نیست به والله که بهترست
ناید مـــــــرا به درک و به مفهوم تا بکی
بــــــــی غیرتست آنکه زَنَد این لطیف را
یک بخش اجتمــــــاع شده مسموم تابکـی
دانی "همایونا" همه مـــــــــدیونِ مـادریم
ظلم و ستم به مـــــــــادر مرحوم تا بکـی
سید همایون شاه (عالمی)
هفتم مارچ دوهزار و پانزده میلادی
کابل – افغانستان
بالا
بازگشت