چــه ســعادت بزرگــی
مــلا اشــرف غنــی در ســفر پاکســتان ســعادت پابوســی مــولــوی پشــم الــرحمــن را نصــیب گشــت
توجه شما را به مصاحبت دوستانه میان مولوی پشم الرحمن و فرزندان ناخلف وی جلب می کنیم :
مــلا اشــرف غنــی طالبــیار:
چندی پیش چنین روزی حتی در عالم رویا هم برایم میسر نمی گشت اما حالا خداوند یکتا را سپاسگذارم که سعادت دست بوسی مولای بزرگوارم را در عالم واقعیت نصیب گشتم.
گــل بیــدین راکتــیار :
اشرف قاق روده ، حد خود بشناس و پا از حدت بیرون منه!
دست بوسی نی بلکه پابوسی!
من بعد از سی سال خدمت شبانه روزی استاد و تحمل هر گونه مصائب و مشقات تازه به مقام دست بوسی رسیده ام و تو بعد از یک عمر سگشویی در دیار کفر حالا در اولین زیارت مولا قصد بوسیدن دستان مبارک ایشان را داری ؟
مــلا اشــرف غنــی طالبــیار:
گلو بچم توهین نکو و اینقدر کم جاغور نباش!
من در کابل تدارکات بازگشت آبرومندانه ات را گرفته و قصد سهیم ساختن ترا در قدرت سیاسی دارم ولی تو تحمل حضور یک لحظه ام را در نزد استاد نداری.
جایگاهت در نزد استاد مستحکم است و نیازی به کم زدن دیگران نداری.
گــل بیــدین راکتــیار:
من هر وقتیکه بخواهم می توانم بکابل برگردم و نیازی به تدارکات تو ندارم اما تا زمانیکه یک سرباز صلیبی در سرزمین اسلامی افغانستان حضور داشته باشد من حاضر نخواهم بود در کابل قدم بگذارم ولو که تو تمام ارگ ریاست جمهوری کابل را هم بمن هدیه دهی.
بیشتر از سی سال است که من در سنگر جهاد علیه کفر و الهاد شمشیر اسلام به کمر بسته ام و بیشتر از سی هزار راکت بالای شهر کابل فیر کرده ام و بیشتر از سی هزار کافر را به قتل رسانده ام و سی هزار بتخانه را ویران کرده ام مگر همه اینها برای هیچ بود که من حالا در زیر بیرق کفر در وطن باز گردم.
هرگز نه من و نه آخوند صاحب ملا عمر و نه مولوی حقانی حاضر خواهیم شد که با دولت دست نشانده تو صلح کرده و به زیر بیرق کفر به کابل برگردیم.
مــولــوی پشــم الــرحمــن :
اشرف بچو حکمتیار صاب بلکل درست اور اسلامی صحبت کرتاهی ، افغانستان اسلامی ملک هی ، ملعون امریکی صلیبی تجاوزگر هی ، اسلامی جهاد افغانستان کی فرض هی !
با
تقـــــــــديم حــــــــــــرمت
حقــــ(شـــمس الحــق)ــــانی
بالا
بازگشت