(طنز)
ف.فاریابی
عشق به اشغالگران!
مصاحبه با یک کاندید ریاست جمهوری
خبرنگار- جناب عبدالله
عبدالله،نظر شما درباره عزیمت امریکائیان از کشور چیست؟
پاسخ - بسیار بسیار من خفه و ناراحت هستم! همه تقصیر محترم کرزی است ؛ اگر من
رئیس جمهور شوم که میشوم، پس از امضای پیمان امنیتی، از رفقای کانگرس امریکا و
جناب پریزدنت اوبا ما، اکیدا تقاضای ماندن دراز مدت امریکائیان را، حد اقل تا
سال ۲۰۳۴
میلادی،خواهم کرد!
جوانان ما به فرهنگ و موزیک امریکایی، عادت کرده اند، عسکر ما،اسلحهء امریکایی
را ترجیح میدهند ؛«جهاد»ما توسط برادران امریکایی،
طرح و تقویت شده است! دریشی و نکتایی من ، امریکایی است! این میکروفون و دستگاه
که با شما گپ میزنم، ساخت امریکاست؛ خلاصه، بدون امریکا، حکومت ، لق و پق است،
مثل پوقانه ایست که به یک سوزن، باد و بروت و طمطراق آن، از بین میرود!
خبر نگار- جناب داکتر عبدالله،گویا هم ایران شمارا دوست هم پاکستان، هم فدراتیو
روسیه ؛رمز این موفقیت در کجاست؟
پاسخ: رمزکامیابی، در « جهاد» ماست! ما یک میلیون کشته دادیم! مفت خو نیست
بیادر!
خبر نگار- بزرگترین آرزوی شما چیست؟
پاسخ: رییس جمهور شدن!
خبرنگار- فکرمی کنید تا کدام سال و برای چند دوره، رییس جمهور باشید؟
عبالله عبدالله به سوی محقق و گل آغا و محمد خان می بیند و می گوید:
تیم ما یک تیم موقت نیست، دائمی است، من هم همیشه در خدمت مردم خود هستم،این
مردم را که من می بینم، قوت قلب می گیرم، برای یک دهه یا بیشتر!
خبر نگار- از چه چیز متنفر هستید و نمیخواهید آن کلمه یا عبارت را بشنوید؟
پاسخ: از گزینهء صفر!، هر وقت تعبیر« گزینه صفر » را می شنوم تا حد جنون،
عصبانی می شوم! البته کم کم در می یابم که گزینهء صفر ، دروغ است و همسنگران
امریکایی من، هیچگاه این گزینه را جامهء عمل نمی پوشند!
بالا
بازگشت