احمد سعیدی
موج های بی هدف
افغانستان معبر دریای حوادث با موج های پراگنده وبی جهت فکر ودل ناظرین ملی و
بین المللی اوضاع را بخود معطوف داشته ،درین سر زمین طوفان حوادث موج میزند
وموج ها هم بی سمت وسو در حرکت اند ولی همه بسوی بد بختی ونکبت درین سراشیب روز
گار هیچ سعادت وپیروزی پدیدار نیست که نیست.شما شاهد حوادث سیاسی نظامی اقتصادی
واجتماعی در ابعاد مختلف آن میباشید از شاخ به شاخ شدن وکیل وقاضی شروع تا والی
ورئیس جمهور و کثر بودجه 21 ملیارد افغانی در پروژه های انکشافی کمبود پول حتی
در پرداخت معاشات مامورین همه را منتظر ظهور حوادث هولناک وفاجعه امیز مهیب تر
ازین میسازد وشما شاهد موج های بی آدرس در برخی ولایات کشور هستید که سقوط حاکم
فعلی را از چوکی فاجعه میخوانند، وعده هم با تحصن در پای دفتر شاروال کابل می
گویندی ما تاریخ می آفرینیم آنها شاروال را متخلف و شاورال آن جنابان را غاصب
زمین معرفی می کند ریزش کوه در بدخشان و سرا زیر شدن سیلاب در ولایات فاریاب
وجوز جان سر پل باد غیس موج های تکان دهنده را در دل دریای خروشان حوادث
افغانستان طوفانی ساخته است ولی هرکس به هر جهت در حر کت است .رئیس جمهور
مسولین عالی رتبه مصروف سرنوشت دور دوم انتخابات اند در سیاست جهانی و منطقوی
تصورات گونا گون وجود دارد یکی برادر می گوید اما بخاطر راکت پرانی در کنر بعضی
از گروپ ها تصویر رهبران کشور های همسایه را در بعضی از ولایات به آتش میکشند
واما حوادث امتداد خط دیورند در هر صباه وپگاه انتظار تازه می آفریند واز پرش
موج های آتشین در مرز دو کشور حکایت دارد واینکه سر نوشت بکجا می انجامد خدا
خودش میداند.ولی خوب است که برای فروکش ساختن موج های منفی به دنبال راه حل ها
وپیشنهادات سازنده باشیم.
موج های منفی چگونه کاهش میابد؟اصولا پاسخ هر سوال را باید مطابق وضعیت مسائل
اوضاع جاری در کشور داد.از پیامبر اسلام می پرسیدند کدام عمل بهترین است؟ در
جواب یکی میگفت نیکوئی در برابر پدر ومادر ودر جواب کسی میگفت ادای نماز به
وقتش ودر جواب دیگری میگفت جهاد در راه خدا وبه همین تر تیب جواب هرکس را مطابق
نیاز وکمبودی حالش میداد یعنی کسیکه به نماز علاقه نداشت اورا به نماز تشویق
میکرد وکسیکه پدر ومادر آزار بود آنرا به نیکوئی به پدر ومادر توصیه خلاصه کلام
پاسخ راه حل مشکلات افغانستان وچارۀ کاهش موج های پراکنده وبی جهت یک مسئله
است{ روا داری)در افغانستان روا داری کمبود ی است که خاطر همه را میآزارد حس
خود خواهی در تار وپود فرد فرد این سر زمین جوانه زده به همین دلیل به مسئله
قوم زبان وگروه ومذهب وسمت وتیم می پیچند ویکی بر دیگری ادعای بر تری میکند که
با اصل روا داری در تضاد است.
بیائئید روا دار باشیم:پیامبر اسلام میفر ماید مسلمان کامل وانسان سالم کسی است
که روا دار باشد به دیگران آنچه بخود روا میدارد.ما اگر زبان خودرا وقوم خودرا
وسمت خودرا پر شکوه میخواهیم باید برای همه این روا داری را داشته باشیم با خفه
کردن دیگران به منزل مقصود نمی رسیم..بیائید ما اجازه دهیم تا هرکس به هر زبان
صحبت میکند بکند ولی زبانهای رسمی را بداند،ما همه زبانهای خارجی را میآموزیم
اما زبان خودرا نمیدانیم.ما باید روا داری داشته باشیم یعنی آنچه بخود می
پسندیم بدیگران هم بپسند یم ،ما باید مشکلات همه اتباع کشور را یکسان حس کنیم
نه مانند وکلا که هرکس به نمایندگی از ولایت خود صحبت مکیند ومحل بحث را خانه
ملت می خوانند وقتی کسی نماینده کل ملت باشد باید درد واحساسش کاملا ملی باشد،
اگر مسئله قوم پرستی وزبانی در دور دوم انتخابات ریاست جمهوری خدا نا خواسته
رشد کند پس در بین مردم عوام چه حال خواهد بود اگر ما اجازه ندهیم کسی نام قوم
خودرا بگیرد ویا بزبان خود صحبت کند ویا ادعای عدالت در توزیع ثروت وقدرت را
داشته باشد پس ما چگونه از دریای طوفانی حوادث وموج های پر خروش عبور خواهیم
کرد.حکومت به نوبت باشد وبخواست ملت که انتخابات بهترین وسیله برای انتقال
حاکمیت باشد نه اینکه حکومت واقتدار وسیله باشد برای استفاده وبهره گیری از
انتخابات.
موج صلح و مذاکره با مخالفین در دریای پر نشیب وفراز صلح مسئله دیگری است که هم
گاهی در عمق فرو میرود وگاهی موج سر دریاست باور دارم نقش علمای جهیت و خدا
پرست کشور در فرو نشاندن جنگ در افغانستان مفید است اما به شرط که از دین
استفاده ابزاری بخاطر جا طلبی صورت نگیرد آنان که دین را وسیله رسیدن به قدرت
شخصی قرار میدهند دلقان فرومایه بیش نیستند
بالا
بازگشت