په اروپا کی دمیـشـته افغانانو د تولنو فدراسـیون
فدراسـیون سازمانهای پناهندگان افغان در اروپا
Federation of Afghan Refugee Organizations in Europe
هفت وهشت ثور، آغاز وادامۀ خونریزی در افغانستان
شهر هاگ ۲۷ اپریل ۲۰۱۴
هفت ثور را ملت افغان به اکثریت نزدیک به اتفاق آرأ بحیث یکی از فجایع بزرگ تاریخ معاصر افغانستان، ازنخستین ماه های بعد ازوقوع این فاجعه، محکوم نموده دربرابرآن قیام کرد. پیامد‌های سانحۀ بارهفت ثورودنبالۀ آن یعنی اشغال کشور درشش جدی ۱۳۵۸محدود به کشتارمیلیونی، مهاجرت میلیونی، معلولیت نیم میلیون انسان، فروپاشی نظام ملی و از بین رفتن تاسیسات زیربنایی بوده است. هشت ثوروطالبانیزه شدن افغانستان نیزپیامدهای نا میمون هفت ثوراند.
مردم از حکومتی که محصول به پیروزی رسیدن جهاد ضد شوروی بود انتظار دیگری داشتند. ولی بزودی بعد از۸ ثور۱۳۷۱ متوجه شند که دکانداران سیاسی که درپشاور، مشهد وتهران مستقربوده وحالا برسرنوشت شان حاکم ساخته شده اند، ازنوع مجاهدین واقعی راه استقلال افغانستان نبوده بلکه عناصری اند که بخاطرپول وقدرت خود را به استخبارات ممالک بیگانه فروخته اند وهرتنظیم خواستارکسب انحصاری قدرت دولتی میباشد. عدۀ زیادی ازمجاهدین وقوماندانهای محلی که هدف شان ازجهاد امتیازطلبی نبود، از اشتراک در جنگ قدرت ابا ورزیده به زندگی عادی خویش برگشتند. آنانیکه به استفاده از اسلحه بعنوان وسیلۀ امرارمعاش خوگرفته بودند، بعد از هشت ثوردرپهلوی رهبران تنظیمی قرارگرفتند وبه راکتپرانی پرداخته یا به اشکال دیگردرویرانگریها وخونریزیهای سالهای ۱۳۷۱-۱۳۷۵ شریک شدند. عملکرد بعد از کسب قدرت تنظیمهابخصوص درشهرکابل به اکثریت مردم افغانستان کمک کرد تا درظرف چند ماه هویت اصلی رهبران تنظیمی را شناخته وبرای خلاصی از شرآنها حتی در برابرآمد آمد گروه نا شناختۀ طالبان ازخودمقاومتی نشان ندهند. پروژۀ طالبان بعدازانحراف ازاهدافی که به خاطرآن طرح شده بود، جای خود را برای بقدرت رسیدن مجدد رهبران تنظیمی تحت رهبری حامدکرزی وزیرچترحمایتی ایالت متحده ومتحدینش خالی ساخت.
درحالیکه هشت ثور سیاه ترین خاطرات سالهای بربادی کابل را در ذهن مردم افغانستان تداعی میکند، ازسال ۱۳۸۱ بدینسواین روزرخصتی عمومی بوده بعنوان روز"ملی" توسط حلقات حاکم تجلیل میگردد. دربیرون ازارگ هیچکس احساس نمیکند که جشنی درمیان باشد. صرف نظرازموقف حلقات حاکم در مورد هشت ثور، مردم ما هفت وهشت ثور هر دو را روز ماتم وبیاد آورخاطرات خونریزی وتخریب کورشان میدانند. هشت ثورحتی برای بسیاری ازاعضای تنطیمها نیزجشن تلقی نمیگردد زیرا آنها طی ده سال اخیر، آخرین ذرات اعتمادشان را به رهبرانی که پول وقدرت را صرف برای خودوخانوادۀ خود میخواهند، از دست داده اند. انتخابات ریاست جمهوری سال جاری به همه نواقص آن، میزان خوبی برای درجۀ محبوبیت رهبران تنظیمها در کشور بود. "امیرنامدار هرات" و"شیخ الحدیث" حتی با پولهای امارات جمعأ بیش از هفت فیصد آرا را بدست آورده نتوانستند. حزب اسلامی حکمتیاربا تمام قوا کوشید ولی به بیش ازدوفیصد آرا دت نیافت. پیروزی بلاک بزرگ به اصطلاح "بانکهای رای" که ازامکانات افسانوی برخوردارند، نتوانست در دور آول پیروز شود. این نتایج باید برای خود ایشان وامثال شان ثابت سازد که دیگر نباید به خود حق نمایندگی از مردم افغانستان را بدهند. در دورگذشتۀ انتخابات ریاست جمهوری آقای حبیب منگل، یکتن از رهبران حزب "دموکراتیک خلق" نیزبا این تصور واهی که گویا مردم حالا خواستاربازگشت پرچمیها اند، بخت خود را آزمود ولی بیشتراز یک فیصد آرا را بدت آورده نتوانست. این اعلام موضع مردم افغانستان برای تشنه گان قدرت هفت ثوری وهشت ثوری است . مردم بدینوسیله به ایشان اعلام میدارد: شما در دوران قدرت تان بی کفایتی مطلق تان را ثابت ساختید. وطن را ویران وتحت اشغال وملت را غرقه در خون وماتمدار ساختید. ما به شما چانس دوم نمیدهیم. لطفأ ما را آرام بگذارید وبعوض سیاست به کار دیگری بپردازید!
"کمیتۀ حقوق بشر فارو"
بالا
بازگشت