انجنیـر خلیـل الله روفی
نامــــردیها
خم شدن درپای دشمن کار نامـــردان بوّد
نســیه یی حــرّاج درپیکار نامــردان بود
رفتن وبیـــــگانه گشـتن ازنهاد و ازنسب
این همـــه آئین ذلت بار نامـــــــردان بود
آنکه او با صد حقارت ازمدارخود گسـست
اوهمان فـــــرمانبر دربار نامــــردان بود
گاه روشنفــکر وگاهی ابتر ودنبــــاله رو
گاه با طالب گهـی همــکار نامــردان بود
درپیء مسنـد، گـذشتن ازبهـــــــای آبرو
این حدیث تلخ در رهـکار نامــردان بود
رنج بی ننگی کشیـدن زیر باربنده گــی
این یگانه خصلت بیمـــار نامــردان بود
نام آن سردارملت، سرور آزاده گـــــان
کـی سزاواراست تا سردار نامـردان بود
دربهـای خون آدم ارزشی دیگرنمـــــاند
وای ازین سودا که دربازارنامردان بود
خونبهـای عاشـقان نسلی دگـردارد بکار
نی همان جمعی که خدمتگارنامردان بود
پشت گشتاندن زهمراهان به هنگام خطر
سـستی ایمـــان بد هنجار نامــردان بود
روؤفــی
اکتــــوبر 2014
´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´
درانتظاریک صـــدا
صدا کجاست ؟
صدای مهر ویکدلی کجاست ؟
صدای لحظه های شاد زنده گی کجاست ؟
منم درانتظاریک صدا،
صدای موج خیزو پرتحرکی که تا برد مرا، بسوی یک تولد دگر
تولدی که بردمد زسرزمین من
نسیم عشق وآرزو
ودرتکانه اش کشد
قیام خلق خفته درسکوت را
به رستخیزشور و جستجو
خدای من ! طنین این صدا کجاست ؟
حریم پاک موبدانه ام کجاست ؟
منم درانتظار یک صدا
صدای پاک وعاشقانه یی
صدای دلنواز یک پرنده یی، شکسته آشیانه یی
که تا دویاره پرکشد،
زدام بنده پروری رها شود
دوباره نغمه خوان باغ سبزآشنا شود.
منم درانتظار یک صدا
همان صدا که درصلابت گلوی شاعرزمانه ها، فروغ
نقش بسته بود
که می سرود :
« فقط صداست که می ماند »
مگرصدای ما که نسل بازمانده یی زعصرخون وآتشیم
درامتداد هردوسوی ساحل امید وبیم
به بین چگونه گنگ مانده است ؟
واین کویرساحل عطش گرفته گان
چگونه بیخبر زموجهای بحربیکران
چو یک سراب خاره خشک مانده است.
منم درانتظاریک صدا
صدای مردخیزیک رفیق همسفر
صدای پرخروش رهروان جادۀ ظفر
که با طنین گامهای استوار
یگانه رهگشای کاروان دشت پرتعب شود
طلوع بامداد زنده گی
درامتداد هالۀ سپیدۀ شفق
رها زدست شب شود.
مگرچه روزگار نا مقدسی !!
که سرنوشت ملتی بزرگ، اینچنین
به دست چند بردۀ حقیر تکه تکه میشود
ولی کسی صدا نمیکشد
صدای هیچکس به گوش هیچکس نمیرسد.
روؤفـی : جــون 2014
بالا
بازگشت