سیدهمایون شاه عالمی
صورت عشق
به فضل و رحمتِ درگـــــــاه یزدان
حضـــــور عشق در دل گشته تابان
وجــــــودم آتشِ سودای ِ عشق است
فــــــتاده جانِ من در راه ِ جــــــانان
دگر در سر نه خشم و خصــــــم آید
محبت بر کــــــــــــشیده رنگ الوان
شقــــاوت با خصـــــومت جهـل آرَد
محبت چشمه یی از آب حـــــــــیوان
گذر کــــــــردیم هســـــتی را ندیدیم
به جز رسمِ قــناعت دفــــــع دوران
هوس دارد هـــــزاران جلـــوه لیکن
بَرَد هر لحظه دل را سوی شیطـــان
ز خار ِ دشمنی دلگــــــــــیر کم شـو
ز تخم دوستی گلــــــــــــها برافشان
زمین چرخد به دور نقطـــــۀ عشق
زمان از چرخش وی برده فـــرمان
دل ِ عاشق مــــــثال ِ آفـــــتاب است
سیاراتی به دورش گشته رقصــــان
(همایون) گشته ام ازصورت ِ عشق
درخت ِ ســــــیرتم پُر بارِ ایمــــــان
سید همایون شاه (عالمی)
29 مارچ 2014 م
کابل – افغانستان
رای نمیدهم
برآنکه کرده خون دگـــــر رای نمیدهم
بر خلــــق واژگـــون دگر رای نمیدهم
بر آنکه رشوه خـــوار بوَد لعـــنت خدا
دردم کند فزون دگـــــــــر رای نمیدهم
هر جاهل خبیث چرا روی کـرسی شد
بر مــــــــردمانِ دون دگر رای نمیدهم
بار گذشــــــــته رای غـلط بُرد مردمی
می بینمش کنون دگــــــــر رای نمیدهم
از سادگـیی خلــــق بسی سود می برند
بگذشته آزمـــون دگـــــــر رای نمیدهم
در انتخـــــــــاب خویش بسی دقتی کنم
شد حـیله و فــسون دگــــر رای نمیدهم
اعمال مــــــردمان به میزان درکـــــشم
بر هر سرِ جنون دگـــــــر رای نمیدهم
بر آنکه از دروغ دهن کرده پُر ز قـف
سازد چرا؟ و چون دگـــر رای نمیدهم
بر هر که پول خویش ز خون یتیم کشد
از لست شد برون دگـــــر رای نمیدهـم
رهبر ندیده ایم (همـــــــایون) بروزگار
اشکم عنابگون دگـــــــــر رای نمیدهم
سید همایون شاه (عالمی)
28 مارچ 2014 م
کابل – افغانستان
رنگ الفت
منم یک بندۀ فـــــــــــــرمانبرِ عـشق
که دارم در جنون همچون سَرِعـشق
مـــــرا بیماری از هـــــرعافـیـت به
ببین افتاده ام در بســـــــــــتر ِ عشق
قفس بشکسته ام حرص و هـوس را
برآوردَم همـــــــــی بال و پر عـشق
چنان غــــــرقم بخود از رنگ الفـت
جهــــــان گم کرده ام اندر بَر عـشق
چو خــــــاری در بیابان تشـنه بودم
که گردم هیـــــزم و خاکسـتر ِ عشق
کســی انداخت گــــــــویا بر سر من
گـــــل ِ سـرخ ِ قــشنگ ِ پرپر ِ عشق
ز هر ســو برگ و سازی درکـشیدم
مــرا گفــــتار شد زیب و فــــرعشق
خمـــــوشی های من صد شور دارد
شدم چـــون عندلیبی همــــسرِ عشق
زبان ِ سنبلــــــم ســـــــوسـن برآورد
زند هــــــــر مدعی را خنجرِ عـشق
دل من صـــــــد زبان آرَد به حرفـی
که شیرینی کند از شکّــــــــرِ عشـق
(همــایون) حرف بسیار است لیکـن
دگـــــــــر جا نیست اندر دفتر عشق
سید همایون شاه (عالمی)
29 مارچ 2014 م
کابل – افغانستان
++++++++++++++++++
بهار و کار
ای هموطن بیا که بهــــــــــــارست کار کن
تا گــــل درون ِ سینه یی خـــارست کار کن
تصــــمیم نو بگــــــیری که نوروز در رسید
از بهــــــرآن یتیمی که خــوارســت کار کن
همت گمــــــــار در رهِ آزادگی به جهــــــــد
تا روزگــــــــــار چون شب تارست کار کن
از پا فــــــتاده ایم مـــزن طــــبل جنگ بیش
از بهـــــرصلح چشم خمـــــــارست کار کن
با بذر خـــــــــویش این وطنت را غنی بساز
در اخـــتلاف پایه یی دارست کــــــــــار کن
با یک نهــــــــال آشتیِ فصلی شگــــــوفه آر
پسمــــــــانده ایم و این همه عارست کار کن
از ریزش عـــــــــــرق تو بیا آبرو بخـــــــــر
کشور ازینکه سخت دچـــــــــــارست کارکن
قــــــربانی داده ایم ولی کـــــــــار لازم است
این پیشرفت کی به شعــــــارست کـــــار کن
هر کس به قـــــدر خویش اگــر زحمتی کشد
میهن بدانکه نقــش و نگـــــــــارست کار کن
وقتیســت تا که همــــــه خود گــــــــذر شویم
رنج و مصیبتی که قطـــــــــــارست کار کـن
آدم ز کـــــارِ خورد کجـــــــا خورد می شود
زحمت کــــشی کِی گفته که عارست کار کن
خود را به آب و آتشی زن بهر مُلــک خویش
مسئــــولیت به شــــــــــانه سوارست کار کن
بشنو بحرف خوب ِ (همایون) که راست گفت
اوقـــات اگـــــــــر به لیل و نهارست کار کن
سید همایون شاه (عالمی)
اول حمل سال 1393 خورشیدی
کابل – افغانستان
بالا
بازگشت