سید همایون شاه عالمی
مخزن ایثار
ای زن به خدا مخــــــزن ِ ایثار تویی تو
در رهبـــریِ طفــل که هُــشیار تویی تو
در پرورشِ آدمـــی سرتاجِ جهــــــــــانی
از بعد ِ خدا دانی نگهــــــــــدار تویی تو
دنیا همـــه تاریک و تویی مهر درخشان
صیقل دهِ آیینه ز زنگــــــــــــار تویی تو
تو مادر و تو خواهر و تو همسـرِ خوبی
چون راهرو و رهبر هر کــــار تویی تو
آن چهره یی معصوم تو تا نورِ خــدا دید
بر دیده یی مــــــــردم گلِ انوار تویی تو
در دایره یی عشقِ حقیقــــــی ز محـــبت
گویا که تحـــــــرّک دهی پرکار تویی تو
ای کان عطــــــــوفت بتو نازیم ازین رو
پرورده گــــرِ احمد مخــــــــتار تویی تو
کم گفته کسی وصف خصال وشــرف تو
لیکن بشـــنو، از همه بســــــیار تویی تو
مردی که به تو خصم کند مرگ براو باد
تا لــــــب به دعا با دلِ افگـــــار تویی تو
از سیرت ِ تو عزت ِ مرد است هــــــویدا
زینت گرِ در صـــــورت گلـزار تویی تو
در باطـــــــنِ هر مــــردِ موفق تو نهانی
درهرسری چون شملۀ دســــتار تویی تو
از اینکه تو در خلقــت انسان سُــــــترگی
هرگـــــــــــز نکنم فهمیده انکار تویی تو
آنگه که تو مادر شوی افــــــــلاک بجنبد
در روشنی ِ عـــــــــرش پدیدار تویی تو
وآنگه که تو باری به شکم کرده بگردی
در گردش این چرخ مددگـــــار تویی تو
وآنگــــــه که تو ره گشتنی بر ما بنمایی
در نیک رهــــی صاحب رفتار تویی تو
وآنگـــــه که تو الفاظ بیاموزی به طفـلت
در حسن سخن مالک گفــــــتار تویـی تو
از عــــــــزت مادر شده عزّم بخدا بیـش
در رایحه یی عشق چو عطّـــار تویی تو
دلسوزِ منی روز مصــــــیبت به غم من
تسکین دهِ در اشک گهـــــر بار تویی تو
آغوشِ تو درگاه ِ عطــــــــــــوفت بنماید
چون خواب به آرامـش بیمــــار تویی تو
در دوزخِ این عالَم ِ خالـــــــی ز عدالـت
والله که همـــان سایه یی دیوار تویی تـو
ما تشنه نشستیم به امـــــیدی دعـــــــایت
مقبول ِ درِ خـــــــــالقِ غفّـــــار تویی تو
لعنت به کسی کـــــــو به تو آزار رساند
در حسنِ وفـــــا گــشته نمودار تویـی تو
ای قـــــامت تو خم شده از محنت بسـیار
با این همـه آن یارِ وفـــــــــادار تویی تو
این مـــــرد بسی ظلم روا کرد ببخشـای
از کار خصــــومت شده بیزار تویـی تو
در گلشن پُر عشقِ (همایون) تو گــلابی
در هر غزلش حـسنِ پُر از بار تویی تو
سید همایون شاه عالمی
7 مارچ 2014 م
کابل – افغانستان