عزیزه مهر اختر
هشتم مارچ روز بین المللی زن
سال هاست روز هشتم مارچ بنام روز بین المللی زن مسما شده ،و درهرگوشه وکنار و به خصوص در کشور های اروپایی ، محافل ونشست هایی بدین مناسبت دایر می گردد. سخن رانی های هم در باره مقام وارزش زن در جامعه صورت می گیرد. اما، باید با تاسف یاد آور شد که در کشور ما یعنی افغانستان به هیچ صورت ارزش های به رسمیت شناخته شدۀ جهانی قابل تطبیق نبوده ونیست .
درست است که زن به حیث گرداننده خانواده از نظر جسمی حضور داشته ولی آن چه همیشه به یاد فراموشی سپرده می شود، ارزش و ارج گذاری به مقام والای انسانی زن است . تحقیر ، توهین به زن در افغانستان کار چند ساله نبوده ونیست، بلکه سابقه طولانی دارد . اگر نگاهی به فعالیت های زن در افغانستان بیاندازیم از آریانای قدیم گرفته تا خراسان وافغانستان امروزی با وجود جبر زمان و حاکمیت سیستم پدرسالاری، در چرخ های زندگی و فعالیت های روزمره از زراعت گرفته تا صنایع دستی ، از تعلیم وتربیه گرفته تا ساحات تخنیکی ، از امور منزل گرفته تا رشتۀ طبابت و هنرهای زیبا ، زنان همدوش با مردان فعالانه سهم داشته وموفقانه از وظایف ومسئولیت های شان بدر آمده اند .
مگر بازهم دیده شده که حقوق زنان به نوعی از انواع پامال گردیده حتی حق خود ارادیت شان در فامیل ها نیز سلب شده است. بطور مثال دختران جوان حق انتخاب همسر خود را نداشتند. در اطراف واکناف افغانستان خرید وفروش دختران صورت می گرفت . وبرای دختران اجازۀ تحصیل داده نمی شد دختران وخانم ها حق کار کردن در خارج از منزل را نداشتند و صرف در بعضی شهر ها آهسته آهسته شرایط برای زنان مساعد گردید و تعداد محدودی می توانستند در امور خارج از منزل نیز فعالیت های داشته باشند، که با کودتای ننگین هفت ثور و به قدرت رسیدن رژیم دست نشانده شوروی سابق جلب و جذب دختران به سازمانهای حزبی و خاد به شکل منفی آن صورت گرفت . درمکاتب دختران سازمانی بدون لیاقت باید ارتقا نموده و در دفاتر خانم های سازمانی بدون سابقه کار ولیاقت به چوکی های بلند موظف شده واز بورس های خارج نیز مستفید می گردیدند.
باسقوط رژیم دست نشانده شوروی سابق و با روی کار آمدن شورای قیادی یا تنظیم های جهادی سابق بازهم زنان افغانستان از کار در خارج از منزل محروم شده وبعضی توسط تفنگداران مسلمان نما مورد آزار واذیت قرار گرفتند .
با ظهورگروه زن ستیز طالبی تحت رهبری مستقیم دستگاه جاسوسی « آ .اس. آی» پاکستان بالای نهضت نسوان خط بطلان گرفته شدو تمام مکاتب دختران مسدود گردید. حتی زن اجازه بیرون برآمدن از منزل را نیز نداشت در حالیکه زنان پاکستانی آزادانه به گشت و گذار پرداخته به کار در رادیو وتلویزیون وحتی بازی در فلم واجرای کنسرت می پرداختند .
از کودتای هفت ثور به که کمک مستقیم اتحادشوروی سابق درافغانستان صورت گرفت تا کنون گفته می توانیم که چه تعداد از زنان افغان به شهادت رسیده اند ؟ چه تعداد از زنان پاک افغان نظر به مجبوریت های که زادۀ قدرت طلبان خود خواه و نوکرانی اجنبی بودند، دست به گدایی و حتی خود فروشی زده اند ؟ چه تعداد از زنان وکودکان در اثر حملات انتحاری مسلمان نما ها جام شهادت نوشیده اند. تعدادی از خانم ها واطفال اختطاف شده واعضای بدن شان توسط دوکتوران پاکستانی کشیده شده است ؟ زنان ودختران افغان درکشور های اروپایی دور از اقارب شان بی سرنوشت مانده اند؛ و بالاخره چه تعداد از خانم های افغان به بهانه های مختلف در افغانستان وحتی درکشور های اروپایی وامریکا توسط شوهران شان مورد لت وکوب قرار گرفته گوش وبینی شان بریده شده ویا به کام آتش فروبرده شده اند وحتی به قتل رسیده اند . تعداد ی از اطفال معصوم فدای هوسرانی ها پدران شده دور از فامیل در کنج « هایم ها » پرورش گاه های اطفال بی سرپرست حیات به سر می برند .
مسوولیت این همه سختی ها و بدبختی ها بدوش کیست ؟
مقصرین این همه ظلم، باند منفور خلق و پرچم ، تنظیم های جهادی سابق یا دکانداران دین ، گروه طالبان یا نوکران اجنبی پاکستانی استند که درگفتارشان دم از اسلام زده و در کردار علیه آن عمل می کنند.
ولی خوشبختی در اینجا هم است که با گذشت هر روز شعور زنان بالا می رود. سکوت ها را می شکنند . به تعد اد انسان های که با خرد وعقل ویا مدنی فکر می کنند، اضافه می شود . در این روز وبه مناسبت 8 مارچ آرزو می کنم که زنجیر های قبلی اسارت آور بیشتر بشکنند. خاموشی وسکوت تعداد دیگر نیز بشکند.
زنان حق طلب افغانستان ، بیایید بدانیم که چی باعث این همه بد بختی زنان افغان در جامعه شده است . وبالاخر بیایید آواز آنعده از خواهران خود را که تحت اسارت ، زجرو شکنجه قرار دارند بلند وبلند تر سازیم و نگذاریم که دروازه های علم ودانش بار دیگر بسته شده و خانم ها نتوانند در جامعه فعالیت های عملی داشته باشند به امید آن روز .
بالا
بازگشت