حــامــدکــرزی یکی از پیــروان مــاندیلا
جـــلالتمـــاب حامـــد کـــرزی درگذشـــت نیلســـون مـــاندیلا را یک ضـــایعـــه بزرگ برای بشـــریت خـــواند.
جناب ایشان در سخنرانی بدین مناسبت فرمودند که مادران جهان هر چند صد سالی فرزندان چون گاندی ، ماندیلا و کرزی به دنیا می آورند ولی خیلی جای تاسف و تالم است که مردم قدراین شخصیت های بزرگ را در هنگام حیات شان ندانسته گاندی را به قتل می رسانند ، ماندیلا را زندانی می کنند و مرا به جرم خدمت صادقانه ام به وطن مسئول همه نا هنجاری های کشور شان میدانند.
ماندیلا بیست وهفت سال از عمر عزیزش را در پشت میله های زندان سپری کرد و من نیم عمرم را در کوچه پس کوچه های کثیف و بویناک کویته بلوچستان گذشتاندم اما نه قدر او را کسی دانست و نه قدر مرا کسی میداند و به قول شاعر که گروهی بعد مرگ ما به مشت استخوان گیرید.
ملت قدر نشناس و فراموشکار افغان فراموش کرد که دوازده سال پیش فضای سیاسی و اجتماعی جامعه ای افغان چگونه مسموم و زهرآگین بود و تعصبات قومی ، نژادی و مذهبی چگونه وحدت ملی و همزیستی مسالمت آمیز افراد این جامعه را تهدید به نابودی می کرد.
امروز که ملت افغان در سایه صلح و صفا ، اخوت و برادری ، عدالت و برابری در کنار هم زیسته و از مزایای دیموکراسی ، حکومت قانون و جامعه مدنی بهره می برند دیگر بکلی فراموش کرده اند که اینهمه سعادت و خوشبختی
زندگی را مدیون فداکاری ها و سعی و تلاش شبانه روزی کی هستند !؟
ملت قدر نشناس و فراموشکار افغان فراموش کرد که دوازده سال پیش پایتخت کشور شان حتی از داشتن ابتدایی ترین ضروریات اولیه زندگی شهری چون کانالیزاسیون ، سیستم برق رسانی ، سیستم آب رسانی ، مراکز صحی ، وسایل نقلیه جمعی و مراکز تعلیمی وغیره ضروریات حیاتی محروم بود ولی امروز افغانستان به کشور های همسایه بر علاوه سایر تولیدات صنعتی چون ماشین آلات و وسایل الکترونیکی نیروی برق نیز صادر می کند.
اما با وجود اینهمه پیشرفت و ترقیات چشمگیر در زندگی اجتماعی و دست یافتن به انواع ناز و نعمت زندگی اگر گاهی در اثر باران شدید آب داخل کفش های مردم رفت مسئول آن کرزی را میدانند و صدها فحش و دشنام نثارم می کنند.
ولی یکروزی که چشم از جهان پوشیدم آنگاه قدرم را مردم دانسته و خواهند فهمیدند که چه رئیس جمهور فداکار و خدمتگاری داشتند.
با
تقـــــــــديم حــــــــــــرمت
حقــــ(شـــمس الحــق)ــــانی
بالا
بازگشت