دکتورامان الله زیوری
نامۀ سرکشاده به جناب کرزی
چند ساعت پس از حملۀ انتحاری وحشتناک طالبان به رستورانت لبنانی که شام جمعه 27 جدی در کابل صورت گرفت ودراثرآن 21 نفرجانهای خودراازدست دادند، شما بازهم برروال عادی به محکوم کردن حمله بسنده شدید بدون آنکه با صراحت تمام، دهشت افگنان طالب رامقصرحادثه بدانید.این درحالیست که خود طالبان مسؤلیت حادثه راقبلأ بدوش گرفته بودند.بلافاصله به انتقادات همیشگی خودازغرب دوام داده گفتید که«بائیست میان قربانی وتروریست تفاوت قایل شده، باعوامل تروریزم مبارزه صورت بگیرد». همچنان اظهارفرمودید که اگر ناتو ودررأس آن امریکا میخواهندبامردم افغانستان متحدوهمکارباشند باید عوامل تروریزم راهدف قراردهندوباردیگرتکرارنمودید که فقط پاکستان و ایالات متحدۀ امریکا میتوانند به روند صلح در افغانستان کمک کنند.
جناب رئیس جمهور؛ادعای شما کاملأ درست است وهمه به آن باوردارند ولی تاچه وقت به چنین اظهارات کلیشه ای تان ادامه میدهید وبه گفتۀ بسیاری به چشم مردم افغانستان خاک می پاشید وخودرا پشتیبان منافع آنها معرفی میکنید. هر وقتیکه حملات خارجی ها باعث تلفات جانی غیر نظامیان میگردد ،گلوی تانرا (برحق) پاره کرده وآنهارا بحیث متخلفان بشدت محکوم نموده، همکاری های شان را زیر سوال میبرید ولی چرا درچنین حمله های بیرحمانه وخصمانه حتی برای یکبار هم برادران ناراضی تان را نام گرفته جنایتکار نمیخوانید. آقای دابل عبدالله لبنانی نمایندۀ صندوق جهانی پول وچهارمأمورسازمان ملل که همه برای پیشرفت اقتصادی وتأمین امنیت با حکومت شما و مردم افغانستان همکاری میکردند، چه گناهی داشتند که جانهای خودراتوسط برادران ناراض شماازدست دهند. هشت مردوزن افغان چه کار بدی انجام داده بودند که هنگام صرف غذا وخدمت در رستورانت لبنانی قربانی حملات وحشیانۀ طالبان بیرحم وقسی القلب شوند.این برادران ناراض شماچه وقت«راضی» خواهند شد دور میز مذاکره بنشینند .شماکه خود بخاطررضائیت آنهاوهمچنان رضائیت همسایه ها امضای قرارداد امنیتی راازوقت به تعویق انداخته اید.
جناب رئیس جمهور؛ حتی وزیرداخلۀ شما که همیشه از شما حمایت میکند در مورد حمله به رستورانت لبنانی نسبت به شما واضحتر حرف زده است.وی در یک نشست فرماندهان پولیس ولایات افغانستان اظهارداشت که«.....اگرکسی به این فکر باشد که به تعویق افتادن امضای معاهدۀ امنیتی، باعث میشود که اینها به میز مذاکره می نشینند، حملۀ مرگباردیشب نشان داد که اینطورنیست. این ها نه به میزمذاکره می نشینند ونه مارا می بخشند».ولی درعین زمان آقای داؤدزی ، به پشتیبانی ازشما برای امضای معاهدۀ امنیتی شرط گذاری نموده گفت که امریکا ،جهت «به نتیجه رساندن موافقتنامه» باید هیأت عالی رتبۀ خودرا بکابل بفرستد (درحالیکه امریکا بارهاگقته که دیگرحرفی یرای نهائی ساختن معاهده ندارد).
با وجود این همه پشتیبانی از شما ،وزیرداخلۀ تان لااقل تأکید نموده که تأخیر در امضای مواقتنامۀ امنیتی باامریکا به آغازمذاکره بامخالفان مسلح افغانستان (بدون آنکه ازدهشت افگنان طالب نام ببرد) کمکی نمی نماید.
آقای کرزی؛ فراموش نکنید که فقط یک روز بعدازحادثۀ رستورانت دروزیر اکبرخان ، بازهم برادران به اصطلاح ناراض تان درقندهار سه بازیکن جوان فتبال راشهیدوچهاربازیکن دیگررازخمی نمودند.بخاطربسپارید که 21 کشته در رستورانت لبنانی وهفت کشته وزخمی درقندهارعساکرجنگی انگلیس وامریکا نبودند. آنها همه غیرنظامیانی بودند که برای پیشرفت اقتصادی و فرهنگی افغانستان جانفشانی می نمودند.
پس شماجناب رئیس جمهورتاچه وقت خاموشی اختیارمیکنیدواین تبهکاران را برادر میخوانید.این برادران شما حتی یک روزهم به احترام شما وبخاطر فدا کاری هائی که برای آنهاانجام میدهید،ازجنایات وقتل مردم بیگناه دست نکشیده اند.آیابجاست که برای رضائیت خاطرچنین نامسلمان ها وتبهکاران، سر نوشت وآیندۀ کشورراباتهدید های خطیرامنیتی مواجه سازید؟ شما بارهااظهارنموده اید که معاهده امنیتی راتاوقتی امضا نمی کنید که امریکا منافع مردم افغانستان را
براورده سازد. ولی همین مردم افغانستان از شمال تاجنوب وازشرق تاغرب مملکت بشمول نمایندگان شان درجرگۀ مشورتی که خود فراخوانده بودید،از شما تقاضا کردندوتقاضا میکنند که معاهده را هرچه زودتر امضا کنید زیرا کشوربه سوی ناامنی وهرج ومرج سوق یافته است.رئیس جرگۀ مشورتی، شخصیتی که شما همیشه درمحافل رسمی دست های وی را می بوسید از شما جدأتقاضاکرد که معاهده راامضا کنیدوچون نکردید مملکت رابرسم احتجاج ترک گفت. شما این همه تقاضا هارانادیده گرفته و بخاطر رضائیت برادران ناراض ویا هردلیل دیگری که به هیچ یک معلوم نیست، ازامضای معاهدۀ امنیتی شانه خالی میکنید و «منفعت مردم افغانستان»را بهانه می آورید.
شما نه تنها به تقاضاهای مکررمردم وجامعۀ جهانی برای امضای معاهدۀ امنیتی جواب مثبت ندادید بلکه 650 زندانی طالب دربگرام را بدون اجرای محکمه قانونی آزادساختید درحالیکه همه مردم افغانستان وجامعۀ جهانی از عواقب چنین رهاساختن هاهوشدارداده بشمایاددهانی نموده اند که این زندانی ها پس ازرهائی بازبدامن فرمانروایان اصلی خودپناه می برندوباتجارب وعقده های بیشترکه درزندانهاآموخته اند به دهشت افگنی های خطرناک تری متوصل میشوند. ازکجامعلوم که قاتلان رستورانت لبنانی از جملۀ همین رهائی یافته ها نبوده باشد.
بلی جناب محترم رئیس جمهور؛ اکنون وقت آن رسیده که دگرجنایتکاران را برادرخطاب نکرده آنهارا بنامی که شایستۀ شان است یاد کنید.از آنها فاصله بگیریدوحملات انتحاری آنهارابهمان شدت و صراحت لهجه تقبیح کنید که در برابر حملات خارجیان انجام میدهید. وقت آن رسیده که حقایق را به مردم بازگونمائید وازسرکشی به تقاضاهای آنها منصرف شوید. دل تان باید بحال همین مردمی که سیزده سال بنام آنها وبالای آنها حکومت کردید، بسوزد. درد های واقعی مردم تان را درک کنید. آنهارادگربخاطر اهدافی که صرف بخود تان معلوم است ودرراه تحقق آن شب وروز شتارت میورزید، ازخوددورتر نسازید. آنهاراازناآرامی های شباروزی وبی بندو باری هانجات داده وروزنۀ یک آیندۀ روشن رابرای شان بازکنید.وقت آن رسیده که دیگر به حرفهای
حواریون تان که تا حال برای تان جزبدنامی ارمغان بیشتری نیاورده ، گوش ندهید. درعوض صدای واقعی مردم تان رارهنمای فعالیت های خود،که ازان وقت زیادی هم باقی نمانده، قراردهید.
شاید بتوانید با این یک حرکت آخری جایگاهی در تاریخ کشور پیداکنید.
بالا
بازگشت