احمد سعیدی
شتاب وهجوم دقیقه نود:
هموطنان گرامی وجوانان بیدار کشور سلام طوریکه مشاهده میشود لحظات وروز های أخیر ثبت نام کاندیدان ریاست جمهوری در کمیسیون انتخابات باشتاب وهجومی خیره کنندۀ همراست .بر خلاف انتظار وضعیت جاری کشور فامیل هارا برقابت واداشته برادران را وارد کازرار مبارزات انتخاباتی نموده است جائیکه برادر از برادر سبقت جوید ویا برادر در پی لنگ کردن برادر دیگر باشد واز یک حزب چند تن در فضای قدرت خواهی پر گشوده است عمق فاجعه را خیلی بیشتر از آن میسازد که تصور میشد..
از قوم پرستی هراس داشتیم چون از رقابت یک خانواده خبر نداشتیم: چند کاندید از یک حزب سیاسی و دو کاندید از یک خانواده رقابت برادران خیلی گیچ کننده است این پروسه هر چند در میدان دموکراسی جولان یافته اما یاد خاطرات جنگ برادران بر سر اقتدار را در تاریخ خونین افغانستان زنده میسازد وپیش چشم هر خرد مند وبا بینش حس خود خواهی، چوکی پرستی وخود محوری قد آرائی میکند.مگر میشود این پروسه را سالم ودموکراتیک دانست مگر میشود رقابت دو برابر وتا ختن همه أعضای یک حزب را در میدان رقابت ها آن هم طور متوازی خواست ملی دانست ویا پروسه را مدنی معرفی کرد. ما از قبیله گرائی وقوم پرستی هراس داشتیم ولی از رقابت برادران خبر نداشتیم.
رسالت جوانان وروشنفکران: جوانان درین ده سال حرف های زیاد شنیدید وپروسه های ناکام را تجربه کردند .ما هر چه کوشیدیم از دائرۀ قوم ونژاد وبیرون نشدیم وحتی در حضیض وسیه چالهای خود خواهی های فامیلی هم فرو رفتیم.ملیون ها دالر را بخاطر ارتقای ظرفیت در سطح ارزش های مدنی مصرف کردیم اما از مدنیت فاصله گرفتیم وبا کاندید کردن دو نفر از یک فامیل چند کاندید از یک حزب نشان دادیم که تا هنوز تابع فر هنگ قوم ومنطقه وزبان هستیم. ما درین چند سال در زیر سایه درخت دموکراسی نشستیم ولی از درخت دیکتاتوری میوه چیدیم.مگر استفاده از فرصت ها وارزش ها همین بود که ما انجام دادیم؟ نه خیر وضعیت جاری کشور خیلی نگران کننده ودر جهت منافع زور مندان در حرکت است.باید باید چون کوه استوار جلو باد کج خرام قدرت را سد شویم باز هم زمان آن است تا رسالت خودرا درک ودر جهت استوار نگهداشتن قامت رسای عدالت دموکراسی ومردم سالاری تلاش کنیم.
رسالت ما چیست؟: در چنین وضعیتی میدانیم سبقت در کاندید شدن وبلند بردن این گراف به طعم وذائقه ملت خوب معلوم نمیشود اما بخاطر جلو گیری از یکه تازی افراد معتاد به چوکی وقدرت ناگزیریم وارد میدان سیاست شویم.ودائره را بزرکتر از دیگران ترسیم کنیم چون افغانستان مربوط به یک قوم وفامیل نه که خانه همه مردم این سر زمین است وما باید یک واقعیت غیر قومی وغیر فامیلی را شکل دهیم ووارد میدان سازیم تا الگو ونمونه باشد برای دیگران .هر چند پیروزی برای هیچکس تضمین نیست اما الگو سازی واساس گذاشتن نهاد های منطقی وملی وظیفه هر روشنفکر است.وما درین مقطع به پیروزی هیچ فرد مشخصی چشم ندوخته ایم چون منظور ما پیروزی وپختگی پروسه است .پروسه انتخابات تا من حیث یک پروسه قابل قبول برای گزار وانتقال سالم قدرت مستحکم ونهادینه شود لذا بیدار باشید وهمکار بمانید والا همه ارزش های رویائی همچنین زیر غبار سم سواران میدان قدرت گم خواهد شد..
بالا
بازگشت