احمد سعیدی
افغانستان در موج باور ها ونا باوری ها:
دوستان گرامی وخوانندگان قدر مندسلام. در مقاله ها وگزارشات متعدد به مسئله شکستن شیشه باور وإعتماد ملی اشاره شده، طوریکه رابطه ملت وحکومت را به تار عنکبوتی بند ساخته است وبا اندکترین حرکت از هم میگسلد، در موج این همه نا باوری ها گاهی طنین إعتماد وباور با سخنان قاطع ، امید وار کننده ومحتوم رهبران حکومتی در رسانه ها راه میابد ازانجمله یکی هم پیام أخیر رئیس جمهور در محضر مسئولین کمیسیونهای مربوط به انتخابات است که چنین صراحت دارد.
(آینده وثبات افغانستان در گرو انتخابات پیش رو است): در موج نا باوری ها ونگرانیها نسبت به بر گزاری انتخابات رئیس جمهور سر نوشت ایندۀ افغانستان را به انتخابات بهار سال آینده یعنی 1393 مرتبط میسازد ولی با آنهم تبصره ها وتحلیل ها در محور درامه های مبهم که از جمله تشکیل حکومت مؤقت وبه تعویق افتادن انتخا بات است می چرخد. وبا این همه قاطعیت بسیاری ها با ور دارند که رئیس فعلی دولت یعنی حامد کرزی در صدد مقدمه چینی بخاطر باقی ماندن در قدرت است .در حالیکه رئیس جمهور به صراحت إعلام میدارد که از طریق انتخابات پیش رو نه تنها تهداب دموکراسی در افغانستان تقویت می شود، بلکه آینده و ثبات کشور نیز به آن بستگی دارد ولی نا باوری بحدی جا افتاده که مردم به حرف شخص اول کشور که بایست توهم دروغ هم در گفتار شان نباشد شک میکنند.باید علت ها وانگیزه های این نا باوری ریشه یابی شود.
دلائل بی باوری در کجاست؟ ریشه های بی باوری از چند فکتور عمده در کشور آب میخورد که رئیس جمهور بار بار آنرا نا دیده گرفته است.اول تشکیل وساختار حکومت به هیچصورت از حلقه معاملات قومی وگروهی بیرون نشد.وشعار های شایسته سالاری وظرفیت سازی همه بی مفهوم از آب در آمد
· مبارزه علیه فساد وقاچاق ومواد مخدر : بلی در مبارزه علیه فساد هم پای رهبران حکومت لنگ بوده اگر غصب زمین ها مطرح شود باز هم رهبران دست اول دخیل اند واگر مسئله پول نقد واختلاس بانک ها ارزیابی شود باز هم نزدیکان رئیس جمهور ومعاونین شامل قضیه میشنوند.به همین دلیل مردم باور نمیکنند که حکومت علیه فساد وقاچاق مبارزه کند چون کارد دسته خودرا نمی برد.
· اگر مسئله محاکمه مجرمین واختلاس گران مطرح شود اضافه از ده سال میشود سارنوالی میگوید دوسیه برخی وزراء وافراد زور مند بزرودی به محکمه فرستاده میشود که نشده وحتی شخص رئیس جمهور میگوید فساد در کشور گسترده است ووزراء آلوده اما هیچ مجازات وتوبیخ ومحاکمه وجود ندارد.
· اگر قانون شکنی مطرح شود باز هم دیده میشود که شخص رئیس جمهور ناقض اول قانون است .فیصله های پارلمان را رد میکند. در مقابل فرامین تقنینی صادر میکند و یا مواد قانون اساسی را به تنهای تعدیل مکیند مثلا دو مرتبه لویه جرگه دائر میکند یکی را بنام عنعنوی ودیگری را بنام مشورتی که قطعا در قانون پیشبینی نشده وهم مسائل را تصویب میکند که اصلا از صلاحیت شورای ملی است.
· مسئله صلح واشتی با مخالفین: ده سال میشود از صلح با طالبان سخن میگوید اما تا هنوز هیچ مخاطب برای رئیس جمهور پیدا نشده.بخاطر رهایی ملا عبدال غنی برادر از اسلام آباد وتا لندن کفش سائید ولی سر انجام معلوم شد که ملا برادر یعنی هیچ ... رئیس جمهور به دنبال هیچ است.
· از رهگذر سیاسی به أحزاب سیاسی هیچ نقش داده نشده دموکراسی وآزادی بیان هم مانند بادهوا اند که به هیچصورت اثر ندارند. از حقوق بشر ومسائل اخلاقی خانم سیما سمر هر روز پرده بر میدارد نیاز به تشریح نیست.لذا این مسائل إعتبار رئیس جمهور را منفی صفر ساخته به همین دلیل به قسم ها وشعار هایش نمیتوان إعتماد داشت که این بد ترین حالت حکومت رعیتی است ویا مسئولین وشهروندان منتظر بخدمت است..
آنچه روشن است این است که رئیس جمهور در دو جهت گام بر میدارد اول انتخابات مهند سی شده وتضمین شده که با مقرر نمودن افراد فر مایشی در کمیسیونها ی انتخابات وجا بجای مهره های مؤثر در چوکی های حکومت بخاطر کنترول انتخابات.به همین تر تیب توزیع بیش از دو ملیون کارت رأئی دهی در جا هائیکه خود حکومت میداند. سوال اینجاست در مناطق امن که مردم کارت میگیرند این دو ملیون کجا بوده اند که کارت نداشته اند ایا همه ظرف سه سال هجده ساله واجد شرائط شده اند که سوال بر انگیز است.
مسئله دوم ویا میدان دوم چانه زدن روی ساختن حکومت وایجاد حکومت پارلمانی صدارتی است طوریکه آقای رئیس جمهور صدر أعظم آینده ویک سمبول بی اراده از اپوزیسیون هم رئیس جمهور باشد.روی این مسئله با برخی جناح هائیکه شعار پارلمانی صدارتی سر میدادند طور مخفی صحبت شده حالا رئیس جمهور محاسبه میکند که کدام گزینه کم هزینه تر واسان تر است.لذا این معاملات زیر پرده نیز با عث شده تا ملت نسبت به شعار های بر گزاری انتخابات ایشان بی باور باشند. با آنکه مقدمه چینی ها و کار کردن کمیسیونها و شعار های قاطع باید دیگر شکی به بر گزاری انتخابات وجود نداشته باشد اما پارادکس بازی های حکومت در طول این چند سال باور واعتماد را از ملت گرفته حالا مردم منتظر در کدام سیه چاه انداخته میشوند . به باور نویسنده انتخابات ره هر قیمت باید بر گزار شود اما از شفافیت آن هیچ نوع اطمینان وجود ندارد .
بالا
بازگشت