عتیق الله نایب خیل
پایان غم انگیزانتظار؛ اسناد سخن می گویند
روزنامهً هشت صبح (کابل ) اسناد قتل پنج هزارنفری قربانیانی را به دست نشرسپرده است که بین سال های 1357 و 1358 درزندان های رژیم حزب دموکراتیک خلق افغانستان، به شهادت رسانیده شده اند. قسمتی ازین اسناد درشمارهً 156 هفته نامهً وزین افق نیزبه نشررسیده است.
انتشاراین سند پایان انتظارآن هایی را همراهی می کند که هنوزهم امید بازگشت و زنده ماندن عزیزان خویش را داشتند. آن انتظاری که روزها و هفته ها وماه ها درعقب دیوارهای سربه فلک کشیدهً زندان پلچرخی کابل، به آرزوی دریافت خبری از جگرگوشه های شان، روز را به شام سپری می کردند و اینک یکباردیگرسفرهً غم و ماتم درچاردیواری خانه های شان پهن گردیده و با دل خونین به قاتلین آن ها نفرین می فرستند.
به این مناسبت روزهشتم میزان، ازسوی دولت، روزعزای عمومی اعلام شد و درمساجد مختلف کشور مراسم فاتحه خوانی برپا گردید. بیرق ملی برای دو روزنیمه افراشته بود. به روزیکشنبه هفتم میزان عده یی ازباشندگان شهرکابل با براه اندازی راهپیمایی خواهان محاکمه عاملین این جنایات شدند. همچنان عده یی ازبازماندگان قربانیان با تجمع درمحوطه قصردارالامان، شمع روشن کردند تا یاد قربانیان را زنده نگه دارند.
برخوردهای خشونت آمیز و حذف فزیکی مخالفین سیاسی و دگراندیشان، جهت تحکیم پایه های دولت و دولت مردان، درتاریخ افغانستان، مخصوصا" دوران امارت عبدالرحمن خان و نادرشاه و برادرانش، سابقه دارد. اما، کشتاری که درین اسناد درج شده ازلحاظ ابعاد بکاربرد خشونت و تعداد قتل عام شده گان، نه تنها درتاریخ افغانستان، بلکه درتاریخ اکثرکشورهای جهان بی سابقه است. اما، این اسناد نیزگوشهً کوچکی ازقتل ها و جنایات ضد بشری حزب دموکراتیک خلق را به نمایش می کذارد؛ زیرا ابعاد و عمق فاجعه به مراتب بیشترازاین حدود است. ازجمله اینکه این فهرست کامل نیست و جای نام هزاران قربانی دیگردرآن خالی است.
ذهن آدمی ازانتشاراین لیست یکباردیگربه جنایاتی ره می برد که عاملین آن مرتکب شده اند.
درسال های بعد ازکودتای ثورهزاران زندانی، بدون طی مراحل قانونی و قضایی، و فقط با لزومدید مقامات و مسئولین حزب دموکراتیک خلق، به قتل رسانیده شدند، که برطبق قوانین بین المللی جنایت علیه بشریت است. دولت کودتا هیچگاهی اطلاعاتی رامبنی براینکه این زندانیان چگونه به قتل رسیدند، ارائه نکرد. هیچگاهی و هیچ یک ازسران رژیم نگفتند که آنها به چه جرمی و مطابق به کدام قانونی به قتل رسانیده شدند و درچه دادگاهی و توسط کدام هیاًت منصفهً محکوم به اعدام شدند. خانواده های قربانیان نمی دانند که عزیزان شان درکجا و درکدام گوردسته جمعی به خاک سپرده شده اند. مقامات حزبی و استخباراتی دربرابر هیچ مرجعی خودرا موًظف به پاسخ گویی ندانستند و با گذشت سال ها هنوز آماردقیق قتل عام شده گان را ارائه نکرده اند.
دردوران حاکمیت حزب دموکراتیک خلق افغانستان جنایات بی شماری درنقاط مختلف کشور، و ازجمله در زندان های تحت حاکمیت آن حزب، صورت گرفت. گرچه که مجری این قتل ها سازمان های استخباراتی رژیم بودند که به نام های "اگسا"، "کام"، "خاد" و "واد" یاد می شوند؛ اما، واقعیت این است که همهً سران و مسئولین حزب دموکراتیک خلق شریک آن جنایات هستند. این که عده یی ازآنان خودرا، به دلیل اینکه درامورامنیتی و نظامی دستی نداشته اند، ازمسئولیت مبرا می دانند، دلیلی بر برائت شان شده نمی تواند. این جنایات به پای کارنامه های سیاه حزب دموکراتیک خلق افغانستان ثبت است، که نه تنها هزاران تن ازبهترین فرزندان وطن را تیرباران کردند، بلکه هزاران خانوادهً دیگررا به خاک سیاه نشانیدند.
جالب و مضحک اینجاست که، همان هایی که دیروزکوچکترین صدای آزادی خواهی را بی رحمانه درعقب میله های زندان خفه می ساختند و به گلوله می بستند، امروزبه یمن گوشه های امنی که برای شان مهیا گردیده، به مقاله نویسی و خاطره نویسی می پردازند و به این وسیله نه تنها به شعورمردم توهین می کنند؛ بلکه بازهم ادعای خدمت به مردم دارند و برزخم های التیام نیافتهً مردم نمک می پاشند.
استبداد دولت کودتا که نتیجهً ناگزیرسیستم تک حزبی و اتکاء به آن بود، سرهای نازنین بسیاری را به چوبه های اعدام سپرد.
انتشاراین اسناد یکباردیگرضرورت عدالت خواهی برای آنانی را دردستورکارقرار می دهد که مظلومانه سردرنقاب خاک کشیده اند، و هم به پای میزمحاکمه کشانیدن عاملین این کشتارهای دسته جمعی را.
عتیق الله نایب خیل
سیدنی
بالا
بازگشت