فرهاد خليلی
دموکراسی تنها مسیر و گزینه ای بسوی ثبات ،آزادی و پیشرفت
با توجه به تجربه نظام های موجود در کشور های مسلمان به این می رسیم که نظام دموکراسی می تواند تنها مسیر و گزینه ای برای ثبات و پیشرفت کشور ها باشد .
انتخابات آزاد نخستین رکن نظام دموکراسی است که مردم با رأی خود حق تعیین سرنوشت خود را رقم می زنند حضور، باور و مشارکت مردم در نظام دموکراسی ثبات سیاسی می آفریند و ثبات سیاسی باعث اعتماد مردم به نظام سیاسی می شود که امنیت و پیشرفت و رفاه و آرامش و آسایش نیز در شرایط ثبات سیاسی روی می دهد.
الگوی کنونی نظام ها دموکراتیک را در کشور های غربی می بینیم که این نظام های سیاسی توانسته اند پیشرفت اقتصادی و امنیت ، آرامش و برابری جنسیتی را به ارمغان آورد.
مشارکت مردان و زنان و همه اقشار جامعه خارج از نوع پوست، نژاد ، زبان ، ملیت ، دین و آیین شان و نبود تبعیض و تعصب در جامعه بی گمان مسیر هر کشوری را بسوی بالندگی و رفاه و پیشرفت هموار می سازد.
با نگاهی به کشور های جهان سوم به ویژه کشور های مسلمان در می یابیم که اکثر مشکلاتی که در این کشور ها وجود دارد ناشی از فضای تنگ و بسته ای است که دولت های خودکامه برای ملت های شان ایجاد کرده اند در چنین فضای اختناق و خفقان ، زائیده ای رفتار چنین نظام های خودکامه محرومیت تبعیض، تعصب و برتری گروهی بر دیگر است که پیامد های آن را در کشور های در حال توسعه بی ثباتی در قالب قیام های جدایی طلبانه رفتار های خشونت آمیز و تغیر حکومت ها شاهدیم به طور خاص در کشور های مسلمان بشکل تروریزم بی نظمی ، ارعاب، خشونت وبمب گذاری های انتحاری می بینیم.
هویداست نظامی که در آن همه اقشار جامعه از قبیل احزاب ،گروه ها و اقلیت های قومی و مذهبی به دلایل ساختاری و قانونی از شرکت در حکومت محروم می شوند در صورت تداوم، به محرومیت و سرخوردگی سیاسی می انجامد که خود عامل اصلی ایجاد خشونت و بی ثباتی سیاسی است.
در ایران
مردم ایران با سقوط رژیم شاهنشاهی خواستار آزادی و رفاه بیشتر بودند اما از دل آرمان های دموکراتیک اکثریت مردم ایران یک رژیم دینی زاده شد رژیمی که روحانیون در آن همه ی امورات اساسی کشور را بدست گرفتند که مخالفت با خود و نپذیرفتن دساتیر شان را از جانب مخالفان شان مخالفت با اسلام دانستند و مجازات شان را زندان و مرگ تعیین نمودند. در درون هر جامعه ای چنانچه نظام سیاسی حاکم نتواند به خواسته های متنوع مردم پاسخ درخور و قانع کننده ای بدهد و نظام مزبور مطابق ایدئولوژی مورد قبول جامعه نباشد و از جانب آن تأیید نگردد ، آن نظام از ثبات سیاسی برخوردار نخواهد بود. و ررژیم اسلامی ایران نیز از این اصل مثتثنی نیست مردم ایران از حقوق و آزادی های لازم برخوردار نیستند و عدم برابری و تبعیض و تعصب در مقابل سایر گروه ها و فرقه های دینی و مذهبی باعث نارضایتی بخش بزرگی از مردم شده است.
افغانستان و بی ثباتی دوامدار
در افغانستان بعد از سقوط نخستین رژیم جمهوری در 7 اردیبهشت 1357 این کشور تا کنون روی آرامش را به خود ندیده است عدم ثبات سیاسی و نبود امنیت بستری شده است برای پرورش تروریزم بین المللی، که نه تنها ثبات و آرامش را از افغانستان ربوده بلکه به گوشه های دیگری از جهان سرایت نموده اگر چه بعد از 11 سپتامبر نظام دموکراتیک به کمک غربی ها بوجود آمده اما این نظام نوپا با چالش های عظیمی روبرو است طالبان و القاعده دشمنان قسم خورده این رژیم اند از سوی دیگر نظام های مستبد گذشته و کودتاه های پی درپی ،مداخلات خارجی زمینه مناسب را برای زایش و پرورش سازمان های افراطی چون طالبان و القاعده فراهم آورده است که ناشی از بی عدالتی ها، جنگ ها ، و از همه مهم تر عدم برخورداری مردم از سطح کافی سواد بوده است که افغانستان را با انبوهی از مشکلات روبرو ساخته است .
پاکستان محلی برای پرورش تروریزم
پاکستان بعد از استقلال اش از هند تا کنون به نحوی دچار بحران بوده است و نظامیان بیش از نیمی از دوران استقلال پاکستان قدرت را بشکل غیر دموکراتیک با کودتاه ها غصب نموده اند اکنون که مناطق قبیله نشین این کشور مرکز تولید و ترویج تروریزم و افراط گرایی جهانی شده است، و امنیت پاکستان را با خطرهای جدی روبرو ساخته ، که ناشی از حمایت و پرورش این گروه های افراطی توسط سازمان اطلاعات ارتش پاکستان یا ISI بوده است که از این گروه های افراطی جهادی به عنوان ابزار فشار و امتیاز گیری در مقابل هند و افغانستان استفاده برده است اما اکنون به چالش بزرگ برای امنیت و ثبات خود این کشور تبدیل شده است.
عربستان سعودی بسته ترین رژیم خاور میانه
عربستان به عنوان یکی از بسته ترین و مذهبی ترین کشور های خاورمیانه که به لطف منابع سرشار نفت یکی از ثروتمند ترین کشور های منطقه محسوب می شود منافع خاندان سلطنتی ایجاب کرده است تا ثبات منطقه پیرامونش حفظ شود و عناصر افراطی سرکوب گردند ،عدم تحمل هرگونه مخالفت از سوی قدرت حاکم باعث رشد گروه های ناراضی از جمله القاعده شد. درین کشور احزاب و فعالیت های سیاسی ممنوع است و از سلاح مذهب در درون کشور برای بقای نظام شاهی آل سعود بهره برده اند فضای تنگ و خفقان آور این رژیم باعث شده است که رهبر سازمان القاعده دیگر فضای برای زیستن در کشورش نیابد و از افغانستان به عنوان پناهگاه و مرکز گسترش اش استفاده نموده و جهان را به پرتگاه جنگ و خشونت و انتحار و کشتار بکشاند و پیامد این تراژدی از افغانستان و پاکستان گرفته تاعراق و سوریه و یمن و شاخ آفریقا گسترش یافته است.
مشکل در کجاست؟
با بر شمردن کشور ها و مشکلاتی که با آن روبرو است به این نتیجه می رسیم هر جای که رد پای از استعمار بوده است امروز در آتش می سوزند این را فراوان شنیده ایم که غربی های مسبب اصلی مشکلات کنونی در جهان اسلامند آیا واقعاً چنین است؟ اگر حضور و مداخله مستقیم نظامی وجود ندارد ، ابزار های نوین تکنالوژی همانند تویتر ،فیسبوک و یوتیوب در راستای تأمین منافع غربی های و برهم زننده ثبات و آرامش کشور هاست؟ یا آرنده نظام دموکراسی؟در کشور های عربی شاهدیم آنچه را بهار عربی خوانندند عملاً تا کنون خزان خونین عرب بوده است. تونس تا کنون با بحران مواجه است، رژیم معمر قذافی با به راه افتادن جویبار خون به پایان رسیده اما لیبی تا کنون با مشکل امنیت دست و پنجه نرم میکند و وجود گروه های مسلح خودسر مشکل اصلی و اساسی این کشور است. رژیم های حسنی مبارک و عبدالله صالح فرو ریختند اما مصر شاهد کودتاه و سرکوب خونین طرفداران اخوان المسلمین بوده است که تا کنون ادامه یافته و یمن نیز با حملات القاعده مواجه است، تراژدی انسانی در سوریه که تا کنون با مرگ 120 هزار انسان و آوارگی میلیون ها سوری منجر شده است ادامه یافته است.
اما در این شکی نیست که نظام های غیر دموکراتیک که سرکوب گر و تمامیت خواهند زمینه ای مناسب را برای نارضایتی بخشی از مردم شان فراهم می آورد که نه تنها برای خود کشور شان در درازمدت مشکل آفرین و خطرناک شده بلکه برای جهانیان نیزبحران زا و خطر آفرین بوده است. نظام دموکراسی می تواند نظام مورد قبول و تایید همه باشد نظامی که زمینه ای مشارکت همه ی اقشار جامعه را در ساختار تشکیلاتی وادری جامعه فراهم می آورد احترام به حقوق اقوام،مذاهب ،نژاد های و زبان ها و اقلیت را محترم می شمارد در چنین شرایطی ثبات و امنیت پدید می آید که امنیت و پیشرفت به رضایت عموم مردم می انجامد.
بالا
بازگشت