سنجر غفاری
به آینده اطمینان داشته باشیم !
مردم افغانستان یک آزمایش دشواری را تجربه می نمایند « عقد موافقتنامه امنیتی با امریکا را » ..... پیام دشوار این بود که جناب حامد کرزی بعد از ختم جرگه مشورتی روی شرایط خاص و عمده ملی و کشوری با امریکا وارد صحنه مبارزه و مقابله خلاف توقع همگانی « مردم جهان و افغانستان » برخواست و چنان ایستاده گی نمود که همه حیرت زده گردیدند و حتآ در این بازی سکوت و تجسس بزرگترین سرویس های استخباراتی کشور های منطقه و جهان را به دست و پاچگی ها ، تحلیل و تشخیص و گمانه زنی های کشانید ه است که آینده را نمی توان تلخ و شرین دانست . این سوالیه باقی است که موافقتنامه امضآ میشود یا خیر ؟ زبان و تفکر تحلیل گران سیاسی و استراتیژیکی در داخل کشور و خارج از خانه معجزه آفرینان « افغانستان امروز » از اراده ها بلاتر و پائین تر از آن چه می دانند می دانستند به واقعیت گوئی های باز نگردید که می دانستند که چرآ امضا نگردید و چرا امضا گردد؟ از سخنگویان قصر سفید امریکا گرفته تا نظامیان و نماینده گان سنا و کانگرس آن همه خشونت وتند گفتاری نمودند و سر نخ بدست نیامد . ولی مردم افغانستان بی باور نیستند که تضمین آینده در چه نهفته است . جنگ ، حاکمیت موجوده ، نفوذ همگانی کشور های مختلف جهان روی سرنوشت ملی و کشوری ما به این ناباوری ها و بحران آفرینی اش عمر ابدی ندارد و بقای خویش را نیز حفظ نخواهند نمود . طالبان و جنگ با طالبان همانند انتحاری « خواهند کفید و پارچه خواهند شد . حتآ حکومات و نظام های ای که حامی و پشت پرده با طالبان می جستندو می خسپند همه به پایان خویش نزدیک شدند تنها مردم و صبوری ها ، انتخاب و شهامت های تضمین آینده سرنوشت ملی و کشوری مردم افغانستانخواهد گردید که به آینده اطمینان دارند و بسوی انتخابات سال 2014 یعنی حمل 1393 خورشیدی برای آرامش ملی به خویش تحمیل می دارند .« دنیا گنج است و مار ! ..... قومی از این مار برگشتند،و به مهر و مهر او ، مغرور نشدند ، و« پیر عقل » را در پیش کردند....
مار اژدها صفت ، چون دید که پیر عقل، مقدم کاروان است ، زبون شدو ، خوار شدو ، سست شد . در آن آب چون نهنگی بود ، زیر قدم ، پل شد . زهر او شکر شد. خار او، گل شد . رهزن بود، بدرقه شد، مایه ی ترس بود ، مایه ی آمن شد !
سجده بر کعبه ی گل ؟ یا سجده بر کعبه دل ؟ بدانیم که کدام زیباتر ، کدام دلنشین تر ؟ و سر انجام کدام غرور انگیزتر برای بشر است ؟
بنآ آ بستن حوادث طی مدت گذشته وانمود ساخت که افغانستان بسوی انتخابی روان است که دیگردشوار خواهد بود تا کسی ، کشوری ، قدرتی و امپراطوری در جهان توانمندی این را به خویش بیند تا اقمارش افغانستان و افکارش تجزیه و جداوی اقوام و ملیت های ساکن در این خانه همگانی را به انواع و اشکال بازی ها و فشارهای خویش تحمیل نماید و بهره برداری داشته باشد که دیگران تصور می کردند .
چنان میشود که انتظار اش را داریم و آغازی است که انجامش را مشاهده می نمایم .
آزادی در پی آرزوئی است !
سنجر غفاری
بالا
بازگشت