سید محمد آصف فخری
خاطره یی از بردن وکیل اسلم خان وپسرش خلیل
من لست افشا شده ی پنج هزارقربانی حزب دموکراتیک را در سایت وزین رنگین مرور می کردم. درحالیکه بغض گلویم را می فشرد، نام های تعدادی از عزیزان گمشده ودوستانی را که می شناختم، خواندم. دیدم که در بارۀ وظیفه وکار شان نوشته شده بود: دهقان ، بیکار ، متعلم ،محصل ویا کارگر ومامور . . . دلم گریه می کرد و با زهم نام ها را خواندم.
مخصوصآ وقتی که به شمارۀ 1403 با نام محمداسلم ولد محمدشریف مسکونۀ کارته سخی ( خمینی) 3.3.1358 وشمارۀ 1404 خلیل الله ولدمحمداسلم مسکونۀ کارتۀ سخی مامور وزارت زراعت ، برخوردم ،چشمدید وخاطره یی از چند ماه پیش از شهادت آنها ، هنگامی که آنها را از مننزل شان بردند، یادم آمد که این طور است :
این پدروپسر درهمسایگی ما قرار داشتند. شبی اعضای حزب آمدند که پدر خانواده محمد اسلم خان را ببرند. من آن شب خاطرۀ تلخ ودلخراش رابه چشم سرمشاهده کرده ام که واقعآ تکان دهنده بود.
آن شب از شب های پائیزی سال 1357 خورشیدی بود. من بااعضای فامیلم وتعدادی از فامیلهای همسایه به خانۀ ما جمع بودیم وگرم تماشای فلم هندی به برنامۀ تلویزیون . ناگهان ناله وفریاد عجیب از خانۀ همسایه که پیشروی حویلی ما قرارداشت، بلند شد. ماهمه وارخطا طرف همدیگر دیده ووحشت زده شده بودیم. همه می گفتند که خدا خیر کند چه خبر است؟
من فورآ ازجا برخاسته مستقیمآ به بام همسایه بالا شدم. پدرم بالایم فریاد زد که بیا پایان! به بالا نروی که خطرناک است . ولی من چون کنجکاو شده بودم ومی خواستم هرچه زوتر ببینم که چه اتفاق افتاده، بالای بام رفتم .
ازبالای بام، صحن حویلی همسایه را نگاه کردم. تعداد زیاد ازخلقیها به لباسهای شخصی ونظامی که تقریبآ حدود 12 ویا 14 نفر می شدند وهمه سلاح های کلاشینکوف وتفنگجه در دست داشتند، دیده میشدند. یک تعداد آنها چهارطرف حویلی را زیر نظر داشتند.
دراین اثنا چهارنفر ازداخل خانه برآمده ومحمداسلم را با دستهای بسته به پشت سر، طرف دروازۀ حویلی بردند. خانم وی همراه با خانم های فرزندانش ،اطفال وهمسایۀ کرایه نشین ایشان همه چیغ وگریه داشتند. ولی خلقیها همچون گرگ های گرسنه بادشنام غیرانسانی وباصدای بلند آنها را تهدید کرده و وادار کردند که به داخل خانه بروند.هی میگفتند که خفه شوید.
ناگهان پسر اسلم خان که خلیل نام داشت و جوان بود درحدود بیست پنج سال ویکماه از عروسی اش میگذشت، فریاد کشید که نامردها پدرم را کجا می برید ؟ من نمی گذارم پدرم تنها باشد. من هم با پدرم یکجا می آیم. در این وقت یک خلقی با بروت های ضخیم که لباس نظامی برتن داشت و دم دروازۀ حویلی ایستاده بود ،بروتهای خود را پیچ وتاب می داد ،خندیده وبه آواز بلند گفت: بیارشه که پشت پدرش دق نشه !
دفعتآ چهارنفردست های خلیل را نیزبه پشت سر زولانه کردند.
پدر وپسرهردو را طرف درواز حویلی بردند. درعقب دروازه موترهای جیپ روسی دیده می شد . فریاد ونالۀ اطفال وخانمها قلب مرا بدرد آورده بود واز اعمال آن جنایت کاران وحشی وآدمکشان قرن نفرین داشتم واز خشم تمام وجودم را می لرزید.
البته باید خاطرنشان ساخت که قبلاً در دوران پادشاهی محمد ظاهرشاه،محمد اسلم وکیل شورای ملی بود. از ولایت غزنی ولسوالی جغتو منطقۀ قیاق . ویک مد ت محبوس نیز شده بود. در قیامی که به رهبری علامه سیداسماعیل بلخی که بنام قیام نوروزی معروف بود، همکار سید بلخی بود. سیداسماعیل بلخی جماعت روشنفکران ، اهل دانشگاه، ووکلای شورای ملی را از فراز منبر درتکیه خانۀ میر اکبر صورت خطاب می نمود وتبلیغ میکرد. وکیل محمد اسلم خان شریفی از یاران نزدیک ودوست صمیمی ایشان بود . زمانیکه علامه سیداسماعیل بلخی دستگیر وروانۀ زندان شد وکیل محمد اسلم خان شریفی نیز در جمع ایشان دستگیر وبه زندان دهمزنگ مدتی طولانی را درمحبس سپری کرد. (1)
خلیل جان فرزند وکیل اسلم ، که ازبیست پنج سال بیشتر عمر نداشت ، ماموروزارت زراعت بود ویکماه از عروسی اش نگذشته بود، خودرا قربانی پدر بزرگوارش نمود . خلیل پسر زیادصمیمی بود واستعداد فوق العاده به ساختن کاغذ پران داشت، درکوچه ما بچه ها ویرا به اسم خلیل شرطی یاد می کردیم .
روحشان را شاد خواسته وبه عاملین این قتلهای دسته جمعی نفرین میفرستیم .
بالا
بازگشت