انجنیـر خلیـل الله روفی
گل صحرای شقایق
بازهنگام بهاراست ودرآییینۀ خاک
هرطرف زمزمۀ شوردمیدن برپاست
جوش رستن همه جا،
ازدل پرتپش جنگل ودامان طبیعت پیداست
هرطرف منظرۀ شاد، نوازشگرجان است، ولی
من ازین زاغۀ حسرت زده گان، حیرانم
با کدامین غزل نغزوهوس خیز زمان
تا بلندای کدامین افق آزادی !
قامت سبز بهارینۀ خودرا
مثل آن شاعرنظاره گرازساحل دور
به ستایش گیرم !
بذردستان عطش دیدۀ خود را
به تمنای کدامین ثمری
دردل خاک کدامین چمنی ـ افشانم !
که بهارو چمنم درشرر حادثه ها سوخته است.
حاصل دست غریبانۀ من
دردل این چمنسـتان یهار
رویش باغ گلیست
ازتبارگل صحـرای شقایق
که به هربرگ ورگ وریشۀ آن
خون یک نسل شهید گمنام
نقش بگرفته ودرولوله ها سوخته است
دردل مزرعۀ خاک ترک خوردۀ من
بجزازشیرۀ افیون
بجزازحاصل خون
که گره خورده بدستان تبه کاران است
ثمری دیگرنیست
عشق را درحرم عاشق ومعشوق دگر باورنیست
شهرخورشیدیء من
شهرشبهای سیاهیست که درساحت شبخون زده اش
کاروانی درره نیست
شبچـراغی روشن نیست
آسمانش غم دیرینه بدامن دارد
سوگ بگرفته درینجا سحر فروردین
خبرمرگ قناری هارا
قصۀ کوچ پرستوها را
اینک امروزکه دروسعت این خاطره ها
فصل جان پرور نوروزبهارآمده است
آی ! ای همسفران !
به شما شاد ومبارک باشد
که من ازفاصلۀ تنگ زمان
دورم ازهرچه دران،
معنی میلۀ نوروز وگل سرخ
مرا جان دگرمی بخشـید.
حال دیگر چه بگویم زبهار !
دردیاری که دران قامت زیبای طبیعت
آفرینش گرخوشبختیهاست
دشت ودامان وفضایش
روح انگیزترین جلوۀ زیبائیهاست
لیک آنسوی دگر
حاصل فصل بهارینۀ من
نفس سرد زمستان وغم تنهائیست
سرزمینش که رقم خورده به بدبختی و بوی باروت
سرزمینیست که ازعطرگل گندم و فریاد تهیست.
اپریل 2009
کسـل ــ جـرمنی
بالا
بازگشت