هادی عروسسنگ
ننگ تاریخ
کجا شد آنکه دی فریاد میکرد وطن از دست غیر آزاد میکرد
بما میخواند سرود جاودانی چی کرد او با درفش کاویانی
چی میگفت اوز ((استاد سیس ))و((بابک )) زپیکار ((حیان ))و رزم ((نیزک ))
تو میگفتی که مرد کوره دید ه غم و شادیش از مفکوره چیده
سر انجام :
وطن را برغداران یله کردی رفیقانت به آتش تیله کردی
تو زنجیر رفاقت پاره کردی هزاران همرهت آواره کردی
وطن را داد آن مسند نشینان بد ست د شمنان خلق افغان
همان کوشانه اش پربود ستاره برای خویش جست مقصودوچاره
کجا این ملت ما بینوا بود کجا این سرزمین بی بها بود
به پنج ودههزار دالر به خصمش فروخت خلق ووطن همراه رزمش
هزاران غنچه دربستا ن پژمرد بحکم شان هزاران نو جوان مرد
هنوز هم این سیهکاران نا مرد کنند خنده بآ ن زخم و به آندرد
به پشت شان هنوز چندی روانند مگر آن کرده را پندی ندانند ؟
تو آگه باش که اینها پینه دوزاند سخیف و بد سگال و کینه توزند
مکن آلوده خود را با کثافت که فردا میکنی خود را ملامت
چرا نیرنگ شیادان ندانید ؟ هنوز هم پشت نامردان روانید ؟
نگردر غرب و امریکا غنودند تو گویی هیچ همرایت نبو دند
بگو رو برتو دیگر آن محالست مقام و منزلت دیگر خیالست
هنوز هم ملت ما ناله دارد که درد هایش هنوز دنباله دارد
زمان از بودنش دل تنگ دارد قسم تاریخ زنامش ننگ دارد
+++++++++++++++++++++++++++++++++
خدای کی ؟
خدای مرگ ، خدای قاتلان است نه آنکه خالق کن و مکان است
کی میگوید که مرگ در سرزمینم بدست آن خدای طالبان است
خدای عالم و آدم ، خد ا ییست رووف است و رحیم و مهربان است
رضایش علم و دانش رستگآریست خدای مهربان با عاقلان است
اگر از جانی و قا تل بپرسی ارازل پیشوای جاهلان است
جهالت مادر جنگ است و وحشت خشونت رسم دزد و رهزنان است
مگر قتل است در تقدیر انسان ؟ وز اول سر نوشت ما چنان است ؟
فغان و ضجه و درد و ملامت نصیب مردم افغان ستان است ؟
بخوان گر فتنه را خواهی بدانی از (( عمران )) آیه ی هفت در قران است
شد آن ملت بدرد و غم گرفتار که پابند خر ا فا ت زمان است
در آن ملت که درد و رنج و فقرست فریب و خدعه از نام قران است
بالا
بازگشت