عبدا لشکور خوشه چین
دشمنا ن ا شتی نا پذ یر دیروز به حیث یا را ن صد یق ووفا دارامرو ز
صد سر، یک سر را جمع کرده نمیتوا نند، مگر یک سر میتوا ند، صد سر را جمع کند ، این یک ضر ب ا لمثل ا ست که ا ز زبا ن، بزرگسا لا ن ، شنیده بود م ، و گا هی ا وقا ت ، این جمله را هم می شنید م که می گفتند ، خد ا کند که ، پا د شا ه گر دشی نشود ، اگر پا دشا گرد شی ، صو رت گر فت ، قحطی و گر سنگی زیا د میگر دد . راه گیر ی ها وبا ج گیری ها زیا د میگرد ند ، خا نه ها ی مر دم ، درا من نمی مانند، تعر ض به جا ن ما ل و ناموس مردم ، زیا د صو ر ت می گیرد،بی عزتی و بی حر متی د ر مقا بل ، مرد ما ن صا حب ا ندیشه و تفکر، هم ا ثرمیگذا رد .
یگا نه ا رزوی اکثر یت خا مو ش و مر دم وبعضا آ گا ها ن همین بو ده ا ست که، و ضعیت ، با ید آ هسته ،آ هسته،آ را م، آرا م ، سیر ا نکشا فی خو یش را ، بپیما ید، به پا دشاه گر دشی ها، و کو د تا ها ی پی د رپی مبا د رت نورزد ، تحو لا ت خلا ف میل وآ رزو ها ی مر دم بو قو ع پیو ست ، شیوه ا دا ره و نظم ا جتما عی ا ز هم گسیخت، جا معه به سه قسمت ، تقسیم گر دید، مخا لفین و موا فقین و ا کثر یت بی د فا ع مر دم ، ر فیق ا ز ر فیق جدا گر دید، برا در ا ز برا در، پسر دشمنی را، با پدر ، پیشه کرد ، دختر شکا یت گر خا نوا ده خو د بود، در محا فل عر وسی و فا تحه خو ا نی ها ، مشا جر ا ت لفظی بین، زن ها، ر د و بد ل می گر دید ، چه رسد، بین مر د ها ( جو ا نا ن و بزرگ سا لا ن ) گر فتا ری ها و به ز ند ا ن ا ندا ختن ها ، به بی ا عتما دی ها قو ت اضا فی می بخشید، روز تا روز، به صف مخا لفین ا فزوده میشد ، گو یا ا ینکه حو ا دث شکل داده شده ، بر وفق مرا د گر دا نند گا ن آ ن ، تا زه به شکو فه ها ی ، بها ری آ غا زیده، حریف ، با تجربه و برا مده ا زحوا د ث مشا به دست وآ ستین بر زده بر ای جمع ا وری حا صل ، د ست ر نج سا ل ها ی فا صله بین شکست و آ غا زپیروزی ، آ مد گی گر فته بود .
تر س ووحشت همه جا ها را فرا گر فته بو د، حر یفا ن طر فین به یکد یگر آ شنا یی کا مل دا شتند . ضرو رت برای برا ی پر سش ، اضا فی نبو د هر گاه تصمیم ، گر فته می شد ، د ر هر جا ی که می خو ا ستند ، ترو ر کنند و ا ز هر جا ی که می خو ا ستند ، د ست گیر کنند، ا شکا ل و جو د ندا شت، جا نب مقا بل د ر شد ت بخشید ن بی ثبا تی ا و ضا ع میخوا ست که نقش ا ول را د ا شته با شند ، ا ز تخر یب مسا جد ، شر وع الی پل و پلچک، بند وا نها ر، پر و زه ها ی عا م ا لمنفع ، کشتا ر ا ستا ذا ن و معلمین ، ما مو رین دولت، متعلمین، تعبیه مین ها ی صا درشده ا زبیرون کشو ر،ا نفجا را ت بم ها ، پر تا ب را کت ها ی ، گو نا گو ن ، د ر محا صره قراردا دن ، شهر ها،در دادن،قطارهاِ ی اکما لا تی ،و غیره و غیره ، مشا به ، عرا ق ، کنو نی ، منظره ها ی ، د لخرا ش، بینندگا ن را د ر سطح ملی و بین ا لمللی، به فکر و تا مل ، وا مید ا شت آ یا ا ین ملت، همین قدر گنه کا ر ا ست ، که د ا یم سر نو شت این ها به ا را ده ، قصا با ن تا ریخ ، گره خورده، هیچ کشو ر کشا ی بر ای ا ین مر دم مضلو م و بیچا ره ، ر حمی نمی کند، گا هی چنگیز ، به کشتا ر و قتل عا م ، پا چه بر می زند ، و گا هی ، تیمو ر لنگ، و هکذا لشکر کشی ها ی پیو سته ، عر ب ها و ر قا بت ها ی د وا م دا ر، د و لت تزا رروس و بر یتا نیا ی کبیر، و بعدا ر قا بت ها ی، تسلیحا تی ، پیما ن ها ی نظا می ، کشو ر ما را هم ا ز طرف شما ل و هم ا ز طر ف جنو ب ، محد و د سا خته ر فت وضعیت آنقدرادا مه پیدا خوا هد کر د که ، درا ینده ها نسل ا ز ا فغا ن را به ا نجا م وظا یف د شوا ر مو ظف میگر دا ند ، که با ید ا ز حو ا د ث بسیا ر چییز ها را به حا فظه بسپا ر ند،ا تفا ق را ، راه حل بدا نند .
پشت دروازه خا نه هر کا ر مند دو لتی ، لست طویل حکم،قتل و کشتا را نها ا و یز ا ن بو د، د رخت ها سر زده میشد ند،تا ک ودرخت های میوه دا ر ا ز بیخ بریده می شد ند، زمین دهن با ز کرده بو د ، برا ی بلعیدن ا نسا ن، گو یا که ا ز بد و پید ا یش ز مین گر سنه بود ه با شد،جو ا نا ن و نو جو ا نا ن، در هر قر یه وده در شهر و نا حیه صف های ، طو لا نی ، شهد ا ی ، هر د وطرف، جنگ ها ی تحمیلی ، صحنه ها ی تر ا زید یک را، بیا ن میکر د ، بیر ق،ها ی سر خ و سبز، ا هتزا ز کنا ن ، به سوی یکد یگر، به علا مت احترام
به برا درا ن و رفقا ، مشو ره می دا دند، که ما ا زین مردن ، نه افتخا را ت نصیب ما ن ، گر دیده ا ست و نه هم، شها دت ، پشت سر همه فجا یع، د ستا ن مر مو زی د ر فعا لیت ا ست که ما را به همچو حا لت کشا نیده ا ست خو ن ها ی ما ، بخا طر منا فع بیگا نگا ن ریخته ا ست، ما به با ز ما ند گا ن تو صیه می کنیم،جنگ برا در با برا در گناه نا بخشیدنی ا ست ، کشو ر ها ی بز رگ، وتو سعه طلب، دوستا ن ، مو قتی دا ر ند ، در هر مر حله ، برا ی منفعت نو ، به سر ا غ د وست ، جد ید می بر ا یند ، د و ستا ن کهنه را به خسی می فرو شند،تحقیر شا ن مییکنند،دشت به دشت، کوه به کوه میدوا نند، غار به غار تعقیب شا ن می کنند .همه و ضعیت ها ی پیش ا مد ه د ر کشو ر ما، طبعی و خو د جو ش نبوده ا ند، بلکه سا خته و پردا خته منا بع بیر ونی هاا ست، که بخا طر ا هد ا ف درا ز مد ت وکو تاه مدت کشو ر ما را مسیر راه قرار داده ا ند، مر دم ما همیشه نا خوا سته ، د ر قضا یا د ر گیر میشوند، قا عد تا د ر ا تش جنگ ، تر و خشک یکسا ن میسو ز ند، د ر پشت سر همه ا ین قضا یا ، عنا صر ، خا ین به و طن، نه ا رما نی ، فقط بخا طر زند گی شخصی خو دشا ن همه ا فتخا را ت وطنی و ملی را به پر کا هی مبد ل سا خته ا ند . ( هر قر یه را ، دهی ، هر ده را ، گذ ری، هر گذ ری را، خا نه ای، هر خا نه ای را در و با می ، هر در وبا می را، پا س با نی و نگهبانی) مجر مین بعد ا زا نکه ا نکشا فا ت ا و ضا ع را به زیا ن خویش به محا سبه میگیر ند،بر ای گر یز ا ز محا سبه مر د م ،همه ا رما ن ها ی شر یفا نه وا نسا نی را ، پشت پا زده و هر گو نه انجا م فر ایض دینی و مذ هبی را فدا ی منا فع شخصی خو یش ، خود سا خته ، به ا ختلا فا ت ، قو می ، ملی ، سمتی ، منطقوی، لسا نی،مذ هبی ، دا من می ز نند ، چنا نچه همین ا کنو ن ، رفقای انترنا سیو نا لست دیر وز و مجا هدین سر به کف راه ، اسلا م ، د شمنا ن ا شتی نا پذیر دیروزی ، به حیث یا را ن صدیق ووفا دا ر ا مر وز، به زخم ها ی نا سور گذ شته ، نمک پا شیده ، شرا یط بس خطر نا کی را برای نسل های کنو نی وفر دا ها ی کشو ر ما به میر ا ث می گذ ار ند .
به مشا هده ا و ضا ع ، دل آ د م میشو د که بگو ید ( با ز هم هما ن کفن کش قد یم ) سنا ریو ی همه پا دشاه گر دشی ها ، سقو ط ها و شکست ها ، به آ رزوها و ا مید ها خط بطلا ن کشید، هیچ ، آ یند ه ر و شن که بتو ا ند ، به آ د م ما یه ، دلگرمی وا قع شو د نیست . این بخا طری ا ست ، که قشر ا گاه و خیر ا ند یش کشو رما را ا ز صحنه بیر ون را نده ا ند، ا ز ا شترا ک در سهم گیر ی د ر تغیر و تحول کشو ر کنا ر زده شده ا ند .
دلا یلی وجو د دارد که بگو ییم ، حر ف ا ول را کسا نی به زبا ن می ا ور ند ، میخوا هند که در ا و ضا ع ا حو ا ل کشور تسلط پیدا نما یند .بنا ا با لا ی و طن پر ستا ن ، حسا ب صو رت نمی گیر د ، در حا لیکه وضعیت ترجما نی ا ز شر ایطی مینما ید که بد ون سهم گیر ی فعا ل ، قشر آ گا ه ومتعهد ا فغا نستا آ و رد ن ثبا ت و با ز سا زی ا مکا ن پذیر نیست .
مغا لطه نشو د که ، و طن پر ستی ، تنها د ر وجو د اعضای سا بق ، ح . د . خ . ا و یا حزب وطن خلا صه نمیشود ، ما وست ها ی دیر وز و سایر سا زما ن ها ی سیا سی شخصیت ها ی مستقل و غیره شخصیت ها ی با اعتبارو صا حب د ردا خل ا حزا ب اسلا می و جو د دا رند ، که به قضا یا ا نسا نی می ا ند یشند، و طن ا زا د و مستقل می خو ا هند،و طن ا نکشا ف یا فته میخو ا هند، صا حب نظر ا ند ، به نظر ا نها با ید که ا رج گذا شته شود .
قضا یا ی جا ری ، ا فغا نستا ن را، غیر ا ز حا لت ا نکشا ف یا فته ا ز ( تهد ا ب خا م، و کج کنفرا نس و جلسه بن ) چیز د یگر ی ، بیش ، تو ضیح دا ده نمیتوا نیم ، ا دا مه و دوا م ، به سنا ریو ی ایجا د شده ، ا یند ه ها ی خطر نا ک و خو ن ا لو د را ، بر ای نسل ها ی ما به میر ا ث می گذ ا رد ، خو ا ست عمومی ، طو ری ا ست که دست ا ند ر کا را ن وگر دا نند گا ن ، اصلی قضا یا در افغا نستا ن و ا طرا ف ا ن ، به پر و گر ا م ها تجد ید نظرنما یند،با ورپیدا کنند که ، قشر ا گاه وخر دمند ا فغا نستا ن ، در مسا یل ، مصا لح علیا ی کشو ر خو یش بیشتر ا ز دیگر ا ن ، تا ثیر گذا ر میبا شند، د ر غیر ا ن صو رت ، همه خصو صیا ت عقب ما نده گی اجتما عی، و خصلت ها ی قو می و قبیلو ی ، با سیا ست ها ی بنیا د گرا یی ، همگا م گرد یده ، برا ی مد ت زما ن طو لا نی ، جا معه جها نی را مصر و ف نگه مید ا رد ، کسا نی که تا به ا لحا ل این سنا ریوها ی بی فا یده را ا د ا مه دا ده به معنی ا ین گفته که شا عری که سر وده ا ست پی خو ا هند بر د.
مز رع سبز و فلک د ید م و دا سی مه نو یا د م ا ز کشته خو یش ا مد هنگا م درو
هر که د ر مز رع دل تخم وفا کشت نکر د زرد رویی کشدا زحا صل خویش وقت درو
هر شی چه کری هغه به ریبی
مرد م و ا گا ها ن جا معه ما ، هیچ گا هی ، ا نتظا را ت ا ز پا دشاه گر د شی ها را ند ا شتند و ندا رند جز،چیزی را که احزا ب و گر وپ ها ی، سیا سی ، شخصیت ها ی مستقل و منفر د، اقشا ر و لا یه ها ی، مختلف اجتما عی ، میخوا هند، خو د انتخا ب ویا پیش کش نما یند .همیشه سیا ست ها ی ( خو د کو زه و خو د کو زه گرو خو د گل کو زه ) بر ا و ضا ع حا کم بو ده ا ست .
آ رزوها و خو ا ست ها ی ، بر خق مر د م ، قر با نی ا هدا ف ، سیا ست ها ی بیر و ن مرزی گرد یده ا ست ا ین معجزه ها گا هی ا زآ ستین چپ بیر ون می گر دید و گا هی هم ا ز آ ستین را ست ، همه خا ن ها، بیکها ، با ی ها ، و سر ا ن خیل ، قبیله ، و زی ها ، با حفظ وجوه، مشترک طبقا تی ، د رین ما جراها د خیل بو ده ا ند ، همه فا جعه ها نصیب حا ل غر با و مسا کین می گر د ید ، کنو ن به گو نه د یگر، ملت را زیر چتر ا ختلا فا ت قومی و قبیلو ی مصر وف نکه دا شته ا ند ، به ما نند طوفا ن، گر د با د به ا سما ن با لا میکنند
قضا یا را ا ز چشما ن مر دم پنها ن نما یند تا خو د شا ن ، مصر و ف جمع ا و ری نعما ت شوند .
ا گرحر فی بر ا ی سا ز ند گی و با ز سا زی د ر میا ن ا ست ، ا گر این حر ف ها صر ف بر ای فر یب از ها ن عا مه و جا معه بین ا لمملی نبو ده با شد .
مرد ما ن نیکو کا ر ، همه جا مو جو د ا ست ، د ر شما ل و د ر جنو ب،در شر ق ود ر غر ب، در بین اقوا م و قبا یل ،در بین خا نوا ده ها ، دخترا ن محجو ب ما هنوز تحت سا یه ، سیا ست طا لبی تهد ید میشوند .
جو ا نا ن با حیا و معلمین با ا یما ن که هزا ر و یک نو ع شکنجه ها ی دو ره طا لبی را دیده ا ند ، پشت پر ده ، هزا را ن خا نه، ما درا ن ، شکیبا و دا غد یده ها وجو دا رند ، د ر هر گو شه و کنا ر کشو ر و جها ن،
ا ستا ذا ن ، ر و شن فکر ا ن، خر د مندا ن ، سینما گر ا ن و هنر مندا ن، ، ا نجنیر ا ن و معما را ن ، وطن پر ستا ن حقیقی ، تحو ل طلبا ن ، مو جو د ا ند .
این هاهمه علا قه دا رند که در هر نو ع تغیر و تحو ل و ا با دی کشو ر سهم بگیر ند ، د ر سا ختا ر سیا سی کشو ر و ایجا قد ر ت د و لتی با این مفهو م که ( د و لت و سیله ا ست بر ای تا بع سا ختن ا و ضا ع ، بر ای خیر و صلا ح عمو می نه بر ای یک قو م و محل و متشکل ا ز ا فر ا د متغیر و ا نتخا بی نه ا نتصا بی )
د و لت مقتد ر ، یعنی سیا ست مدا را ن مقتد ر ، هر گا ه مر دم وجا مع ه به یک د ولت مقتد ر د ست رسی پیدا کر د ، پو لیس و محکمه کمتر به مشکل ر و به رو میشوند .
ا لبته جا معه ا فغا نی ما و جا معه جها نی به این نکته پی خو ا هند برد که ، استعداد نیکو کا ری و خیر خو ا هی ا فغا ن ها پا بر جا ا ست ، مهر و عا طفه ا نسا نی ا فغا نها ، مستحکم ا ست ، ایجا د نظم ا خلا ق نو ین و جا معه مد نی ا رزوی ا نها ا ست و ا نتظا ر ا ن روز ی را دا رند که ا نسا ن ا فغا ن به مقا م عا لی شر ف و ا صا لت ا نسا نی نا یل ا ید .
بالا
بازگشت