تقلب در جوهر، دولت آینده را بی جوهر ساخت
کاوه آهنگر
مردم افغانستان در زمانی به پای صندوق های رأی غرض انتخاب رئیس دولت آیندهء شان رفتند که دشمنان صلح، آرامی و دیموکراسی در کشور، مردم را به قتل، بریدن انگشت، انفجار و انداخت راکت تهدید کرده بودند. طالبان، هواداران گلبدین وعناصر وابسته به عقب گراترین جریانات سیاسی- عقیدتی منطقه و جهان با قتل کارمندان توزیع کنندهء کارت اشتراک در انتخابات و مربیون تشریح چگونگی انتخابات، جو امنیتی حاکم بر انتخابات را با هالهء از خوف و رعب پیچیده بودند، رسانه های خبری دنیا، سازمان ملل متحد، ناظران بین المللی اوضاع و سخنگویان نیرو های مسلح بین المللی مستقر در افغانستان، وقوع تشدد، انفجارات، ترور و بی نظمی را، پیش بینی میکردند.
مساعدت های امنیتی و بودجوی جامعهء بین المللی، اشتراک نیرو های داخلی و همکاری مردم جهت حفظ نظم و مراعات دسپلین در حوزه های انتخاباتی و عزم جزم مردم به استعمال این حق سیاسی شان با عث آن شد که انتخابات در یک فضای نسبتا آرام امنیتی با اشتراک وسیع اقشار و طبقات گوناگون حامعه، برگزار گردد و خوشبختانه حادثهء دلخراشی نیز به وقوع نپیوندد.
اما آنچه نتیجهء این سهمگیری فعال و خود جوش مردم را در انتخابات مخدوش نمود و جهانیان را در مشروعیت و شفافیت آن متردد و دو دل ساخت و استعمال کلمات " مگر" و " اما " را ضمیمهء گزارشات رسیده از انتخابات ریاست جمهوری درین کشور جنگ زده، گردانید، استعمال " جوهر" ناکارامد در نشانی انگشت رأی دهندگان بود که اثرات مرتب بر آن به شکل اعتراض قاطبهء کاندیدان و مبادرت به تحریم انتخابات از جانب آنان، ظاهر شد. چنانچه عدهء از تحلیل گران سیاسی آن را " بحران سیاسی " در اولین انتخابات سرتاسری افغانستان خواندند.
اعتراض به توزیع کارت های اضافی و تکثیر کارت های جعلی اشتراک در رأی دهی، ایرادی بود که از مدت ها قبل کاندید های رقیب حامد کرزی عنوان میکردند و دست دولت را در آن غرض به پیروزی رسانیدن کاندید مشخصی ( کرزی ) دخیل میدانستند.
رسانه ها موضوع را پوشش خبری داده، با ترتیب مصاحبه ها و ارائهء ارقام بلند، وجود چنین کارت ها را قطعی میدانستند، حامد کرزی توزیع کارت های اضافی را تأیید وآن را مظهری از شور و شوق مردم در اشتراک به انتخابات خواند. ( جوابی که در همان وقت شگفت انگیز و جالب خوانده شد )، دفتر تنظیم انتخابات و گرداننده گان بین المللی پروسهء انتخابات چنین خلاف ورزی ها را تأیید و شکی باقی نمیگذاشت که تعداد کارت های توزیع شده، اضافه از رقم واقعی اشتراک کننده گان درین انتخابات است.
هیأت سازمان ملل متحد، ناظران بین المللی و مسؤلین دفتر تنظیم انتخابات با تأیید موجودیت چنین کارت های اضافی و جعلی، اتخاذ تدابیری را جهت جلوگیری از استعمال این کارت ها در جریان انتخابات به مردم و کاندید های معترض وعده دادند و با اطمینان اظهار داشتند که هیچکس اضافه از یک بار موفق به ادای رأی نخواهد شد. ضمن ابن وعده از استعمال " جوهر" یا به اصطلاح رنگی خبر دادند که مدت یک هفته از جلد زدوده نمیگردد و این را یگانه و مؤثر ترین امکان در شرایط موجود افغانستان، در نبود وسایل پیشرفتهء تثبیت هویت در حوزه های رأی دهی خواندند.
اما در نخستین ساعات آغاز به کار حوزه های انتخاباتی غرض اخذ رأی واجدین شرایط، ناکارآمد بودن این جوهر ها آشکار گردید و یگانه وسیلهء ارائه شده در جلوگیری از تقلب، فقدان کارآیی خود را تبارز داد که مورد اعتراض کاندید های بی اعتماد به عملکرد و صداقت دولت و گرداننده گان خارجی این انتخابات، قرار گرفت و به عنوان تقلب و یا حد اقل فقدان وسیلهء مؤثر، غرض جلوگیری از تقلب در انتخابات افغانستان، پوشش خبری بین المللی یافت.
هر چند مسؤلین دفتر تنظیم انتخابات با اظهاراتی خواستند این تقلب را پرده پوشی کنند و آنرا ناشی از اشتباء کارمندان حوزه های انتخاباتی در استفاده از " مارکر" و " رنگ " به جای یکدیگر معرفی نمایند اما دامنهء وسعت این تقلب و آموزش دیده بودن این کارمندان محلی برای قبول این استدلال باقی نمیماند.
با تمام کوشش های جامعهء بین المللی، مصارف گزاف پولی، شورو شوق مردم دراشتراک در اولین انتخابات ریا ست - جمهوری از طریق استعمال رأی مستقیم شان و ایجاد یک جامعهء مردم سالار، متکی به قانون و ضوابط دیموکراتیک متأسفانه آنچه از آن حاصل شد دولتی است که مشروعیت آن زیر سوال خواهد بود.( اشتراک کثیر مردم در حال موجودیت هجده کاندید بلوغ سیاسی مردم را نشان میدهد، نه مشروعیت دولتی را که بر مبنای تقلب بعدا روی کار میآید ) این جفا را بر ارادهء مردم دست اندرکاران ادارهء دولت روا داشته اند. که با تقلب در" جوهر" مشروعیت دولت آینده را بی جوهر ساختند.
بالا
بازگشت