خو شه چین         

                    د یر کر دی مگر خو ب سو دا آ و رد ی

ا نتظا ر کشید ن خیلی سخت ا ست . ا گر ا نتظا ر مسا فرخود با شی  و بگو ید که می آ یم  و د یر کند ، ا ز کا ر و با ر زند گی بما نی  چا ره ندا ری و با ید که د ر ا نتظا ر بنشینی ، به خا طریکه مسا فر خیلی د و ست دا شتنی و عزیز ا ست، سا ل ها ی تما م  ا ست که ا و را ند یده با شی ، ا یا م نو جو ا نی و شا د ا بی آ نرا به خا طر بیا و ری ، د لت شا د شو د ، بی صبرا نه به دوستا  ن و رفقا یت قصه کنی ، به خیر و خو بی مسا فر ما دا رد که عنقر یب بیا ید ، ما به ا ستقبا لش  جشن را سا ز ما ن دهی مینما ییم،  رقص و پا ی کو بی میکنیم و شا دی ، کا ر ت ها ی خبر ی را با صحا فت و د یزا ین مر غو ب ا نتخا ب نمو ده و به د و ستا ن روا نه و ا  ز شا ن د عو ت مید هیم که د ر جشن ا شترا ک نمو ده، با عث سر و ر و شا د ی جشن ما شو ند . د ر با زا ر بر و یم لبا س ها ی طبق میل و آ رزو ها بخر یم ، لبا س ها  یکی با د یگر بخوا نند ، آ ن قد ر کو شش کنیم که رقبا و حر یفا ن  د ر ا نتخا ب سلیقه  با لا ی ما ا یرا د نگیر ند. د ر را ه رفتن  و تعا رف  یگا ن پلته سگر ت  و یا یگا ن  تحفه  به یگا ن آ شنا و رقیق ، د ر محفل  خو شی و شا دی مسا فرا ن ا  ز کسی عقب نما نیم و کو شش کنیم ، سا یرین ما را د نبا ل نما یند .                                                                                             

یک با ر گسی ا زما خو ا هد که پر سید  ، ا جا زه خو ا هم د ا شت تا ا ز شما جنا ب  چیزی را بپر سم ؟ پا سخ سو ا ل را بلی خو ا هم گفت  و پر سنده بگو ید که هما ن مسا فر یکه شما  به پیش وا ز آ مد ن آ ن ا ما د گی لا ز م میگیر ید ، و وقت زیا د را صر ف آ مد ن نمو ده ا یدآ ن مسا فر کی خو ا هد بو د  .  د ر جو ا بش کم نمی آ یم ، به هر نو ع سوا لش آ ما د گی گر فته ا م که پا سخ به جا ی  ا را یه بدا رم . ا ین پا سخ عبا ر ت خو ا هد بو د ا ز مسا فر نا زدا نه و د ردا نه برا ی  همگی ( آ زا دی و برا د ری ، د و ستی رفا قت و صمیمیت ) ا ین مسا فر  نا ز دا نه ا ز ا ثر بی تو جه ا ی من و تو و ا و بگو و مگو ، جنگ ها ی لفظی و شعا ر ها ی مرده با د، زند ه با د ، و جنگ ها ی تن به تن ، و جنگ ها ی ر فیق با برا د ر، ا ز د و ر بر د ستر خو ا ن ، خا نه ، کو چه و پس کوچه ، قر یه و د ه با زا ر و شهر ولا یت و کشو ر، زیا ده ا ز سی سا ل میشو د ، که با د ل نا آ را م ، خدا حا فظی کر د و رفت . د ر نبو د مسا فر ما همه دا ر و ند ا ر ز ند گی حر مت عزت و آ بر و ی خو د را ا ز د ست دا دیم ، آ ب و هوا ی کشو ر ما کا ملآ تغیر کرد ، کشو ریکه ا ز قبلآ هو ا ی خشک و سو زا ن دا شت آ ب وهو ا  یش سو زا ن تر شد . کشو ریکه قبلآ فقیر بو د و فقیر تر شد . کشو ر یکه بی سوا دا ن آ ن د ر فو ق ، فهر ست جها نی بو د  د ر رد یف ما فو قا ن قرا ر گر فت . و حشت و خشو نت ، لحا ف خو د را آ هسته آ هسته بالا ی مر د م بی د فا ع ما عریض تر هموا ر نمو د . ا ز کسی که هزا را ن  ا مید و تو قع کمک دا شتی و میخو ا ستی  که حما یه آ نرا با خو دا شته با شی ، د شمنی را پیشه کر د . برا در به قصد کشتن برا د را ز جا بر خو ا ست . د ختر شکا یت گر پد ر گر دید ، مر ز ها ی د شمنی با خط ها ی سر خ و سبز ا ز د و ر د ستر خوا ن تا قا ره ها با ر نگ ها ی تیز و رو شن و تیره تر شد . هزا را ن  پسر بی پد ر شد ، هزا را ن عر و س ا میدها و آ رزو ها ی دیر ینه خو د را به خا ک گو ر کر د ند . وا د ی و دره کشور ما را صدا ها ی  نا له و زا ری ، پیچا نده بو د ا گرا ز حلقو می صدا با لا میگر دید، هزا را ن صدا ها ی د یگر ا ز دره ها به گو ش می رسید. د ل ها آ نقد ر سخت شد ه بو د ند و مر د م سنگین د ل  به قرآ ن ا ین کلا م ربا نی  ا حترا م نمی گذا شتند . جو ا نا ن و نو جو ا نا ن را ( معلمین و ا ستا ذا ن را )  ا ز خا نه ها  می  کشید ند و ا ز مو ترها پا یین میکردند ، به کشتا ر گا ه ها ا نتقا ل میدا د ند . آ ن سیا ست ها ی خشو نت با ر که د ر جو ف ها ی د ما غ  عکا سی شده بو د ، د ر میدا ن عمل جز ا نجا م خشو نت ، صله ر حمی را ، درین را ه  گذ ری نبو د.  شکستا ند ن زد ن و کشتن ، تخریب ، دردا د ن و سو زا ند ن ، به ما نند مسا بقا ت فو تبا ل و تینس کشو رها ی ا ر و پا یی ، وسیله سر گر می بود.

آ زا دی را ا ز ما گر فتند ، برا در را ا ز برا در جدا کر دند ، د و ستی و رفا قت خو د صحنه را تر ک دا د ، ما و ا قعآ  به ا ین نا ز دا نه ها ی  ما کم بها دا ده بو د یم . عد م  آ زا دی و رفا قت که و ا قعآ بعد ها به ا ر زش آ ن پی برده ا یم ، ظلم و ا ستبدا د به ما نند  بر مه ها ی خیلی قو ی درا ز و بز ر گ  فشا ر خو د را د ر جه به د رجه زما ن به زما ن مر حله به مر حله ، با لای مر د م ا فغا نستا ن وا رد آ و رد ، عمیقتر و گسترد ه تر فر و رفت .

 تفنگ د ر قره با غ  صدا کرد ، ندا ف د ر فند قستا ن هلا ک شد . ا لقا عده ثمر خو د را ا ز ا مریکا گر فت ا مر یکا و شر کا ی ا قتصا د ی به حیر ت ا فتید ند ، به تصو ر آ نها بنیا د ا یجا د شده ، به مقا بل خو د آ نها قد علم کرده ا ست .  برا ی ا ز بین بر دن آ ن با ید  د و لت ا مر یکا و تما م کشو رها یکه د ر بو جو د ا و رد ن آ ن  نقش ا و لی را د ا شته ا ند  با ید کفا ره گنا ها ن خو د را که تا کنو ن د رحق مر دم ا فغا نستا ن ا نجا م دا ده ا ند بپردا زند( کنفرا نس بن نو ید ی بو د که ما ا سمش را مسا فرگذا شته ا یم ).  برا ی تحقق ا ر ما ن ها ی ملیو ن ها ا نسا ن رنج د یده و زجر کشیده د ورا ن  و حشت و ا ختنا ق .

ا ین مو ج گر م و دا غ  ا برها ی تیره و تا ر که ا ز بستر آ ب ها ی  گر م  به فضا  با لا همرا ه با همه ما ر ها و غند ل ها ، مو ر و ملخ  و جنا یت کا را ن و د زدا ن کشو ر ها ی خلیج حر یم هو ا ی کشو ر ما ر ا چر خ زد ند و به ما نند کل مر غا ن و لا ش خو را ن هر جا که خوا ستند بنشینند و بخو رند. آ نچه را خو ا ستند و کر د ند  ز دند و کشتند ، د و د همه نها د ها ی ا قتصا د ی ، فر هنگی و ا جتما عی کشو ر ما را به آ سما ن ها با لا کر د ند . مر د م  د ر کوره ها خشت پخته میکنند . مگر طا لبا ن د ر کو ره ها ، با غ ها و تا ک ها را  ملیت ها و ا قوا م را  پخته سا ختند . مرد ما ن ا ین سر زمین آ نقد ر پخته شده ا ند که د یگر حتی لقمه نا نی که ا ز با لا ی آ ن سا یه  دست استخبا را ت پا کستا ن عبو ر کر ده با شد نخو ا هند خو رد . طا لبا ن و حا میا ن طا لبا ن ، تا ریخ خو د را  د رین د و ره  خو ب تر و رو شن ترنسبت به سا بق نو شته کر ده ا ند. ا گر بعضی ها بنا به ملحو ضا ت ، ببخشند و لی تا ریخ قضا و ت خو د را دا رد تا ریخ را آ ینده گا ن به علا قه مند ی خا ص میخو ا نند و قضا و ت میکنند و را ه خو د را خود ا نتخا ب میکنند.

جها نیا ن ا زین ا نفلنزا ی انسا نی خو د به خو د به هرا س ا فتید ند و د کتو رین نظا می به ا ین نتیجه رسید ند که  برا ی ریشه کن سا ختن آ ن به ا صطلا ح ا ز شیو ع آ ن ، ا قدا ما ت فو ری و عا جل را د ر د ست گر فتند . وبه مر د م ا مید آ ن پیدا شد ( مسا فری ) که   د ر سرا غ آ ن بو دند ( مصا لحه ، آ زا دی ، د یمو کرا سی ) بعد ا ز انتظا رکشید ن ، رو ز ها ، هفته ها ، ما ه ها ، سا لها، به خیر می ر سد، شب و رو ز بی صبرا نه ا نتظا ر آ نرا دا شتیم ، رو زی ا ز روزها گر م قصه بو د یم  معمو لآ  و قت شنید ن آ ن رسید  که با ید  خبر ها ی بی بی سی  شنیده شو د ، را د یو را چا لا ن کر دیم ، جوا ن ها ی قد و نیم قد در پهلو ی ما نشسته بو دند ، خبر ی شنیده شد، خلیل زا د گفت که طا لبا ن به مصا لحه تن در دا دند ، طا لبا ن دیگرآ شو ب بر پا نمی کنند ، مکتب ها را با ید که د ر ندهند . شنید ن ا ین جمله  قنا عت شنو نده ها را فرا هم نسا خت . یکی گفت (ا زین نو ده پیو ند کو که شا تو ت  بگیرد، د یگری گفت که بز د ر غم جا ن خو د قصا ب د ر غم چر بو، نا گها ن ا ز بین جوا نا ن آ وا زی  با لا گر د ید و گفته شد که بچه       ا و د ر.                   

            ( د یر کر دی مگر خو ب سو دا آ ورد ی )