خو شه چین 

        حرف ز شت ا گر

ا مروز د رد ت میکند   ، فردا  مر د ت    میکند

 د و ستا ن محتر م ، هیچ عیبی ندا رد که ا گر به منظو ر بهبود کا روا نجا م بهتر ا مو رحر ف ها ی تلخ را ، و حر ف ها ی ا نتقا دی را  به آ د ر س یکی ا ز ا عضا ی خا نوا ده و یا یکی ا ز رفقا و برا درا ن و د وستا ن وآ شنا یا ن  خو د به ز با ن بیا و ری کا ر نیکو ا ست ، مشر و ط  به آ نکه مشا و ره  لا زم را با خو د دا شته با شی ، د ر غیر آ ن  بد و ن دلا یل ا ثبا تیه ،  بی جا وبی مو رد به آ د رس ا ین شخصیت و آ ن شخصیت ، ا ر زش خو د ا نسا ن را پا یین می آ و رد  بر خلا ف آ ن ، ضر ب ا مثل عا میا نه را محک قرا ر مید هیم که میگو یند.

 زخم تو ر( تبر) میر ودا ما زخم زبا ن نه و یا به عبا ره د یگر ، به و ا رد آ و رد ن یک سلی به ر و ی یک نفر صد ها ر وی د یگر ا فگا ر میشو د .

حرف ها و جنجا ل ها ، هیچ گا هی د ر شرا یط نو رما ل  بمیا ن نیا مد ه ا ند و زمینه ها ی  شکا یت هم  ا ز جا نب کسی علیه کس د یگر ی  صو رت نگر فته ا ست . ا ما زما نیکه کنترو ل ا ز تعهدا ت ( ا خلا قی ، ا جتما عی ، سیا سی ، ومنا فع متقا بله ) پا را پیش می کشد ، بر جستگی ، نوا قص و کمبو دی ها ، و مسا یل تخلف ا ز نورم ها و معیا رهای پذیر فته شده ، سخن را به ما جرا ها میکشا ند . جا نب ( ملا مت) آ ما د ه نمی گر د د  تا با ر ملا متی را به د و ش بکشد ، بخا طر پنها ن سا ختن گنا ها ن خو د ، به گنا ها ی جد ید ، متو صل میگر د د ، که ا ین حا لت را مر دم بنا م عذ ر بد تر ا ز گناه یا د میکنند .

بهترا ین خو ا هد بود، آ د م ها ی که ا شتبا ه میکنند و یا به ا شتبا ه  د چا ر میشوند بپذ یر ند که پا فشا ری با لا ی ا شتبا ه و ر فتن به را ه غلط ، صد ما ت جبرا ن نا پذیر ی را به با ر می آ و رد ، با ید د ر جهت حل آ ن شتا فت و در و قت و زما نش  ا ز مسیر غلط با ز گشت نمود . فرقی نمیکند ا گر ا شتباه فر دی با شد و یا جمعی ، عمده ا ین ا ست که ( عا قلا ن و خر د مندا ن را به مشا و ره طلبید و طلب کمک نمو د) نه ا ینکه ، ا گر زبا ن ا عترا ض به گر د ش می ا فتد و ا نگشت ا نتقا د به سمت هد ف نشا نه میگیر د ، ز با ن را بر ید و ا نگشت را شکستا ند ، تا جر ا یم پت و پنها ن گر د د ، سر ا نجا م ، مجرم به قضا و ت عا د لا نه مر دم رو به ر و میشو د.

ا گر د و ستی  و یا عا قلی آ د م را به ا شتبا ها ت متو جه میسا زد و لو ا گر   ا دا ی سخن خیلی نر م با شد، به ما نند مر می آ هسته فیر میشو د و محکم می خو رد  ، خیلی د رد آ و ر خوا هد بود ، آ د م را متو جه میسا زد ....

میر و یم  که همه حقا یق و خو بی ها را د ر مخا لفت ها جست و جو کنیم ، حقیقت د ر جا نب مقا بل و جو دا رد ، ا گر نر و ی آ نرا پیدا نکنی ، خو د به خو د به طر ف آ د م نمی آ ید ، مثلا سیب ثمر د رخت ا ست ، رنگش سر خ شده یعنی که پخته ا ست ، ا شتها ی خو رد ن  سیب را دا ری ، سیب ا ز د رخت لور ( لول ) خو رده نمی آ ید که سیب را بخو ری، تا خو د ت به پیش پا ی د رخت نر و ی به با لا ی د رخت با لا نشو ی ، به د ست خو د ت نگیر ی .

د هقا نا ن ما همه سا له د ر یک ز مین  یک نو ع غله را کشت نمی کنند ، ا ز شیوه تنا و ب زرا عتی ا ستفا د ه میکنند ، ا گر ا ستفا ده نکنند  حا صل خو ب نمی بردا رند . آ گا ها ن سیا سی دا رند  ا ز تنا و ب سیا سی کا ر بگیر ند و ر نه به مر گ سیا سی رو برو میَشو ند .

با غدا را ن ما همه سا له  د رختا ن خو درا شا خ بری میکنند ، ود رختا نی را که  بیخ و کنده آ نرا کر م زده با شد و شا خ ها ی آ ن خشک شده با شد  ا ز بیخ می بر ند و به عو ض آ ن نها ل جد ید  می نشا نند، ا گر نکنند ا ز با غ خو د ثمر خو ب نمی بردا رند. آ گا ها ن و تحلیل گرا ن سیا سی ما  کنو ن عین ر و یه را د ر پیش گر فته ا ند ، مطا بق به شرا یط رو ز و نیا ز ما ن ، قضا یا را تحلیل ا رزیا بی و بعد پیش گو یی مینما یند

سبد با فا ن و زنبیل با فا ن ، خمچه ها و نو ده ها ی که قا بلیت ا نحنی را دا شته با شند  برا ی با فتن سبد و زنبیل ا نتخا ب مینما یند . ا ین را خو ب میدا نند که خمچه ها ی شخ و ا نحنی نا پذ یر د ر جر یا ن با فتن میشکنند . سیا ست مدا را ن محتر م ما د ر شرا یط مو جو د  پی بر ده ا ند که برای ا نسا ن ها ی خو د محور و ا ز خو د را ضی را  د ر صحنه ها ی سیا سی  جا ی پا ی نیست . تجر به به ا ثبا ت ر سا ند ه ا ست که ا ین گو نه ا فرا د هم خو د را به تبا هی دا ده ا ست و هم مر دم را . د رین ر وز ها عد ه ا ز شخصیت ها ی د لسو ز و مهر با ن به و طن و مر دم ، تما س ها ی را ا ز ا ین طر ف و آ ن طر ف بر قرا ر نمو ده ا ند ، با لا ی ا صطلا ح ( چه با ید کر د ) می ا ند یشند.  پذ یر فته ا ند که ا نتقا د ها را ، را ه حل مشکلا ت قبو ل کنند، هیچ شخصی نسبت به شخص د یگر ی بر تر ی ندا رد ، حضو ر همگا ن ر ا د ر عر صه سیا سی چه به شکل گر و پی و یا چه به شکل ا نفرا دی، با شند به ر سمیت بشنا سند. ا ز ا ستعما ل ا د بیا ت کو چه با غی ، علیه ا ین و آ ن پر هیز صو رت بگیر د . ا ز کر کتر ها ی ضد ا خلا قی که ما نع ا شترا ک فعا ل ا نسا ن ها د ر مرا سم فا تحه خو ا نی و مر ا سم خو شی ا فغا ن ها میگر د د پر هیز و را ه ها ی ر وا بط حسنه و نیکو را د ر یا فت نمو د .

تبا د ل نظر و گفتما ن ر و ی مشکلا ت مو جو د و بن بست سیا سی  د ر ا فغا نستا ن به طو ر پی گیر و د وا م دا ر ا دا مه بیا بد تا فر د فر د ا فغا نستا ن  یکی د ر برا بر د یگر ا حسا س مسو لیت نما یند و زمینه ها برا ی ر قا بت ها ی مشر و ع در ا مر با ز سا زی و نو سا زی جا معه آ ما د ه گر د د  . چنا نچه همین ا کنو ن یک بخش قا بل ملا حظه ا ز و طن د و ستا ن آ ما ده ا ند د ر عمرا ن کشو ر سهم فعا ل بگیر ند  و شر ط میگذا رند به مر دم و جا معه جها نی و میخوا هند به ا ثبا ت بر سا نند، که د ر گذ شته ها آ لو ده به فسا د نبو ده ا ند . آنها علیه رشوت د هنده و رشو ت گیر نده مبا رزه کر ده ا ند ، کشت تر یا ک و مو ا د مخد ره را  د شمن جا نی و خو نی بشر یت پذ یرفته ا ند . د ر آ ینده ا ین و طن پر ستا ن و همه کسا نی که یک نو ع فکر میکنند ، پلا ن با ز سا زی را تطبیق مینما یند زیرا که خد مت گذا ری  عا د ت آ ن ها بو ده و هست ، ا گر کسا نی ا ز ا صطلا ح و طن پر ستی در هرا س ا ند  ا ین پر ا بلم خو د آ نها ا ست و با ید به مر د م جوا ب بد هند .

و پذ یر فته شد ه ا ست که تفا هم و گفتما ن به کر کتر و ا خلا ق رو ز مره ا فغا ن ها مبد ل گر د د ، تبا د ل نظر و گفتما ن برا ی حل معضلا ت کنو نی ، نه برا ی چا  ق سا ختن ا ختلا فا ت ، کا ریر ا که د شمنا ن سعا د ت و خو شبختی مرد م ا فغا نستا ن سا ل ها ا نجا م دا ده ا ند و ا کنو ن ا نجا م مید هند .

ا صطلا ح ( کلمه زشت را ) که بعد ها برا ی ا نسا ن ا تو ریته ، حیثیت و و قا ر میبخشد ، در جر یا ن تبا د ل نظ را ز یا د نمی بر یم و با ید د ر عمل هر کس خو د  جو هرصدا قت و کا رآ یی خو د را برا ی مر د م تثبیت نما ید

با خبر با شید که مر د م ا ز فیگو ر ها ی  مصنو عی ومیا ن تهی  به ستو ه آ مد ه ا ند .