خو شه چین

             ما ا ز د عو ت دا د ن به سا زند گی خسته نمیشویم

مبا رزه سیا سی و مقا بله ا فکا ر د ر سطح ملی و بین ا لمللی ، د ر دا خل ا فقا نستا ن و چها ر ا طرا ف آ ن به مر حله جد ید و حسا س وا رد شده ا ست ، و هرچه بیشتر شدت کسب میکند و ا بعا د و سیع و گستر ده را به خو د میکیرد .

د ریغا که جنبش خا نوا ده چپ سیا سی که بخش بزرگ جا معه ا فغا نی ( زنا ن و مر دا ن) نخبگا ن و آ گا ها ن سیا سی ا ز ا قشا ر مختلف ا جتما عی ، ا قوا م و ملیت ها ی با هم برا درسا کن کشور، تو ده بزرگ رو شن فکرا ن و مشعل دا را ن علم و معر فت ا عم ا زا ستا ذ و معلم ، طبیب وا نجنیر

شا عر و نو یسنده ، ا دیب و هنر مند را بسیج و متشکل سا خته بو د ، کنو ن به  گر وه ها  و حلقه   ها ی کو چک ، تقسیم گر دیده ا ند.

ا گر را ستش را بپر سیم این حلقا ت و گرو ه های سیا سی نتوا نستند به یک نیروی سیا سی موأ ثر

مبد ل شو ند ، نه ا ینکه به نیر و ی مو أ ثر سیا سی مبد ل نشد ند، به  حلقا ت و سا ز ما ن ها ی نو   ا یجا د شده خصلت ها ی قو می و محلی ،گرو پی و خا نوا د گی ، سمتی ، ز با نی  و مذ هبی  را بخشیده ا ند .

   ببینیم، در همه جا ، د رکو چه و پس کو چه، درشرق، د رغرب ، و در جنو ب ، د رشما ل و در مر کز، بی رحما نه و آ را م نا پذ یر، ظا لما نه و علا ج نا پذیر، قبیله با قبیله ، سمت با سمت، مذ هب با مذ هب ، ز با ن با زبا ن ( طبق سنا ریو ی قبلآ تنظیم شده ) ا نسا ن با ا نسا ن ، د رجنگ ا ست.

 که ا ین ، د ر ذا ت خو د ، نا آ گا ها نه ، خد مت به د شمن دیر ینه کشو ر ما ا فغا نستا ن ا ست . ا ین و ضعیت شکل گر فته مو ا زنه نیروها ی و طن پر ست را به نفع ا رتجا ع تغیر دا ده ا ست. بنا به همین دلیل ا ست که حضو ر نیرو ها ی مستقل سیا سی و موأ ثر ، د ر کشو ر کم رنگ جلوه میکند .

به ا ین و ضعیت با ید که خا تمه دا ده شو د ، د ر خصو ص ا ین مطلب بر ا ی ا تحا د و یا و حد ت با ر ها ، پیشنها دا ت دا ده شده ا ست ، تما س ها ی تیلفو نی صو ر ت گر فته ا ست با یکی نه، بلکه با چند ین نفر ا ز شخصیت ها ی د ست ا ول ، سا زما ن ها و حلقا ت سیا سی ، مگرا ز سنگ صدا بر آ مد ا ز جا نب آ نها نه  .

ویرا نگری و ا یجا د بی نظمی و ظیفه ، هر عنصر ا ز خو د را ضی ، مغر و ر و سر کش ا ست ، ا فتخا ر به آ ن عده شخصیت ها ی که حا ضر به ا عتر ا ف ا شتبا ها ت گذ شته میگرد ند و را ه سا ز ند گی را د ر پیش میگیرند ( ما ا ز دعو ت دا دن به سا زند گی خسته نمیشو یم )

همه مر بو ط به خا نوا ده جنبش ملی و متر قی کشو ر ا ند ، سنن وا فتخا را ت ، د ر را ه ا رما ن ها ی ملی و هکذا ا شتبا ها ت و خطا ها ی گذ شته میر ا ث مشتر ک همه ا ست ( هر کس به ا ندا زه سهمش د را جرا ی بکا ر گیری ، هنر مبا رزه ، ا گر را ستی ها بو د ند و یا چپی ها  )  کسی  تا به بجلک پا ی و کسی تا به گلو .

کنو ن حر ف ها یرا که ما میگو ییم و می خو ا هیم ا ز آ ن نتیجه مثبت بد ست بیا و ریم ، مبا رزه بخا طر آ ینده ا ست ، نه گذ شته .

گذ شته ها را به بر رسی میگیریم و با ید که نقد شوند ، تنها برا ی آ مو ختن و عبر ت گر فتن ا ست و بس ، گذ شته را به با خت با ید محا سبه کر د، ا ین بخا طری ا ست که آ ینده ها ی د ر خشا ن را فدا ی گذشته نکنیم .

 ا ختلا فا ت فکر ی و ا رز یا بی ها ی متفا وت ا ز گذ شته و ر فتن به سو ی فر دا  حق طبعی ا ست .

آ نها ی که  آ رما ن مشتر ک و ا هدا ف مشتر ک دا رند ، و د ر یک خا نو ا ده مشتر ک سیا سی بز رگ شده ا ند د لیلی و جو د ندا رد ، که به ا ختلا فا ت خو یش ا دا مه د هند .

اعا د ه صلح و ثبا ت سیا سی، آ زا دی و دیمو کر ا سی، تر قی و عدا لت ا جتما عی ، حفظ و حرا ست ا ستقلا ل سیا سی ، و تما میت ا رضی ، حا کمیت ملی ، ووحد ت ملی ، ا رما ن ها ی مشتر ک ا ست که د ر طر ح ها و ا علا میه ها، بیا نیه ها و مرا منا مه ها ی همگا ن ا نعکا س دا ده شده ا ست. ا ین ا رما ن ها همه خصلت ها ی ملی ، فرا گر و پی ، فرا گرو هی ، فرا قو می ، فرا مذ هبی دا رند .

ا ین ا هد ا ف ا نسا نی و شر یفا نه تنها و تنها  د ر ا دا مه مبا رزه متحد ا نه ومتشکل د ر چو کا ت یک سا زما ن و ا حد، مستقل گسترده سیا سی ا مکا ن پذ یر ا ست .

ا دا مه مبا رزه و ضرورت ، حضو ر د ر صحنه مبا رزه سیا سی و ا جتما عی و دفع طرد هجوم سیا ست ها و ا ید یو لو ژ یک ، نیر و ها ی ا رتجا ع که هنو ز میخو ا هند بر مقدرا ت ، مردم ا فغا نستا ن ، مسلط با شند ، و ظیفه ما را بیشتر ا ز گذ شته ، به ضریب با لا ی تو ا ن  مر بع  ا فزا یش دا ده ا ست  ، و ما با ید که متحدا نه و جا یب ا خلا قی و دین ا نسا نی خو یش را ا دا نما ییم .

جمله ا ز میرا بو مصد ا ق حا ل ما ا ست که میگو ید (( ا خلا ق کو چک دشمن ا خلا ق بز ر گ ا ست)) تا که خطر جنگ با قی ا ست نبا ید منتظر بود که صلح وآ را مش خو د به خو د پیا ده میگردد.

ا ما خو د ما که آ زا د می ا ند یشیم ، همه وعده و وعید ها ی ما گو ش فلک را کرده ا ست ، با ید که خو د کشو رما ن را ا ز شر کشمکش ها ی خطرنا ک جها نی نجا ت د هیم .

پس بیا یید،هر ا قدا می را که بخا طر صلح و ثبا ت و ا یجا د ، جا معه با ا من و بی دردو سر صو رت میگیرد ، تشو یق و تر غیب نما ییم .

بیا یید همه آ ن شعا ر ها ی را که ، علیه یکد یگر بکا ر می گر فتیم و می گفتیم مر گ به ........ همه ا ش ، تحقق پذ یر فت ،  همه طر فها مرده ا ند، آ رزو ی همگی به کر سی نشسته ا ست.ا ز کله خو د دور کنیم .

شعا ر ا مرو ز را که ، ا ز همه طر ف بلند گر دیده ا ست ( صلح ، ا تحا د ، برا دری ، برا بری، عدا لت ا جتما عی و ا ز همه مهمتر، تو جه به ا صل ا نسا ن و ا نسا نیت و ا کثر یت قا طع جا معه) دنبا ل نما ییم و سند خو بی برا ی نسل ها ی فر دا ها ی ما به جا بگذا ریم .

بیا یید که همه شعا ر ها ی ما ن را بر پا یه علم ا ستو ا ر نما ییم، که ا ز حد و مرز ها ی، خا نوا ده ، قو م ، ملیت ، قر یه ، محل ، محیط ، سمت ز با ن و مذ هب ، گر و پ ، گر وه و غیره پا فرا تر بگذا رد ، و یک با ر دیگر ا عترا ف کنیم که در عر صه سیا سی ، ما را به عقب نشینی وا دا ر کر دند ، تعهد ما هنو ز به جا یش با قی ا ست ما د را جرا ی آ ن خو درا بیشتر ا ز گذ شته مکلف میدا نیم ،و به گو شه گیری ها و ا فرا طی گر ی ها و رقا بت ها ی بی ثمر که مفا د آ ن به کیسه د شمنا ن صلح وتر قی میریزد خا تمه  دهیم و سو دا ی بر خی ا ز ا وبا شا ن خو د خوا ه و ستیزه جو ه را که می خو ا هند به ا ریکه قد رت خود را غیر قا نو نی بر سا نند نقش بر آ ب نما ییم  .