خو شه چین

 تنور داغ

 تنو ر ا سبا بی ا ست، که معمو لا د رقریه جا ت و بعضا در شهرها ، ا زا ن برا ی پخت و پز ، ا ستفا ده مینما یند ، عمدتا برا ی پختن نا ن، مثل نا ن های  پنجه کشی، نا ن ها ی ، چپا تی ( پر کی) ، نا ن بو لا نی و غیره  و ا نوا ع خو را که با ب ، ا ز قبیل ، پلو ، چلو ، قا بلی منتو و آ شک، د یگی و تند وری ، علی ا لخصو ص گو شت لا ندی .

ا ز همه مهم تر ا گر تو ضیحا ت بدهم ، شا ید جا لب تو جه وا قع شو د ا ین ا ست که هر ز ما نیکه تنو ر کهنه می گر دد، تنو ر جد ید را ا ز با زا ر میخر ند، بر ا ی شا ند ن ، تنو ر جد ید همه ا عضا ی خا نواده، د ست آ ستین را بر میز نند ، کسی  بیل ، کسی کلنگ، محلیکه درآ نجا با ید، تنور شا نده شود را  می کنند، خا ک ها را بیر و ن ا ندا خته و تنو ر نو را طبق پلا ن ، در محلی که چقری کنده شده ا ست ، جا به جا میسا ز ند ، و بعد ا تو سط  گل رس و یا گلی که خو ب لگد ما ل شده با شد ، چها ر ا طرا ف و بغل و بغل آ نرا محکم بند ی مینما یند.

د ر ا خیر یگا نه چیزی که مو رد پسند و علا قه اعضا ی خا نوا ده ا ست ا ینکه با ید گل ها ی چها ر ا طرا ف  تنو ر خشک شو د ، طبعا برای خشک شد ن تنو ر چو ب سو خت بکا ر ا ست ، و چو ب سو خت فرا و ا ن  ضر ور می پندا ر ند ، بر ا ی ا ینکه چو پ سو خت ،  هد ر نسو زد ، جشن کله پزی را سا زما ن می د هند . ا کثرا مغز کله را  بیشتر د و ست د ا شته می با شند،علا قه می گیر ند  کلهً را پید ا نما یند که  کلی، کته ( بزرگ) بو ده با شد .

بعد ا زا نکه ، کله پخته شد ،ا عضا ی فا میل با ا شتها ی تما م  د ور یک د ستر خو ا ن نشسته و آ نر ا با ا شتها ی تما م نو ش جا ن می کنند ،و ا گرد ر چهار ا طرا ف همسا یه با شد ، حق خدا و حق همسا یه، کا سه ا ی و نیم کا سه ا ی ر وا ن می کنند .

هر کسی د رخا نه خو د تنو ری دا رد ، هر زما نیکه می خو ا هند تنو ررا دا غ  بسا زند به ا ین معنی ا ست که نا ن خو درا با ید پخته نما یند .

ا فغا نستا ن کشو ری ا ست ، که د ر هر دو ره ا ی ا نکشا فا  ت  ، حو ا د ثی پد ید آ مد ه ، هر کسی مطا بق به میل خو د ش ، چقری کنده ا ست و بعد د ر آ ن تنو ری  نشا نده ا ند ، برا ی خشک شد ن بر و بغل تنو ر، موا د سو خت بکا ر ا ست و هکذا کله پر مغزی بکا ر ا ست که جشن کله پزی را بر پا نما یند .

طبعا در همچو یک تنو ری ، به ا ین بزر گی و بلند ی ، مو ا د سو ختی د ر کا را ست ، تا گل و لا ی ا طر ا ف تنو ر را خشک نما ید و هما نطو ر، یک کله بز رگ  و دیگ بز ر گ در کا ر ا ست تا جشن کله پزی را سر و سا ما ن داد ه بتوا ند .

د ر تنو ر ها ی عا دی میشو دا ز ا نو ا ع  چو ب ، مثلا چو ب در خت بلو ط ، ا رچه ، پسته ، بید و غیره ا ستفا ده نمو د ، تا بعدا، نا ن را د ر آ ن یخت .  و لی د رین تنورها ی  بز ر گ ، با ا ین طول و عرض، ا رتفا ع و عمق ، ا ز کد ا م نو ع  موا د سو خت ا ستفا ده میشود .

د ر ا وا یل کو دتا ی ( 7 ) ثو ر به  زعم  عد ه ای( ا نقلا ب ) ا گر ا ز گفته ها ی قبلی خو یش منکر نبا شند ا ین حر ف در میا ن کشیده میشد و می گفتند  ، ما مبا رزین و مدا فعین ا نقلا ب ثور، موا د سو خت ا نقلا ب هستیم تا انقلا ب به پختگی می ر سد.

د یده شد که کلمه کو دتا معنی خو درا صاحب شد و ا سم ا نقلا ب ، در حا دثه پد ید آ ورده شده، بی ا رزش و ا قع شد .  یگا نه چیز یکه ما با ید با لا ی آ ن با ند یشیم این ا ست که صد ها کله و مغز ها ی متفکر ما دچا ر تو طئه ها ی بین ا لمللی شد ند . و صد ها هزا ر ا فغا ن د و طرف جبه گرم و داغ

نبرد موا د سو خت تنور گر دید ند و د ر تنو ر گر م و دا غ نا ن کسی پخته گر دید که همین ا کنو ن د رپشت سرصد ها پر و ژه شیطا نی در کمین نشسته ا ست تا ا ز تنو رها ی جد ید ، دا رند که دا غ شو ند بهره بگیرد .

ببینیم که در لب تنو ر کی نشسته ا ست ، تا د ر تنو رموا د سو خت بیا ندا زد یعنی کسیکه درین قسمت تخصص دا شته با شند ، یعنی مو ا د سو خت خو ب تهیه کرده بتوا ند . ا ز کجا میتو ا نند که ا ین موا د را به قيمت ارزان تهیه کنند، که قبلا دیپلوم ا زمکتب آ تش سو زی را به د ست آ ورده با شند.

(( میگو یند تا که احمق در جها ن با شد مفلس در نمیما ند )).  ا گر ا ین ا حمق ها ی تا ریخی کشو ر ما به یقین  ا ز مسیر ا نکشا فا ت ا ینده ا گا هی پیدا میکر دند ، که سر نو شت شو می به سر ا غ شا ن خواهد آمد ، هر گزد ست طمع به سو ی دشمن تا ریخی کشو رما و عما ل و ا بسته به آ ن یعنی پا کستا ن ا مر و زی  د را ز نمی کر دند .  هرگاه اين غلامان سابق از اوامر پاکستان سرپيچی نمايند  برگه های ا نکا ر نا پذ یر معرفی هو یت وا ستخدا م ايشان در دستگاههای جاسوسی پاکستان موجود است تا برخ شان بکشند و اين  اسناد را منحیث تا زیا نه عليه اين نوکران خود مورد استفاده قرار ميدهند.

و لی نا گفته نبا ید گذ شت که د یوا ر های اين تنور خیلی بلند ا ست ، عمق آ ن قو ه جا ذبه دا رد ، خیلی کس ها آ مد ند که نا ن خو د را پخته کنند و بخت خو درا بیآ زما یند ، مگر بد بختا نه که بخت با هیچ کدا م اين نانوا ها یا ری نکر د  وسر ا نجا م خود نا نواها همرا ه با عمله و فعله ا ش ، د ر آ تش تنو ر ا فتید ند، در گر فتند و سو ختند . و یگا ن کسی که د ر آ تشخا نه، ا ز شر آ تش نجا ت یا فته ا ند ، ر وی شا ن ا ز دود آ تش سیاه شده ا ست .

(( مرده را در یا می بر د شل غم میخورد)) . روزی فرا خو ا هد رسید،ا گر ما زنده ، نبو د یم و لی نسل ها ی بعدی ما ا زین برگه ها به حیث  سند تا ریخی مهر تا یید خو ا هند گذا شت . ( میگو یند که چو ب خدا صدا ندا رد) ا شک  یتیما ن، بیوه زنا ن، در مجموع همه مظلو ما ن، ا ززمین به آ سما ن  بلند شده ، در سا ختا ر وتو لید ابرها ی بارانی ممد وا قع شده ، باران ها ، توفانها وحا دثه های  جد ید را می آ فر ینند. مجموع قطرا ت بارا ن ا ز هر گو شه و بیشه، د ر جستجو وتکا پو ی یکدیگر، سر گر دا نِ، همد یگر را د ردو را هی ها وچهار را هی ها ملا قا ت می کنند،( آ ب ا گر صد پا ره گر دد با ز با هم آ شنا ا ست ) جریا ن بی سرو سا ما ن را بو جو د می آ و رند که هیچ ما نعی نمیتوا ند جلو حر کت آنها را بگیر ند و در یا ها ی مست و خر و شا ن آ زا د شذ ه ا ز قید و بند ، و حشی و نا آ را م، غر ش  کنا ن،ا زبلند ی ها سر خود را به زمین زده ،قدم به به قدم، با سنگ و بیشه، بته و درخت، درجنگ و نبرد،همه مو ا نع ها ر ا ز سر راه  خو د دو ر خو ا هند کرد. لا شه ها و جسد های بی جا ن را ا ین در یاها  با خو د می بر ند و لی د ر کنا ر در یا ها، شل های نا تو ا ن  تنها غم خو ا هند خو رد.          به گر دا نند گا ن سیا ست ها ی جا ری کشورمحترما نه پیشنها د مینما یم که، رو شن فکرا ن و آ گا ها ن سیا سی و عا شقا ن را ه سعا دت و خو شبختی ا کثر یت قا طع مر دم ا فغا نستا ن ، سلا ح و تفنگی در د ست ندا رند که بخوا هند در ا و ضا ع جا ری ا فغا نستا ن ، مسلط شو ند، و ا گر دا شتند با در ک همین مطلب که دوا م جنگ رو یا روی برا در با برا درفا جعه بیش را در بر ندا رد . همه مطا بق به خو ا ست و نیا ز ملی و بین ا لملی، طی مرا سم خا ص ، رسما به شما گر دا نند گا ن مو جو د سیا ست ها ی جا ری کشور به طور اما نت  تسلیم دا ده شد. ا ما نت یعنی حا کمیت سیا سی که قا طبه ملت تحت رهبری جنا ب شما گر دا نندگا ن سیا سی ، ا حسا س آ را مش فکر ميکردند ولی بر عکس ، مرد م  در کو چه و پس کو چه کا بل ، جوی ها ی خو ن را مشا هده کر دند .

مر ا جعه به ا خذ مشوره های سو د مند،اگا ها ن و مر دما ن با تجر به میتوا ند کو ه مشکلا ت را حل نما ید ، تنها به ا ین نمیشود ، که یک تعدا د افرا د ضعیف نفس را رشو ت داد و بعد ا ز طریق را دیو و سا یر وسا یل اطلا عا ت جمعی ، به گو ش جها نیا ن رسا نید که ا ین تعدا د  ا ز قشر رو شن فکر درا نکشا فا ت ا تیه کشور سهیم ا ند و لی ا ز لحا ظ عملی (( چهل گزه صد قات میکنم ولی یک گز را هم نمی برم )) و د رغیر آ نصو رت با ز هما ن فو رمو ل ( ا زرا ه چپ دا خل شد ناگذیرا ازراه را ست بر آ مد )) (( کنو ن را ستی ها ، عین فو ر مو ل را،ا لتا ر نا تیف، دیگری نیست، که تکرا ر نکنند ))

ا ما ا ین گو نه تغیر و تحول ها، شا ید خو شی ها ی مو قتی را برا ی  یک عدهً  ناعا قبت ا ندیشا ن به با ر بیا و ر د، و لی سر ا نجا م ، ا خلا ق ا نسا نی ما را وا دا ر میسا زد که عمل عا قلا نه ا نجا م بد هیم یکد یگر خو یش را بپذ یریم .

د ر یکی ا ز محا فل با یکی ا ز د و ست خو د نشسته بو دم و سر گر م قصه بو دیم ، که یکبا ر همین رفیق هم صحبتم  برا یم گفت که ببین ا ولا د ها ی ما چطو ر با هم گر م قصه ا ند گو یا ا ینکه سا ل  هاا ست که یکی دیگر خو درا دیده با شند، حا ل آ نکه ا ین ا ولین دیدا ر آ نها با هم بوده ا ست . ولی د ر جوا ب برا یش گفتم که میدا نی چرا ؟ گفتد  نه.  گفتم ا ولا د ها ی ما می بینند که پیش آ مد من و تو ا نسا نی ا ست ، آ نها یکی دیگر خو د را یا فته ا ند ، ا گر همه طر ف ها ی ما، ا ین فورمول راتعقیب کنیم ، بد و ن شک بر ا ی فر دا ها، زند گا نی نو ین وا نسا نی را تهدا ب گذا شته ا یم .