نصیرمهرین

m.nasir@web.de

 

         تنها " گروه حقانی"  تروریست نیست

روز سه شنبه 6 نوامبر2012 خبری انتشار یافت مبنی بر این که شورای امنیت، گروه تروریستی حقانی را درفهرست سیاه قرار داد. فهرستی که مشمولین آن باید با برخی از تحریم ها روبرو شوند. تحریم هایی مانند بسته شدن حساب های بانکی، اجازه نیافتن مسافرت برخی از رهبران آنها، و ممنوعیت خرید اسلحه.

برای آنانی که خطر ناشی از تروریسم چنین گروه ها را برای افغانستان جدی گرفته اند ، این خبر نمی تواند خبر خوبی تلقی نشود. اما برای آنانی که ازمبارزۀ غلط و رفتاری های  نا شفاف چندین ساله با تروریست ها آگاهی دارند، نشرچنین خبری نمی تواند بدون نا باوری به اتخاذ مبارزه درست ضد ترویستی استقبال شود. به ویژه زمانی که اعمال مرگبار وضد بشری این گروه را طی سالهای متمادی در نظر آوریم، وبه آنها از روی تأثیراتی که بر پیکر خانواده های بی شماردرافغانستان وبر نیاز تحقق امنیت وارد آورده است، بنگریم؛ می پرسیم که چرا حالا ؟

پاسخی که ازموقف کنونی می توان به دست آورد، این است که بازهم این ایالات متحدۀ امریکا بود، که نخست لازم دید گروه حقانی درفهرست سیاه جای بگیرد. نه مقامات افغانستان. ایلات متحدۀ امریکا نیز بیشتر پس از حملۀ ماه سپتامبر 2011 بالای مقرناتو و سفارت امریکا بود، که بالای گروه حقانی برافروخته گردید. وآن هم در حالی بود که مذاکرات پشت پرده میان امریکا  وگروه حقانی  باپای درمیانی  پاکستان به بن بست رسیده بود. با دریافت این انگیزه یا لزومدید های ایالات متحدۀ امریکا، تشخیص اهداف از مبارزۀ ضد تروریستی امریکا و افغانستان از هم جدا می شوند. دقیقاً همان گونه که تا حال بوده  و سیاست ده سال سپری شدۀ پسین را رقم زده است. مقامات  امریکایی دست وپای تروریسم را از حریم کشورشان کوتاه نمودند. به کادرها واعضای فعال القاعده ضرباتی وارد کردند. اما طالبان را که هیچ تغییری در مشی و نیات وساختار های جاهلانۀ خویش رونما نکرده اند،از فهرست سیاه بیرون آوردند وبا همنوایی موجود در حلقات طالب دوست در افغانستان، امکانات مادی وسیاسی را دراختیارآنها نهادند.

 در واقع می شود پدیرفت که طرح این است که شما تروریست ها برای دشمنان غرب مجالی ندهید که علیه منافع کشورهای غربی دست به کاری شوند. اما در داخل افغانستان دست باز دارید. مگررویت چنین نیتی نیست که ریختن خون صد ها بیگناه، زنان ومردان  فقیر وکودکان درافغانستان، زمینۀ نام آنها را در فهرست سیاه فراهم نمی کند. اما حمله یی که آنهم وحشیانه است بر مقرناتو ویا سفارت امریکا، جدی گرفته شده و واکنش برانگیز می شود.

این ناباوری از مبارزه با تروریسم یا مبارزه ناقص وغلط علیه تروریسم را از آن روی آوردیم که تروریست ها ویا آنانی که زیر نام  گروه حقانی هم اگر نیستند، از عقب گاه رهبری مشترک یا پاکستان بهره مند می باشند. آنها همه دربانک های امارت ، قطر وعربستان سعودی پولهای گزافی اندوخته اند. خردسالان محتاج به سواد و دیدن درس وتعلیم،ذ پرورش سالم وبا محبت را با فریبکاری به کشتارگاه خودشان وده ها تن دیگر می فرستند که بروید جنت !

این تروریست ها چرا در فهرست سیاه نام نمی گیرند؟

این تحریم ها شاید بتوانند، مانع  برخی از مسافرت های اعضای گروه حقانی در خارج شوند ویا گرفتن پول ازچند بانک را با دشواری مواجه نماید،اما، با ایجاد رشته های متعددی که همبستگی تروریستی به میان آودره است، آن را به زودی وبه نحوی جبران می کنند. دردانگیز این است که  هسته ها ولانه های تروریستی  در پاکستان وافغانستان هر روز تروریست می پرورند وبه پول و گرفتن ویزه برای مسافرت های" استشهادی"  نیازی ندارند، از چنین  تحریم  وفهرست سیاه متأثر نتوانند شد. زیرا هنوز هم خط روشنی با تروریست ها، با خواستگاه ها، با فرهنگ و با اهداف آنها در کشورما ترسیم نشده است. تشخیص مخاطرات آنها ، یا آنانی که با سلاح کوردلی وجهالت، خشونت ، خونریزی و زور ؛ راه  تحمیل خویش رابردیگران یافته اند، نخستین شرط مبارزۀ ضد تروریستی در قلمرو داخلی است.

مردمان جامعه یی که زهر اعمال جهالت آمیز چنان نیروی را چشیده اند، باید از روی نیازهای خویش، جلوگیری از دسترسی تروریسم به امکانات بیشتر را در دستور کار قرار بدهد. این کار را شورای امنیت ملل متحد برای آن جامعه نخواهد کرد.

 

 


بالا
 
بازگشت