احمد سعیدی
انتظار افغانها از شصت و هفتمین نشست اسامبله عمومى ملل متحد:
طوریکه شنیده ومشاهده میشود نشست ها وفعل وانفعالات هیئت رهبری دولت جمهوری افغانستان در اسامبله ملل متحد در راستای آنچه در افغانستان مطرح میشد در حرکت نیست ویا اینکه عکس آنچه در فضای سیاسی افغانستان سایه افگنده در حرکت است.چه بزرکترین دغدغه مردم افغانستان خوف وترس وزندگی نا مطمئن است که از اثر ضعف نیرو های امنیتی ورهبری کشور مردم را بفرضش غم نشانده است و ومشکل دیگر تجاوز اشکار اردوی پاکستان بر خاک افغانستان است که مردم عادی را نیز وادار به مظاهره وبسیج علیه تجاوز آشکار دشمن قسم خورده افغانستان ساخت وبه همین دلیل انتظار میرفت فشار های علیه پاکستان بخاطر بر چیدن لانه های ترور ووحشت وتقف حملات توپخانه پاکستان در اسامبله عمومی ملل متحد باز تاب گسترده داشته باشد اما دریغ که احساس ودرد مسئولین جدا از درد ودرک ملت است هیئت افغانی بجای جدیت وصلابت موقف در میدان تسامح وتضرع استادند.
وساطت صلاح الدین ربانی؟:وساطت صلاح الدین ربانی بخاطر کشیدن نام سران طالبان از لست سیاه وی در ملاقات با بانکی مون خواستار کشیدن نام سران طالبان از لست سیاه شد، این تقاضا خیلی غیر منتظره تعجب آور وشگفت انگیز بود.در افغانستان ادعا میشود که چرا به پرونده رئیس شورای عالی صلح رسیدگی نمیشود واما در ملل متحد إغماض وچشم پوشی ،اینکه رئیس شورای عالی صلح مرحوم استاد ربانی توسط شورای کویته وهمین سران سیاه دل در داخل خانه اش بنا جوانمردانه ترین وجه به شهادت رسید از نظر کسی پوشیده نیست.مردم انتظار داشتند تا محترم صلاح الدین ربانی از بانکی مون به طلبد تا در جهت به محاکمه کشیدن طراحان قتل رهبر یک حزب سیاسی پر طرفدار ور ئیس جمهور سابق ور ئیس شورای عالی صلح وبلأخیره پدرش شکایت نامه را در ملل متحد درج کند اما اوبر خلاف خواستها وشعار های افغانستان تحت تأثیر فضا وشرائط دیگران رفت خواست را مطرح ساخت که به هیچصورت راه بسوی ساحل صلح نمی بردباز هم امتیاز دهی به قاتلین مردم.
فور مول های صلح نادرست است: با آنکه برخی رهبران جهادی در مناسبت های مختلف در جهت مبارزه علیه ترور وانتحار شیوه های بسیار خشن را مطرح ساختند که از نظر من با معیار های صلح هم آهنگی نداشت بلکه طالب غلبه بر حریفان بودند وهم خیزش های مردمی در برخی ولایات که اگر زرگری نبوده باشد این امید واری را تقویت بخشیده بود که دیگر بجای عذر وزاری بدربار حامیان ترور قاطعیت بیشتر کار برد دارد.وشاید گره مشکل صلح در داخل افغانستان جستجو گردد که منجر به اتحاد همدلی وبسیج ملت علیه خشونت گردد اما دیده میشود که باز هم همان فور مول تضرع وامتیاز دهی ادامه دارد.مردم شاهد اند که امتیاز دادن ایکجانبه به طالبان شمشیر خشم شان را تیز تر ساخته اصلا مرحله امتیاز دهی سپری شده هر چه امیتازی که بوده برای انتحاریون پیشکش شده که به شدت رد کرده اند .اگر ملا برادر رها شود اینده اش را چکسی ضمانت میکند ویا سران دیگر طالبان.به هر حال فور مول های کهنه باید تعویض شود.
شکایت یا ملاحت: شرین زبنی وپر نمگی زبان سیاست مداران ما در اسامبله ملل متحد دل مارا به شور آورد، نهاد های مدنی، سیاسی وفرهنگی وکار شناسان امور نظامی وحتی وزارت خارجه افغانستان در کابل اعلان نمودند که حوصله به پایان رسیده از پاکستان بخاطر حملاتش بر ولایات شرقی کشور در شورای امنیت ملل متحد شکایت میکنند،اما این تب وحرارت هم در اسامبله ملل متحد پایان آمد رئیس جمهور گفت: با ادامۀ حملات بر ولايت کنر، روابط افغانستان با پاکستان مختل خواهد شد یعنی تا هنوز مختل نشده این انتحار ها وانفجار ومداخلات سیاسی واقتصادی وموجودیت بن لادن وملا عمر در پاکستان وصد ها مورد دیگر وجود دارد که باید نام از رابطه گرفته نمیشد ولی بازهم اگر بیشتر ادامه یابد شاید تأثیر داشته باشد که یخ این سخنان رئیس جمهور با سخنان گرم وفریبندۀ حنا ربانی وزیر خارجه پاکستان که گفت دیگر حملات متوقف میشود آب شد.در حالیکه وزیر خارجه یک کشور إعتراف میکند حمله وجود داشته حالا بخاطر دلائل خاص که منصرف ساختن افغانستان از شکایت است متوقف میشود.مگر حمله وتجاوز یک کشور بر حریم کشور دیگر به همین سادگی حل میشده وهیچنوع معذرتی ویا جبران خساره وجود ندارد.مگر خاک افغانستان مزد شصت پاکستان است هر وقتیکه خواسته مورد آماج قرار دهد وهر وقتیکه خواست متوقف کند.درین جاه هیچ حق بین الدول وجود ندارد همه یکطرفه مال پاکستانیم خیلی تعجب بر انگیز است ولی مسئولین ورهبران از خاک بیرون میشوند دیگر آبرو عزت واستقلال کشور را به معامله می نشینند.
نشست های دوگانه سه جانبه: این نشست ها بمثابه بازی موش وگربه است. دو نشست سه جانبه افغانستان در حاشیه نشست اسامبله ملل متحد خیلی گیچ کننده است. امریکا افغانستان را با مقامات هندی تعهد میدهد وانگلیس با پاکستانی ها.خوب نوع رابطه افغانستان با هند خیلی دوستانه وخالصانه است وهیچنوع هدف اضافی که منظور فشار بر پاکستان باشد انتظار نمیرود، مسلما وقتی امریکا افغانستان وهند را به نشست استراتیژیک وامیدارد باعث انگیزه پاکستان میشود از نظر ما به این نمایش ها نیاز نیست باید بگذارند تا افغانستان خود راه خودرا در فضای غبار آلود سیاست در منطقه وجهان پیدا کند .امریکا دست این طفل را میگیرد با هند مینشاند وباز این انگلیس است که معادلات دوستی افغانستان وپاکستان را به سنجش میگیرد وهردو را بر سر میز مذاکره مینشاند یعنی بازی ابر قدرت ها با افغانستان. اینها نشان میدهند که پاکستان به زور انگلیس می پرد وآمریکا نوازشگر هردوست بیچاره افغانستان که درین میان سر گردان است.
مردم وپیروان جمعیت اسلامی بخاطر شهادت استاد ربانی دل میسوزانند وخواهان محاکمه قاتلین وطراحان اند واما فرزند ایشان به عفو ونوازش می اندیشد،حق دارد چون ادامه دهندۀ سیاست است که از قصر ریاست جمهوری طراحی شده.مردم بخاطر دفاع از خاک حاضر اند با بیل وکلنگ عازم مرز های شرقی کشور شوند ولی حکومت میگوید ما روابط خودرا خدشه دار نمیسازیم کدام روابطه آیا توپ ها وراکتها این رابطه را نگسلانده،مردم انتظار داشتند در شورای امنیت علیه تجاوز پاکستان شکایت شود اما مسئولین ما میگویند حنا ربانی وعده داده بلی تا وقتیکه اسامبله ملل متحد ادامه داشته باشد حمله متوقف وبعد همان آش وهمان کاسه.
بالا
بازگشت