غلام سخی ارزگانی
مناطق هزاره در محاصره طالبان
مادامیکه در اواخر دهه ای نود میلادی، طالبان از طریق جنگ مسلحانه به اشغال هزاره جات نایل نگردیدند، آن گاه به محاصره اقتصادی هزاره جات پرداختند. با وجود که سازمان ملل متحد به صورت مکرر از طالبان خواست تا محاصره اقتصادی هزاره جات را برطرف سازند؛ ولی آن ها نه تنها به این درخواست قانونی ملل متحد پاسخ منفی دادند؛ بلکه با شدت تمام به محاصره اقتصادی خویش علیه مردم مظلوم هزاره ادامه دادند که بیش از هشتاد تن در هزاره جات تلف گردیدند.
گرچه نتائج محاصره اقتصادی هزاره جات، باعث کاهش تعصب، خصم و خشونت طالبان در مورد این مردم بلاکشیده نگردید و افزون برآن، بر اساس کینه توزی های قبیلوی، مذهبی، قومی، ایدیولوژیکی، نظام و... تاریخی و موجوده ای خویش، بالاخره بامیان را با خون ریز تمام اشغال نمودند. طالبان، خیلی از اهالی غیر نظامی بامیان را مغایر دستورات الهی، میثاق های بین المللی، اخلاقی و سنت های پسندیده ای ملی به قتل رساندند که این نسل کشی هم عطش خشم قومی، سیاسی، نظامی و مذهبی را طالبان فروکش نکرد و به تعقیب آن مجسمه های باستانی بامیان را نیز منفجر ساختند.
کشتارهای دسته جمعی مردم و انفجار مجسمه های تاریخی بامیان نیز مورد ارضای خصم و خشونت ماهیت قبیلوی و تباری طالبان قرار نگرفتند، آن وقت به قتل های بی رحمانه دیگری در یکه اولنگ آغاز کردند که از کشته ها پشته ها ساختند.
از این گذشته، طالبان در مزارشریف و سایر ولایات کشور نیز به کشتن مردم غیر نظامی به جرم تعلق قومی شان اقدام کردند که هزاران انسان های غیر نظامی تاجیک، هزاره، اوزبیک، ایماق، قزاق، قیرغیز، سادات، قزلباش، بیات، بلوچ و... را قتل عام کردند.
خلاصه اینکه، قرار بود که پس از سقوط امارت اسلامی طالبان، فضای افغانستان به طرف آرامش اساسی برود و مردم زجر دیده و هردم شهید کشور ما به صورت ریشه یی از ظلم، فقر، خشونت، تعصب، بی اتفاقی، تولید تریاک، قاچاق، ترور، ناامنی، قومگرایی، جنگ و... نجات یابند و گام های وسیع البنیاد را به سمت ایجاد نهادهای جامعه مدنی عادلانه، انکشاف متوازن، شکل گیری وحدت ملی، تطبیق قانون و تحقق نظام مردم سالاری- ملی بر دارند که دردمندانه نشد.
با تحولات جدید از سال 2001 میلادی تا کنون 90 میلیارد دالر امریکایی وارد افغانستان شدند؛ ولی با وجود که ولایات دایکندی، بامیان، غور و سایر مناطق هزاره نشین با ابتکار و شهامت مردم به امن ترین و صلح آفرین ترین مناطق اجتماعی افغانستان تبدیل گردیدند؛ ولی با آن هم از کمک های لازم تا کنون محروم می باشند.
در حالیکه، بارها آقای کرزی، اعضای کابینه های اداره مؤقت، حکومت انتقالی، انتخابی اول و دوم حکومت افغانستان تأکید ورزیدند و تعهد کردند که از جمله سرمایه گذاری، پروژه های انکشافی، بازسازی، اعمار مجدد و سایر فعالیت های عام المنفعه و برنامه های انکشافی در ولایات امن صورت خواهند گرفت؛ اما در هر حکومت آقای کرزی، عملآ به صورت عمدی مناطق هزاره از قلمرو انکشاف مدنی و قانونی محروم گردیدند. هر بار که مردم عامه از عدم توجه حکومت در مورد هزاره جات و مناطق هزاره نشین شکایت و مظاهره قانونی نمودند، بازهم حکومتمداران با وعده های میان خالی خود، وقت کشی کرده و مردم را تا کنون فریب داد.
با وجود که جناب کرزی و حلقات تمامیت خواه ارگ ریاست جمهوری شان با این محرومیت هزاره جات اقناع نگردیدند و در بهار هر سال طالبان کوچی نقاب را تسلیح و تحریص نموده که نه تنها مزارع و چراه گاه های مردم هزاره را قبل از همه در بهسود، دای میرداد، ناور، مالستان، جاغوری، حجرستان و سایر مناطق هزاره تلف می کردند و کوچی نماهای طالبی از کشتن، غارت و آوارده کردن مردم محلی نیز دریغ نورزیدند.
در طی دو ماه آخر، به تعداد 14 تن جوان هزاره در مسیر راه میدان وردک توسط طالبان سر زده شده و به قتل رسیدند؛ که با وجود اعتراضات و تظاهرات قانونی مردم هزاره تا کنون راه های دایکندی، بامیان، غور و سایر مناطق هزاره نشین امن نگردید؛ بلکه بیشتر ناامنی بیش تر شد. به این صورت نه تنها حکومت در تأمین امنیت راه های مذکور اندک ترین اقدام قانونی نکرد؛ بلکه طالبان مسلح را در محاصره نظامی هزاره جات نیز تحریک و تحریص کردند. اگر چنین نیست؛ پس چرا تا حال قوای امنیتی کشور به شمول قوای نظامی ناتو در امر تأمین قانونی مناطق هزاره عملآ اقدام نکرده اند؟
مردم شاهد اند که سخنگوی وزارت دفاع اعلان نمود که نیروهای امنیتی کشور و ناتو به زودترین فرصت راه های مناطق هزاره را تأمین خواهند نمود. این وعده چه وقت عملی خواهد شد؟
ملت های جهان می دانند که در بیش از ده سال است که آقای کرزی وعده های بازسازی، نوسازی و هرگونه کمک را به مناطق هزاره جات داده است؛ ولی در عمل مردم را فریب داد. چنانچه، از جمله مردم هزاره، تاجیک، اوزبیک و سایرین رأی خویش را به صندوق های انتخاباتی آقای کرزی ریختند؛ ولی عملآ ثابت گردید که پس از آن، آقای کرزی این مردمان تحت ستم را عمدآ فریب داد.
حال هم، وقت که هزاره جات توسط طالبان با رهنمایی و کمک حلقات ارگ ریاست جمهوری اشغال شد، مردم به قتل رسیدند و متباقی آواره گردیدند، آن گاه چگونه کمک به مردم هزاره خواهند نمود؟ آیا محاصره جدید نظامی، اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی مناطق هزاره جات توسط طالبان؛ باعث جنگ های خانگی نخواهند شد؟ آیا حلقات مختلف تبارگرا و انحصارگر درون ارگ و بیرون از آن در طرح محاصر کامل مناطق هزاره نشین توسط طالبان شامل نیستند و در پی گسترش ناامنی، بی سرنوشتی عامه و جنگ به سود دشمنان ما، در افغانستان نیستند؟
خلاصه اینکه، در سراسر کشور، به خصوص مسافرین هزاره در مسیر راه ها و مناطق شان مورد تهدید ویژه ای طالبان قرار گرفته و حکومت داران نیز با نحوی از انحاء از مسأله چشم پوشی نموده که در این صورت اقدام قانونی در تأمین امنیت راه های مسافرین سراسر کشور و صلح پایدار نکرده اند.
تمام مردم افغانستان و خاصتآ مردم هزاره از مسؤلین حکومت افغانستان، سازمان ملل متحد، آیساف، ناتو و قوای امریکا به صورت قانونی تقاضا دارند که امنیت را برای تمام کشور عملآ تأمین نمایند و زمینه های انکشاف متوازن، بازسازی، نوسازی، ایجاد وحدت ملی، فرهنگ فراملی، مشارکت فراملی و... تحقق نظام مردم سالاری را مساعد سازند.
پنجشنبه 30 سنبله 1391 خورشيدی برابر با 20 سپتمبر 2012 ميلادی
بالا
بازگشت