افغانستان در سایه‌ی دار است،
زیر ساتور تبهکاران است
منشینیـد خمـوش!
هموطنان درددیده،
درست ٩٣ سال قبل، نیاکان ما شجاعانه برای زدودن ننگ زیستن در زیر سایه استعمار و استبداد، در سایه پرچم پرافتخار قهرمان ملی شاه امان الله خان و یاران مبارزش دست به قیام زدند و با کسب استقلال کشور درهای رفاه و ترقی را برای ما گشودند. ملیتهای برادر وطن ما همه متحدانه به دوره خاینانه عبدالرحمن خانی نقطه پایان گذاشتند و به اشغالگران انگلیسی درسی دادند که تا امروز تاریخ آنرا از زبان داکتر برایدن به خاطر دارد.
ملتی که امپراتورها را به زانو درآورد و حلقه استعماری بریتانیا و روس را شکست، اینک بیش از دو دهه است که تحت حاکمیت چپاولگران، دزدان، وطنفروشان و جاسوسان بیگانه به سختی نفس میکشد و دیگر از آنهمه افتخارات و سربلندی و استقلال خبری نیست. کجاست آن غرور ملت ما که زمانی رعشه بر اندام جباران و تجاوزکاران انداخته بود؟ چه شد که یکباره ملتی آنچنان مبارز، در برابر سلطه خونین پنجاه کشور جهان و در راس امریکای جهانخوار خاموش است؟ چه شد آن حیثیت ملی که امروز در برابر تجاوز عریان دولتهای منفور ایران و پاکستان و چوکره های وطنی شان سکوت مرگبار اختیار کرده است؟ چه طلسمی در کار است که افغانستان جاسوسخانه جهان شده اما ما همه ناظر بیطرف باقی مانده‌ایم؟
امریکا و غرب با سرپا نگهداشتن دولت فاسد و پوشالی شان، یک مشت آدمکشان حرفوی و خاینان ملی از قبیل سیاف، محقق، دوستم، قانونی، کرزی، بسم‌الله، خلیلی، عطامحمد، هادی ارغندیوال، عبدالله و بیشمار ستمکاران دیگر از این دست را بر ما حاکم ساختند و به زور دالر و مقام یک دهه است که میکوشند نسل جوان ما را عاری از وجدان و شرف ساخته ملت ما را به یک ملت خنثی، سر به زیر و بلی‌گوی اشغالگران و دست نشاندگانش مبدل کنند. گاهی جهالت پیشگان طالبی را بالای ما مسلط میکنند، زمانی فاشیست های گلبدینی را و وقتی هم که منافع خود شان در میان باشد، جنگسالاران آدمخوار ائتلاف شمال، یتیمان خلقی و پرچمی و چند روشنفکر بیشرم و مومیایی‌شده را به مقامات مهم نصب میکنند و میکوشند افغانستان ما بحرانی، آشفته، پایتخت مافیای مواد مخدر جهان و یک کشور جنگزده، غرق جهالت و حیثیت باخته در سطح جهان باقی بماند.
راه رهیدن از این داغ های رسوایی و بندگی را پدران و مادران دلیر ما ٩٣ سال قبل با جانفشانی و از خودگذری شان به ما یاد دادند، اما این ما هستیم که بدترین فجایع و ستم را تجربه میکنیم، اما حاضر نیستیم برای استقلال، آزادی و بهروزی افغانستان دلبند ما قبول خطر کرده دست به پیکار زنیم. متاسفانه رنگ سبز دالر و تبلیغات زهرآگین ماشین های دروغپراکنی استعمارگران و چوچه های حرام شان چشمان عده‌ای از افغانها را کور و وجدان شانرا آلوده کرده است و حتی کسانی آنچنان خوار و زبون میشوند که برای حضور دایمی اشغالگران امریکایی دست دعا بلند میکنند. ما با ناآگاهی فلاکتبار در دام اختلافات قومی، سمتی، ملیتی و زبانی وطنفروشان گیر افتاده‌ایم و در برابر هم شمشیرکشی میکنیم.
رفتگان ما که برای استقلال و آزادی افغانستان جان و مال فدا کردند، از گورهای نامعلوم شان ما را محکوم و نفرین خواهند کرد اگر برای رهایی وطن کاری نکنیم. آب و نان این خاک مقدس و شیر مادران برما حرام باد اگر بیش از این سکوت پیشه کرده مقابل غداران جهادی، طالبی، پوشالی و صاحبان امریکایی، پاکستانی، ایرانی و.... شان در هر سطح ممکن دست به اعتراض و قیام نزنیم! ملتهای وطندوست و باغرور هیچگاهی زندگی در بندگی و اسارت را نمی‌پذیرند و برای آزادی خون و عرق میریزند. مردمی که برای رهایی و استقلال مادروطن مبارزه نکنند، شایسته نفرین و نابودی اند چون تاریخ ثابت نموده که هیچ کشوری زیر چکمه استعمار و استبداد به رستگاری و خوشبختی نمیرسد.
یکـی تیشـه بگیـریــد پـی حفــره‌ی
زنـدان
چو زنـدان بشکستیـد، همـه شاه و امیرید
خموشيد خموشيد، خموشی دم مرگ است
همـه زندگی آن است که خامـوش نمیریـد
مولانا
گروه جوانان آزادیخواه افغانستان
٢٨ اسد ١٣٩١ - ١٨ اگست ٢٠١٢
http://www.facebook.com/AfghanYouthGroup
بالا
بازگشت