محمدیعقوب هادی
ادامه بحث «ما» پیرامون وحدت نیرو های هم اندیش ح د خ ا
این بحث مختصر اگر مناظره پذیرفته نمیشود خواهشمندیم جدل تلقی نشود
از آنجا که وحدت خواهان جریان نشست ها تفاهمات ومذاکرات پیرامون این خواست شریفانه و ضروری را دنبال میکنند در مشوره دایمی باهم ، همیشه دیدگاه‌های شان را از امکان
میسر پیرامون این خواست مشترک به توجه رسانیده اند. روی یادداشت ها، مقالات، نتائیج نشست ها مکث نموده بر مسایل تخریش کننده ، متضاد و متناقض آن انگشت گذاشته اند. لذا خاطر نشان میگردد در لحظه کنونی اقدامی فراتر از بیرون سپردن یادداشتهای وحدت خواهی جز فرصت سازیهای وحدتخواهانه برای نتیجه‌گیری مثبت از تجدید پروسه وحدت که پیشنهاد وحدتخواهان است چیزی دیگر نیست. روی دلیل فوق این قلم در کنار وحدتخواهان این بحث را وجستجوی راه های رسیدن به آن را طی سالها هم قلمی وهم قدمی نموده است. زبان مشترک وحدت خواهی و نتیجه این مکث کردنها و انگشت گذاشتن ها را با زبان قلم شکسته خود به خوانش گذاشته ام. این درست است که من نویسنده نیستم واین هم درست است که تا اکنون اعتباردر گپ های بالائی ها بوده است. اما «ما» هم به سخن مرحوم « بیرنگ کوهدامنی» ناله مینویسیم و باور داریم که این ناله‌ها سرنوشت سازخواهند بود. بلی فریاد ما فریاد وحدتخواهیست. اما تنها فریاد نی بلکه استدلال، ارائه فکر، طرح و تدبیر است. همانگونه که در بالا گفته شد ما برای ثمر بخشی این خواست باید موانع را بر طرف نماییم. لذا به باور وحدتخواهان ، با استناد به اسناد مرامی سا زمانهای هم اندیش موانع یگانگی این نیرو ها، اختلاف اندیشه باوری نه بلکه اختلاف کسب صلاحیت های تشکیلاتی است. به این سلسله اخیرآ یادداشتی از رفیق یاسین بیدار در سایت انترنتی وطن خوانده می‌شود که مضمون آن در باره مسایل وحدت همین تفاوت دیدگاه ها؟ را به بیان آورده است .به باور وحدتخواهان پروسه وحدت این دو حزب سیاسی رفیق را همین نوع برخورد های فردی، سخن پردازی های نا موافق به خط اندیشه باوری این سازمانها ازجانب چند رفیق هر دو جانب به چالش کشید. در این یادداشت رفیق ما میخوانیم
«سه نقطه را میتوانم عوامل ناکامی این پروسه برجسته سازیم اول تفاوت‌های جدی در دیدگاه ها. دوم نقص جدی در ساختار ها. سوم روحیه صعود در تشکیل به هر قیمت حتی به قیمت پا گذاری روی اندیشه»
در ادامه مینویسد
«چنانچه شما در جریان هستید در تاسیس حزب متحد ملی افغانستان ما از ایدالوژی های دیروز فاصله گرفتیم و روی ملی گرائی ، سیکولاریزم، دمو کراسی و عدالت اجتماعی تکیه نمودیم و گذشته را مورد نقد قرار دادیم وطرح های جدید مطرح کردیم»
از موارد دیگر یادداشت میگذریم و تنها همین جملات فوق را مورد توجه قرار داده نخست میخواهم اینرا بگویم که واژه‌ها قابل تکفیرنه، بلکه قابل تفسیراند
اصلی‌ترین نیرو در وجود انسان همانا تفکر انسان است. تفکر روح خلقت و خلاقیت است. تمام سازواره های نظام جامعه انسانی برای حیات و زندگانی از ریشه تفکر، وجود و بنا یافته است.
تفکر محرک پیشرویست ، وفورم رفتار تعین میکند، وخود در فورم شامل شده در پیشقراولی زمان، زمان ساز می شود. همینکه گویند تاریخ تکرار نمیشود مستدل به پیشروی سیر و سفر تفکراست . تفکر دانش جوی است. مقید نیست و در گذشته باقی نمیماند. پس برای پاسخ این پرسش که ایده لوژی چیست؟ جز این که ایده لوژی همان شیرازه تفکرباید باشد پاسخ دیگری در خور پذیرش بدست نمیدهد. چرا که انسان‌های متفکر، این مهندسی فکری را در یک فورم بینیشی مطرح کرده اند. یعنی بر بنیاد بینش جامعه شناسانه آنرا ارایه نموده اند. مختصراین بینش و گزینش دانستنی های مثبت ، همان واژه ایده لوژی است. این همان مختصری است که در قضاوت‌های عصری بصورت یک جانبه روی این فورم تفکری خط کشیده شده، و آنهم بر بنیاد یک فورم تفکری دیگر در محور منافع متفاوت و مهندسی فکرمتفاوت که اختصاری از آن تا اکنون واژه‌ای جداگانه را معرفی نکرده است.
اگر انگیزه گریز ازموضع ایدا لوژیک را در بیانیه رفیق یاسین بیدارالهام از برنامه حزب متحد ملی قلمداد نمائیم ، فکر می‌شود دانستی باید باشد که برنامه‌ها بر بنیاد خطوط فکری رفتار های سیاسی راکه سلیقه های رسیدن به هدف است مشخص میسازد یعنی شیوه سازیهای سیاسی در آن منعکس میگردد. با وجود آنهم فهمیده نشد که قضاوت رفیق یاسین بیداربه اساس کدام مفاهیم خطوط برنامه وی حزب متحد ملی در باره وحدت میتواند تفاوت دیدگاه ها را مستدل بسازد . از آنجا که برنامه حزب متحد ملی به اساس هماهنگی پروسه وحدت طرح شده مواردی را نیافتم که دلالت به این بریده گی داشته باشد. وعمیق تر اگربنگریم هرگاه این پروسه با چنین برخورد ها به چالش کشیده نمیشد که ما به شکست آن تا هنوز باور نداریم پس همان برنامه مشترک حزب واحد بود که رفیق یاسین بیدار با تصویب آن خود را در یک خط جداگانه نامعلوم میبیند. با وجود آنهم اگر قرارصادر کردن رفیق عزیر ما از روی این سند در جملاتی منفردچون« حزب ما از سمتدهی اجتماعی بازار حمایت میکند ویا آنرا نظم میبخشد» باشد در تمام بخش‌های برنامه حزب متحد ملی این موضوع با واژه‌های عدالت اجتماعی ، عدالت اقتصادی، توزیع عادلانه ثروت ها، نقش اساسی دولت در امور اقتصادی وووو بخوبی پوشش گردیده است. حالا سؤال اینجاست که از این اهداف برنامه وی ، رفیق یاسین بیدار ریس چند مرتبه ای شورای اروپائی حزب رفیق ماو صاحب صلاحیت تشکیلاتی دراز مدت که در عین حال معتقد به جریان پیدا کردن خون نو وجوان در رگ‌های سازمان اروپائی شان نیز استند، چرا به نفع گزینه سازی وحدت نیرو های همسو از خطوط برناموی حزب متحد ملی تفسیر و تعبیر نمیدهند تا اینکه از آن یک مرز غیر قابل عبور ایجاد مینمایند؟ میخواهم سخن رفیق گرامی جلیل پرشور را در اینجا تکرار نمایم که وحدتخواهان به خاطر ایجاد فضای اعتماد میان سازمانهای رفیق که به اساس وجوه مشترک فکری و قضاوت مشترک و سرنوشت مشترک در قبال شرایط کنونی خواستار وحدت این سازمانها و نیرو ها میباشد حق خود میدانند روی برخورد های که فضای اعتماد سازی را تخریش میکند بصورت جدی مکث نمایند. به ویژه که طرز تفکررفیق رهبری حزب متحد ملی را تا اکنون در چنین موارد موافق بااین بردداشت رفیق یاسین بیدار نخوانده ایم. به تکرار باید گفته شود که چنین برخورد ها در وجود چند تن از رفقای هم تشکیل نویسنده این سطور را نیر برای تخریش پروسه وحدت شاهد استیم که در موقع لازم به آن پرداخته خواهد شد.
رفیق یاسین بیدار همین بیانیه رابا گفتن ونوشتن بسم الله الرحمن الرحیم آغاز نموده که برای نویسنده این سطورهمچنان باورمندی مردم جایگاه خاص دارد. اما چه دلیلی وجود داشته که رفیق یاسین بیدار جایگاه دین باوری را در قبال سکیولاریزم که خود مطرح کرده در یک جلسه حزبی عوض بکند. من نمیگویم که رفیق ما به باور های دینی اهمیت قایل نشود بلکه تلویحآ میخواهم اینرا بگویم که کلمه سازیهای ما همگونی صورت عملی آنرا باید منعکس بسازد. یعنی آنچه میگویم باید عمل کنیم مانند آنکه وقتی وحدت میگوییم برای پل سازیها ونزدیک سازی ها باید کارنماییم . اضافه به آن این تمثال سازی فوق به مثابه یک تحقیق روانشناسانه نشان میدهد که نه واژه‌ها مقصر اند و نه شعار ها. این ما استیم که برای پیروزی سلیقه های خود در برابر رفقای خود از واژه‌ها و شعار ها بلنداژ و پناه گاه میسازیم و بلاخره نتیجه که بدست ما میدهد همان فاصله حرف و عمل است ورنه از آن جائی که آمده‌ایم وبه آن جائی که میرویم بسیارمعلوم ومشخص است. پس چرا همسفر سرنوشت معلوم همدیگر نیستیم؟؟؟........... ؟
وحدت خانوادهء سیاسی هم اندیشان پیروز باد
محمد یعقوب هادی
بالا
بازگشت