سنجر غفاری
از مطبخ توکیوچه خواهیم خورد ؟
قراراست طی چندروز آینده بستنی آماده شده بحران ومصیبت های ملی ، کشوری ومنطقوی افغانستان با جامعه جهانی که در هیچ مطبخ ولابراتواری سیاسی ، اقتصادی ، نظامی آماده پذیرش متخصصین آن نمیگرددبه توکیوی جاپان قیمت گذاری ومعادله سازی گردد.
امروزپس از گذشت سالیان متمادی مملو ازهزاران نوع بحران و مصیبت های تحمیلی بالای مردم ما ، سیاست مداران ونظامیان قدرت های بزرگ اقتصادی و صنعتی جهانی خویش را با افغانستان ومردمش در شرایطی دشواری قرار گرفته می بینند. مگر آماده سازی زمینه های آغاز وادامه بحران در قلب آسیارا خود باید عهده دارباشند و بپذیرند که بازی با احساسات ملی ومذهبی مردمان ارادتمند وعقیدتی قاره آسیا آنهم دست اندازی با قلب آسیا (افغانستان ) وقدرت اراده و توازن سیاست ، نظام ، اقتصاد و فرهنگ ملی وهمگانی مردمان این مرزوبوم که با مذهب وعنعنه مردمی شان خودرا آفریده ونابود میدانند چگونه بیلانس نمود آنانیکه ایده افراط گرائی را در مذهب و عقاید فکری قبیلوی چند نسل طی بیش از صدهاسال بخاطر دسترسی به منابع طبعیی ،منافع ملی مردمان سرزمین های مسلمان نشین را ازجزیره عرب تاقاره هند، از شاخه افریقا تا به قفقاز روسیه و کشور چین ، افغانستان و مناطق قبایل آزاد ، جمهوریت های آسیای میانه در گرو اهداف خودقرار دادند وجنگ های مذهبی راآغازو بلاخره موفق به ایجاد هسته های بزرگ وجهانی بنیادگرائی گردیده اند دیگر آینده آرام و اقتصاد بلندی را تصور نداشته باشند. واین را بدانندکه هیچگاهی تقابل منافع و تضاد ایجادشده میان ملا وطالب به اصطلاح مردمی ما چلی ، ( مجاهدین و طالبان ) را در افغانستان و منطقه ازمیان برداشته نمیتوانند و آشتی ناپذیری این دو باهمدیگر و بلاخره پذیرش هردو برای روشنفکران و روحانیون مترقی یک قرن دیگرجنگ و کشتار ، عقب مانده گی علمی و فرهنگی را در قبال داشته چلی ملا نمیشود و ملا شاگردی چلی را هرگزنمی نماید.
پیشرفت چشمگیرعلم و تخنیک در عصر کنونی ، نبود منابع کافی انرژی در کشورهای اروپائی، بحران اقتصادی و تغیرات اقلیمی در جهان این فرصت را در اختیار استخبارات ورهبران کشورهای بزرگ جهانی قرارداد است تابا ایجاد ،حفظ وتوسعه تفرقه های ملی ومذهبی بسوی انارشیزم قبیلوی و عقیدتی در کشورهای دارای منابع غنی طبعی یورش برده ، بحران آفریدند، ثبات را درگرو خواست های شان متزلزل وناباورنموده برای خود ودیگران پیش کش میدارند و گران فروشی مینمایند.
افغانستان امروزبه دهلیز گذاربسوی منافع میان قدرت های جهانی ، منطقوی مبدل گردانیده شده است . طی سالیان حضورجامعه جهانی در افغانستان ومنطقه ، جهانیان شاهد دها نشست وکنفرانس بین المللی روی کاستی ها ورسیدن به یک توافق قابل قبول برای همگان بودند که این نشست ها هیچ دردی را مداوا نبوده ،علت واضع است . چونکه این نشست ها بخاطر مردم و برای نجات شان ازچنین حالات موجوده سروصورت داده نشده ، بل نتایج حاصله ، رشد وتقویت مخالفین داخلی وخارجی ،تداوم بحران و خلای قدرت وقانون ، فساد گسترده اداری ،سبوتاژ اقتصادی ، گسترش جنگ وبرتری های سیاسی، نظامی به نفع طالبان وکشورهای حمایت کننده شان ،کشتارمردمان ملکی وبی دفاع درافغان وقبایل سرحدی شان چیزی بیش نبوده است . دقت نمود که تعهد روی کاغذ همانند کلام بیرون شده از زبان روبت ها میباشد.
اخلاس به چاک پیراهن نیست - اینجا دل پاره می پسندند.
بدون شک اگر دقت لازم ،ابتکارعمل ،واراده ملی مردم افغانستان شامل این نشست ها میگردیدهیچگاهی القاعده و طالبان دوباره تقویت نمیگردیدندو اختلاف میان مجاهدین وطالبان باعث ایجاد انتحاری ها و ترورهای زنجیری انتقام جویانه از رهبران وقوماندانان مجاهدین به وسیله طالبان نمیگردید. ض امروز با تروریستان وطالبان ازسرسازش وآمیزش صحبت بی نتیجه و لجوجانه میباشد.
باید به سرنوشت مردم وکشور افغانها صادقانه و مسولانه تصمیم گرفته شود و به ادامه فریب و نیرنگ های سیاسی استخبارات و نظامیان پاکستان ، از دید رهبران طالبان ، حزب اسلامی و گروپ حقانی تحت حمایت استخبارات پاکستان و شیخ های عرب برای آینده مردم وکشور افغانها و برادران قبایل آزاد ما ، سیاست و استراتیژی انتخاب و تحمیل ننمایند.
نشست توکیو اگر درسرشت خویش زمینه های سازش وآمیزش با طالبان و کشورهای تمویل کننده شانرا داشته باشد وصرفآ بخاطر موقعیت وموقف اپوزسیون دولتی و استراتیژی بیرون رفت خارجی ها از بحران موجوده در افغانستان ومنطقه صرفآ منافع بیگانه هارا تحت پوشش قرار بدهد مسلمآ که برای مردم افغانستان ومنطقه همانند فیصله های سایر نشست ها وکنفرانس ها تداوم جنگ میباشد.
اگر تصمیم اخذ تعهد وسهمگیری مالی وتقویت بنیاد اقتصادی حاکمیت دولتی درافغانستان ومنطقه بدون نیروهای مسلح خارجی باشد. اولویت های عمده زمانی و حقوقی را در ایجاد یک سیستم قوی وتغیردهنده به نفع مردم افغانستان وبرضد فساد والودگی های بحران آفرین موجوده بیلانس نمود.
اول : سپردن کاربه اهل کاربا درنظرداشت موقف و موقعیت حاکمیت موجوده در میان مردم و جامعه بین المللی از لحاظ اعتماد وباورکه چگونه موفق بود تا رژیم قانون وبازپرسی جدی را حاکم برسرنوشت ملی وکشوری برای گذار ازمرحله عبوری بسوی ایجاد فضای قانون واعتماد بوجود آورد.
دوم : تخصصی ساختن دستگاه دولتی ، منجمله بخش های امنیتی ، قضآ و اداره ، ایجاد نظام دولتی دارای سطح بلند ، اعتماد وکنترول بر اساس علمیت و مسولیت پذیری نه مصلحت جویی قومی و لسانی که باعث تقویت وحفظ فساد و انارشیزم دولتی گردد.
سوم : ایجاد کمسیون عالی حمایت ،تفتیش و کنترول بودجه وعواید خارجی وداخلی متشکل ازنهاد های حقوقی ،امنیتی ، اقتصادی و تخصصی درچوکات شورای وزیران ( کابینه دولت ) تحت سرپرستی ریاست دولت که ماهانه گذارشدهنده برای مردم ازطریق مدیا صورت اجراات،عواید ومصارف بصورت شفاف و مسولانه گذارش دهند باشند.
چهارم : کشور های تعهد دهنده درزمینه امداد پولی و اقتصادی نیزگراف مشخص پولی شان را طی هرماه در ایجاد پلان و پروگرام کمکی مشخص ساخته برای مردم ما و ارگانهای دولتی شان صورت حساب معین شان گذارشدهنده باشد.
پینجم : جامعه جهانی ، موسسه سازمان ملل متحد به منظور ایجاد یک حاکمیت قوی و قانونمند ، مسلکی و تخصصی باید از هرکشور درحدود یکصد کادر مسلکی افغانی را که درکشورهای مختلف به زنده گی مهاجرت روی آورده اند بمنظور ایجاد سیستم قوی کادری خدمت وجوابده را برای پاکسازی نهاد های دولتی درزمینه ایجاد یک حاکمیت قوی قانون در خانه مشترک افغانها بکشانند. و زمینه کارو حیات شان را درکشور شان فراهم آوری نمایند . ششم : بدون اکمال کادر های مسلکی و با تجربه ،رشد وتقویت سیستم استخباراتی افغانستان برگشت بسوی ثبات و حاکمیت قانون ، مسولیت پذیری و شفافیت در همه سیستم های دفاعی و اقتصادی ، ایجاد نظم و قانونیت امکان ناپذیر ودور از تصور خواهد بود .
آرزو و باور مردم افغانستان این است تا درنشست توکیو فیصدی واقعیت های متذکره در ایجاد یک فورمول کاری و استقامت دهنده درجهت بیرون رفت از بحران موجوده واثر گذاری تصامیم و فیصله های نشست توکیو جهت معین و مشخص خویش را دریافته کنترول بربهبود کار وارتقاع مسولیت پذیری را درایجاد حاکمیت قاون برای آینده کشور ومردم ما درنبود قدرتهای خارجی ممد واقع گردد. درغیر آن موجودیت فساد اداری و گسترش جنگ دامنگیر همه کشورها منجمله کشور میزبان و تعهد دهنده. خواهد بود .
سنجر غفاری
7جولای 2012
بالا
بازگشت