سنجر غفاری
امریکا درمیان مخالفین
پاکستان – افغانستان - ایران
واقعیت این است که افغانستان درمیان رقابت های پاکستان با هندوستان ، هندوستان با پاکستان در گیر بحران منطقوی گردیده است . امریکا نیز شامل بحران و کشیده گی ها میان افغانستان و پاکستان ، پاکستان و هندوستان قرار گرفته است . تعامل در این است که همه کشور های منطقه و جهان ، کشور های بزرگ دارای قدرت و توان نظامی - اقتصادی منجمله ایالات متحده امریکا ، روسیه فدراتیف ، جمهوری مردم چین ، و انگلیس تلاش بیشتر دارند تا موقعیت جغرافیائی و استراتیژیکی هندوکش و پامیر را جهت دسترسی و تسخیر منابع سر شار طبیعی و دست ناخورده جمهوریت های آسیای میانه و افغانستان این شاهراه بزرگ حیاتی و اقتصادی را از شمال هندوکش الی کشور هند پیوسته در کنترول خویش داشته باشند . بنآ افغانستان به یگانه دهلیز استراتیژیکی و جیو پولتیکی برای رقبای مختلف روی اهداف متذکره مبدل گردیده است تضاد های بوجود آمده میان این کشور ها باعث از میان بر چیده شدن اعتماد متقابل ، دست یابی به توافق روی یک استراتیژی مشترک جهت بوجود آوردن ثبات و اطمینان با همدیگر ، در حل بحران موجوده افغانستان ومنطقه ، که مردم افغانستان بتوانند منافع ملی و کشوری شان را استحصال نمایند وجود ندارد . روی این اصل عمده کشور های زی نفع در بحران کنونی در جستجوی بر تری جوئی بر رقبای خویش به ادامه و حفظ بی ثباتی و جنگ تمام اعیار در افغانستان و منطقه سرمایه گذاری نموده ومینمایند تا بتوانند رقبای خویش را در این دهلیز استراتیژیکی از پا در بیاورند. طرح های خطر ناکی که منطقه را در حال و آینده آلوده و خونین نگهداشته میتواند عبارتنداز : -
اول - موجودیت تند روان اسلامی افراطی و چریک های افراط گرا تحت حمایت پاکستان ، سعودی و شیخ های عرب و حامیان بین المللی ومنطقوی در پایگاه عمده شان کشور پاکستان که به مرکز تولید جنایات بشری مبدل گردیده است . دور از تصور نیست که کشور های حامی پاکستان در حفظ و حمایت از افراط گرایان استحصال منافع و تحکیم نفوذ شان را در منطقه جستجو مینمایند . این را فراموش نموده اند که ادامه چنین سیاست ها عواقب خطر ناکی برای شان نیز در قبال دارد.
دوم - کشت و ترافیک مواد مخدره به حمایت سرویس های استخباراتی و شبکه های مافیای بین المللی کشور های متحد در جنگ سرد علیه شوروی وقت ورژیم کابل قبل از سال 1992که رهبران رژیم حاکمیت ح د خ ا گروپ های افراطی و مواد مخدره را حامیان ترور و تروریزم خطاب مینمودند. حمایت از این استراتیژی ، تآمین کننده ثبات و برگشت صلح در افغانستان و منطقه به نفع هیچ یک از کشور های بزرگ نخواهد بود .
سوم - تلاش و گسترش ساحه نفوذ ایران در کشور های منطقه منجمله افغانستان ، تاجکستان ، توسعه نفوذ مذهبی شان میان شیعه یان در کشور های عرب لبنان و سوریه و بسوی کشور پاکستان ، هند و افغانستان ، جمهوریت های آسیای میانه باعث خشم و نا راحتی کشورهای عرب و امریکا .گردیده است. پس گفته میتوانیم که تلاش ها برای کسب برتری علیه همدیگردر منطقه عامل عمده و فشار تحمیلی بر کشور ومردم افغانستان گردیده است . پس از ختم جنگ سرد انگلیس ها تلاش نمودند تا کشور های بزرگ جهان منجمله ایالات متحده امریکا علاقمندی خاصی را در افغانستان و منطقه به خود جلب ننماید . جنگ های داخلی و تنظیمی را همدوش با پاکستان در منطقه راه اندازی نمود . انسجام مجدد چریک های افراطی مذهبی منجمله تندروان شبعه جزیره عرب و شاخه افریقا در پاکستان تحت رهبری سازمان استخباراتی پاکستان و حمایت انگلیس و سعودی به قیادت اسامه بن لادن ناراضی عرب باعث ناراحتی امریکا گردید. امریکا پس از ایجاد تحریک طالبان به حمایت پاکستان ، انگلیس و عرب بسوی کسب حمایت جدی سیاسی و اقتصادی کشور هند و ایجاد صفحه جدید مناسبات اقتصادی با چین و روسیه را پیش گرفت . پاکستان و متحدین نار ضایتی شان را نسبت به این دیپوماسی امریکا در منطقه با کشانیدن پای امریکا به تاکتیک خاص با خویش روی پروژه تحریک طالبان و حرکت بسوی جمهوریت های آسیای میانه در کمپاین پروژه انتقال گاز ترکمنستان بسوی کشور هند از طریق افغانستان و پاکستان کشانید . و ای اس ای پاکستان با کوردینه و حمایت انگلیس ها جنگ و افراط گرائی را به جمهوریت های آسیای میانه ، قفقاز روسیه ، کشمیر هند ، یغور چین ، وافغانستان هم زمان با کمپاین کشت و ترافیک مواد مخدر در منطقه گسترش داد.
سالیان 1994 الی سقوط کابل بدست طالبان و شکست استراتیژی سیاسی و پنهان امریکا - ملل متحد . پس از کشته شدن ملا بور جان و قتل داکتر نجیب الله در مقر سازمان ملل متحد درکابل خشم امریکا ، بعد عرب ها و را درقبال داشت . این پاکستان و انگلیس بود که امریکا را یکبار دیگر تحت فشار خویش در منطقه نگهداشتند. امریکا که در میدان سیاسی و دیپلو ماسی با روی کارآمدن نظام طالبان در کابل خلاف خواست و توقع اش به وسیله پاکستان شکست خورده بود . به اصطلاح قمار را باخته ، ولی حریف را از دست نداد. رژیم طالبان را به رسمیت نشناخت ولی تلاش نمود تا نفوذ بیشتری را در میان حلقات طالبان به نفع خویش گسترش بدهد . پاکستان و انگلیس بشمول یکعده از کشور های عربی وافریقائی در حمایت و تقویت طالبان و گسترش نفوذ شان بسوی آسیای میانه و قفقاز روسیه ادامه دادند که موفق شدند . جنگ های خونین در کابل و شمال افغانستان ، مناطق کشمیر هند وپاکستان ، یغور چین ، چیچنیای روسیه همه وهمه پروژه پاکستان انگلیس و عرب ها بودند . که امریکا شامل استراتیژی و حرکت دوگانه با پاکستان انگلیس قرار گرفت .
کشور روسیه ،چین ، هندوستان و ایران در قبال جستجوی اهداف و تحکیم نفوذ شان در افغانستان و منطقه با مخالفین طالبان ، جبهه متحد شمال در تماس و همکاری بودند. امریکا با کشور های اروپائی در چوکات تلاش های سیاسی ودیپلو ماتیکی خویش با استفاده از امکانات سازمان ملل متحد در موجودیت جنگ های شدید میان طالبان و جبهه متحد پلان صلح 6 + 2 را در تفاهم با روسیه به پیش می برد . بر علاوه تلاش نمود تا خود با پیش کشیدن برنامه های انکشافی اقتصادی کشور های آسیای میانه را به خود جلب نماید . با ز دید های متعد د مقامات نظامی ، استخباراتی ، پارلمانی ، وزارت خارجه و اقتصاد امریکا به جمهوریت های ازبکستان ، تا جکستان ، ترکمنستان و قزاقستان یکی از اهداف دور نمای امریکا در منطقه را تشکیل میداد. تا اینکه امریکا جلب حمایت مقامات این کشور هارا برای پیش برد استراتیژی های بعدی علیه رقبای خویش ادامه بدهد .پس از حادثه سپتامبر 2001در امریکا مشاهده گردید که این امریکا چگونه از این ریزرف ها جهت اکمالات و سوقیات نظامی در افغانستان و منطقه بهره برداری مینماید .مگر بازهم کشور پاکستان و متحدین علیه منافع امریکا در منطقه تلاش نموده افغانستان را به محل نا امن تری برای امریکا مبدل نموده است . اهداف و استراتیژی را که کشور پاکستان الی امروز علیه امریکا تعقیب مینماید مشاهده گردید که کاذبانه است . مگر مقامات قصر سفید این را میدانند . پاکستان اتومی با موجودیت و حمایت از افراط گرایان ، تروریستان بین المللی توانسته است تا اهداف و خواست هایش را در افغانستان و کشور هند بالای امریکا تحمیل نماید که این فرصت را مقامات استخباراتی و نظامی قصرسفید در اختیار پاکستان قرار داده اند . این همه تحرکات ،اکمالات و تقویت نظامی پاکستان ناشی از اشتباهات گذشته و حا ل مشاوران بلند پایه قصر سفید است که امروز با نثار خون فرزندان شان جبران مینمایند . آغاز وادامه بازی بزرگ علیه شوروی وقت ، پروژه طالبان ، در اختیار گذاشتن قلمرو وامکانات نظامی پاکستان برای اعراب افراطی منجمله بن لادن ، ایجاد ، رشد و تقویت سازمان القاعده در کشور پاکستان این اشتباه ادامه داشته و به قوت اش باقی مانده است . ده سال از حضور نظامی امریکا و متحدین در افغانستان و منطقه میگذرد . مگر صدور تروریزم و تقویت افراط گرایان در پاکستان و منطقه به وسیله و حمایت پاکستان بیشتر از سالیان قبل از موجودیت قوت وقدرت امریکا رشد و تقویت یافته است چر ا ؟ . نباید فراموش نمود که امروز عصر اطلاعات وکمپیوتر است . اطفال میتوانند که به وسیله کمپیوتر و انترنت از کودکستان و مکتب جهان را تماشا و پخش پروپاگند نمایند . کشور های بزرگ و قدرت های موجوده تلاش ننمایند که از مصیبت های تحمیلی مردم افغانستان امروز خود را فارغ و بی مسولیت بدانند.
ضرورت و خواست زمان بالای شان این حکم را مینماید که نباید دیگر در مقابل ادامه تراژیدی ها بالای کشور و مردم افغانستان به وسیله پاکستان خودرا گول بزنند. پاکستان مربی دارد که مربا میخورد . واین مربی پاکستان امریکا و متحدین دیروز و امروز میباشد . اگر هدف این باشد که بتوانند به وسیله پاکستان و موجودیت تندروان افراطی و مسلح بنام القاعده و حقانی ، ملا عمرو گلبدین به اهداف واستراتیژی های بعدی در افغانستان و منطقه دسترسی کامل حصول نمایند. گناه و اشتباه جبران نا پذیر است .یگانه راه رسیدن به اهداف مشترک در گام نخست پاکسازی پاکستان از وجود همه این نابسامانی ها وتروریستان ، عدم حمایت از نظامیان ورژیم های نظامی و نابکار در افغانستان و پاکستان ، توجه جدی به خواست ها و منافع ملی ، قانون اساسی مردم افغانستان و پاکستان ، خاتمه بخشیدن به نفاق قومی و ایجاد اختلافات مذهبی و ملی میان مردمان دو کشور ، حرمت و حفاظت از استقلال و تمامیت ارضی کشور افغانها در گام نخست میباشد . اگر امریکا و متحدین برای ختم بحران و نابودی تروریزم و پایگا های شان در افغانستان و منطقه حضور نظامی دارند. ضروراست تا با در نظر داشت منافع ملی و خواست همگانی مردم افغانستان و منطقه نکات متذکره را مد نظر داشته میتوانند در خا تمه بخشیدن جنگ و بی ثباتی در افغانستان و منطقه موفق گردد. اگر دنبال اهداف دیگر باشد با اطمینان کامل میتوانم بگویم که در موجودیت سیاست دگم وپوسیده موجوده ، صدور تروریزم از مرزهای پاکستان بسوی افغانستان ، هندوستان ، آسیای میانه ، روسیه ، چین و ایران رسیدن به اهداف بعدیر خیلی ها دشوار وگران به نظر میرسد . نتیجه نهائی شکست و ناکامی حتمی در انتظار است . راه معقول تشریک مساعی مشترک ، شمولیت همه کشور های منطقه در سازمان همکاری های منطقوی (شانگهای) که اهداف اقتصادی و ترانزیتی داشته باشند نه اینکه کسب امتیاز و برتری نظامی علیه همدیگردرمنطقه . باید افغانستان و مردمش به صلح و ثبات کشانیده شود . تآ مین و برگشت صلح و ثبات در افغانستان تظمین موفقیت امریکا در منطقه است که انگلیس و پاکستان هرگز نمی خواهند .
تحکیم مناسبات و همکاری های مشترک روسیه و امریکا بنیاد ثبات دایمی در منطقه است. افغانستان کلید صلح و ثبات در آسیا میباشد .
سنجر غفاری
مسکو
بالا
بازگشت