سید همایون شاه عالمی

 

 

زور گویان

 

باز کشیده  به زر آن  سر  ِ بیسر به   زور

بر سر  ِ مظلوم  بین  تیغ توانگر به  زور

دعوی  رهبر کند  عاقل  و راعنای   ِ  ما

با ورق  ِ  پول ِ  خود گشته  دلاور به  زور

ترس  خدا کم   بوَد   در  سخن   ِ   قاتلان

اشک  فرا میکشد  از  مژه ی تر  به زور

در بن   ِ شورای ما  حق و  لیاقت  کمست

بسته  عدالت چرا  بررخ خود  در به زور

سخت  گرفته   به  کف   راه  گریزی نشد

چنگ  ِ  عقاب  ِ جهل  بال  کبوتر به  زور

برغرض نفع خویش گردن قانون  شکست

تا که  به آتش  کشد  کاغذ و  دفتر به  زور

نعره ی حق بشکند  با  تبر  ِ جهل  و  کین

پرده  کشد  بر رخ   ِ  مهر  منوّر  به زور

همسری  با عالمان  کرده    ببین  جاهلان

کرده خری خود به اسب بازبرابر به زور

خر نشود هیچ  اسب  طوق طلا  گر کنی

زین  مرصع  مکن ،  بِه نشود خر بَه  زور

قاتل  و دزد و دغل  نیست دگر  راه  ِ حل

در صف  رهبر ببین آمده  یکسر به  زور

بشنوی طرز  ِ سخن  در سخنش نیست فن

نیست به نیروی تن حال  ِ نکو تر به زور

کار ز   عقل   و هنر   پیش   بَرَد   راهبر

کینه کشد فتنه  سر  آتش    ِ آذر   به  زور

خواب   پریشان ِ  ما   نیست   نگهبان  ما

ظلم  ِ  فراوان   ما   رفته  فراتر  به  زور

زحمت و رنج و محن ملک (همایون) کند

این سخن  ِ حق بزن نعره  مکرر  به زور

 

سید همایون شاه (عالمی)

18 سپتمبر 2010 م

وزیر اکبر خان مینه

کابل – افغانستان

 

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

 

غلط

از خطر  ِ  سهو  ِ   دی،   کار به فردا غلط

شیطنت   امروز   بین  کرده   به  دنیا غلط

هر که به فکر خودش ، جمله فراموش کرد

میر غلط  و مرشد  و   جمله   سراپا   غلط

ذره ی  احساس  را  ، هیچ  نیابی  به  کس

بسکه سخن هر طرف گشته چه  بیجا غلط

هر که به جیب  ِ خودش دانه  حرام   اَفکنَد

محتسب  و قاضی  و  عاقل  و  راعنا غلط

رنگ  ِ دریشی  مبین  یا  گل  ِ نکتائی   را

کم  بنگر   ظاهرش    گشته    فریبا   غلط

صاحب  ِ خانه  و دزد هر دو خدا   گویدی

در سخن  هر  وکیل  آن همه  غوغا  غلط

نفس، حکومت کند  بسکه  به شهر و به ده

در بدن  ِ مملکت   تک تک   ِ اعضا غلط

بی زر و زوری اگر  لب  بخموشی گزین

هر که بشد  راستگو  خورد  پس  پا  غلط

شاهد    ِ  دعوی   ِ ما   رشوه    ستاند  اگر

چشم  ببندد  ببین   ، چون  شب   یلدا غلط

نفع  ِ به یک پول را مصحف قرآن خورد

در بن  ِ   بازار  ِ ما  پول  به   سودا  غلط

سروری   و   داوری    نیم   ِ  رعیت کند

آبروی  مملکت   گشته   چه   رسوا  غلط

جرگه و  شورای  ما  هست  پراز  بیسواد

منتخب و  انتخاب  در  وطن   ِ   ما  غلط

مرد و زن و خوب و بد اینهمه  کاندید بین

شهر پُر از عکس ما  گشته به  سیما  غلط

نیست یکی رنگ و بو طبله ی عطار  را

جار  زند از   گلو ،  تا دل  ِ صحرا غلط

کی  به  تَقلّب شود  مس  به  مقام    ِ  طلا

موج  ِ گهر کی  شود  در بن  ِ دریا  غلط

گفت (همایون) بسا از غلط و از  صحیح

آبروی  ما  بریخت  ساغر   و مینا  غلط

 

سید همایون شاه (عالمی) 11 سپتمبر 2010 م وزیر اکبر خان مینه – کابل - افغانستان

 

 


بالا
 
بازگشت