فضل الله زرکوب
گذرگاه
کو آن صــــفای دامن بيـرنگ خــاره هــا
كاتـــــش به دامــنيم از اين باغــــواره هـا
گرم دريـغ ثانــــــــــــيه هــای گذشــته ايم
غافــل ز بيــــقراری نبــــــــض شماره ها
قـــد رسای عمـــر، دوتا می شود چه زود
جاری است اين سخن به زبان فـواره هـــا
ای همرهان به تاخــت برانـــــــيد باره را
كزما گذشـــــــــــته اند يكــايک سواره ها
اينک در انتـــــــــهای عبور از گذر گهيم
با آخرين دقـــــايــــــق سبز اشـــــاره هــا
ای مطـــــــــلع رسای غـــزلــــــوارۀ امید
ای مقـــــــــطع گره شکــــن چار پاره ها
ای بـــــــاغ را قلمچـــــۀ اهدایـــی بهشت
ای نــو نهال رســــته ز نسل ستــــاره ها
بـردار سر ز خواب زمستان كه نو بــهار
بر قامت تو دوخــــــــــته نونو نظاره هــا
بالا
بازگشت