بهار و آشتی ...!


 داکتر عارف پژمان

 


بهار آمد که برخـــــــيزم به دور خانه ات گردم
چو عطر ياسمن ، هنگامه ساز شانه ات گردم

بهار آمد که از نرگـــــــــس شراب آشتی گيرم
بيايم تا سحــــــــــر ، گرد سر پيمانه ات گردم

بهار آمد که مستيــــــــــها به لبهای ترت ريزم
تو از خود رفته بنشينی و من ديوانه ات گردم

بهار آمد که گلشن را به ا شـک خـــود بيارايم
بلاگردان مـوج خنده مستـــــــــــانه ات گردم !

بهار آمد که چــــــــون خار تمنا ، دامنت گيرم
ميان سينه چاکان چمن ، افســـــــانه ات گردم

ز داغ آرزو ، بزمی چراغان کرده ام ، پژمان
مگر خواهم که روزی آتش کاشانه ات گردم !


 

 

بالا
 
بازگشت