سید عبدالهادی مظفری
گر یستم
مجنون شدم ز هجر تو لیلا گر یستم
گاهی نهان و ساعتی پیدا گریستم
دامان تو که جا ی ند ید م بر ای دل
با ز آ مدم به د ا من صحر ا گریستم
یکدم میان دیده ی زیبا ی تو بتا
دیدم بهشت و سایه ُ طوبی گریستم
وصل ات نشد نصیب مرا ای عزیزدل
با یک جهان غصه و غمها گریستم
مجنون عشق ر ا همه جا سنگ می زنند
یوسف شدم زمکر ی زلیخا گریستم
گوشی که حرف دل شنود من نیا فتم
از خاک تا به طا ق ثر یا گریستم
دیدم نمی توان به کف آرم مراد را
مردم زهجر و وای چه بی جا گریستم
15/7/1378
hadi_muzafari@yaho.com
بالا
بازگشت