فضل احمد طغیان
او ضاع بحرا نی کنونی افغانستان
ضرورت یک ائتلاف و سیع را در دستور روز قرار داده است.
میهن ما افغا نستان در مرحله حساس و چا لش های خطرناک رو برواست. اگر سیر جریانات و حوادث به همین شکل انکشا ف یا بد از احتمال دور نیست، با ر دیگر جامعه و کشور به سوی بحران ژرفتر کشا نیده شود. تا شیرازه همه چیز از هم بگسلد.
رژیم کابل که به رهبری جناب کرزی با حمایت مستقیم و غیر مستقیم غربی ها و بو یژه امریکاروی کار آ مده است. وبا همکاری همین همد ستان پیدا و پنهان است که تا کنون بطور سمبولیک و نما یشی ، سر پا مانده است.اما مدتی است . بنا بر مو قعیت بد نیروهای نظامی امریکا و بریتانیا وو ضعیت پیچیدۀ نیرو های دا خلی و بویژه ناتوانی های حا کمیت در سا حه ا منیتی، سر و صدا های ، معامله ، کنا ر آ مدنها بین گروه طا لبان، حزب اسلامی حکمتیار از یک سو و رژیم کا بل و همکاران بین ا لمللی آ نها در مجامع و محا فل سیاسی دا خلی و خارجی بالا گرفته است.البته از قبل معلوم است که این گونه زدو بندها ی آشکار وپنهان نه تنها بر آمد بنیا د گرا یان ا سلامی را نیرو مند بلکه دمو کراسی را به نفع آ نها نا بود میکند.
طولانی شدن درگیریهای امریکا ومتحدانش درافغا نستان وادامه بحران وخشونت درین کشور همچنان آشکارشدن نا توانی امریکاو بریتانیا درمیدان نبرد باطالبان،به منظور پایان دادن اوضاع بحرانی وبی ثباتی درافغانستان.خود ثا بت می سازد که بنیاد گرایان اسلامی، فرصت های فروانی را به دست آورده اند. تا مقا صد خودر ا به سا دگی درمیدان عمل پیاده نمایند. درمقابل اصلا حات وبا زسازی به دشواری موا جه گردیده است.
طوریکه درگیری و عمل کرد ها در قبال مسئله ا منیت ، ثبات به گو نۀ بوده و هست که به بنیاد گرا یان اسلامی ، فرصت بیشتر داد و این فر صت بیشتر به این دلیل به آنها به وجو آمد که امر یکا و بر یتانیا سیا ست چند گانه د ر قبال طا لبان و حزب ا سلامی در امنیت ثبات و دمو کراسی صدمه می زنند ا تخاذ نمو دند . کا ر را به جا ی کشا نیدند که حتی در بعضی منا طق (مو سی قلعه هلمند) برای وا گذاری به توا فقات رسیدند.
درین نزاع و در گیری ها همواره طرفین ، گاهی جنگ و زمانی وارد مذا کره می شوند و هم گا هی توا فق نا مه و قراردادی را ا مضا می نما یند. که نا شی ا ز ضعف و نا توا نی در مو ضعگیری نا درست آ نها می با شد.
در نتیجۀ این عمل کردهای نا سنجیده و نا مو فق ، طا لبان و حزب اسلامی حکمتیار تو ا نسته اند نفوذ خودرا در قلمرو خود حفظ و حا میان خویش را با بهره برداری ازضعف ونا توانی رژیم در ارگانهای حساس دولتی، نصب نمایند
که امروز در فضای ایجاد شده در مقا یصه با چند سال گذشته، آ نها احساس قدرت نما ئی می کنند. این بدین معنی است. هر جنا یات که در برا بر مردم افغا نستان توسط طا لبان و سا یر بنیاد گرایان ا سلامی صورت گرفته و میگیرد بی اهمیت جلوه میکند.بلکه مهم آ ن است که امنیت مصنوعی بو جود آ ید،حملات گذرا متوقف گردد.این گونه پیش آمد امریکا و متحدین آ ن در برا بر این جنا یت کا ران قرن،مردم را در حالت عمیقآ نگرانی قرار داده است.
اکنون چگو نه میشود، با این نیرنگ بازان ومعامله گران ، وارد کار زار سیا سی و آنهارا در انظارعمومی رسواکرد.
چگونه میشود به همگان گفت که جناب کرزی می خوا هد، طا لبان ، گلبدین حکمتیار را به مردم بمثا به بدیل سیاسی بر اریکه قدرت شا مل کنند. چگونه به همگان گفت که رژیم کابل نما ینده مردم ا فغا نستان نیست ومشروعیت ندارد،
چگونه میشودگفت که امریکا وبریتانیا وسایر متحدین آنهاهیچ حق ندارند که خودرا نما ینده و از جا نب آ نها با جلادان قرن، د شمنان تمدن و ترقی بخاطرحفظ منافع ا ستعماری و ا سترا تیژی شان. در منطقه وارد معا ملات آشکارو پنهان شوند. اگر مردم ا فغآ نستان ، آزادی و حاکمیت ملی می خواهند، اگر مردم افغا نستان برای دمو کراسی و عدا لت تلاش می کنند، پس این مردم فرزندان و مبارزین دارند، تادر چنین موا قع خطیر وارد عمل شوندواز جانب آ نها به نما ینده گی عا مه مردم ا قدام به بیان نظریات آ نها کنند، واز خوا سته های آنان در مجا مع ملی و بین ا لمللی دفاع کنند. اگر همین طور است بجا است که این نیروها در داخل وخارج هم چون تن وا حد وارد کار زار سیاسی شوند.وصدای مردم بیداد کشیده را بلند نما یند. اما این گو نه نیست چرا؟ سوا ل اساسی اینجا است.
مدت طولانی است که فعا لان و نظریه پردازان سیاسی از نهاد های مختلف بر نیاز همکاری های متقابل، اتحاد ا ئتلاف وو حدت را مطرح مینما یند. ودرین را ستا تلاش های صورت گرفته و می گیرد. شور بختانه تا کنون مو فق به جمع کردن تجربه و ا نرژی صد ها فعا لین سیاسی ، ده ها گروه و سازمان ها و محفل ها ی سیاسی ، در یک بر نامه مشتر ک به موا فقه نرسیده اند. ریشۀ این عدم مو فقیت را می توا ن گفت ریشه د ر ا نگیزه های دا خلی و خا رجی دارد که سد را شده است. چنا نچه برخی ها عا دت کرده اند فقط ضعف ها و لغزش هارا بزرگ و ارزشها و معیار ها و ا عتبار هم را کم بها دهند. وجوه مشترک و منا فع مشترک را فرا موش می کنند، منافع و مصالح شخصی و گروهی را بر منافع عموم تر جیح میدهند. دیگرا ن را به آ سانی تحمل نمی کنند......و در نتیجه تفرقه را چاق وراه را برای همکاری ها وهمد لی هامی بندند، اینکه این ما نع تا به کی عمل می کند. شاید ا ز اختیار ما خارج باشد. اما این عامل گاهی فلج کننده تراز هر ا ختلاف دیگر سیا سی و نظری عمل می کند. ویکی از مانع شکل گیری عا طفه مشترک و ا نگیزۀ برای مبارزه مشترک است. باید پذیرفت که هیچ یک از خانواده سیاسی بدون گذشته و حا ل بی عیب و ا نتقاد نیستند. هریک از دیدگاه دیگری ممکن است به سختی و بیرحمانه داوری شوند. بهتر است این داوری ها و پیشگو ئی ها را به آ ینده و آ ینده گان موکول کرد، وحال را برای غلبه بر بحران کنونی فراتر از مرزهای فکری، سازمانی و منافع گروهی مد نظر دا شت، راه کار ها را مطرح ساخت و راه بیرون رفت از بحران مو جود را دریافت نمود. دست همکاری و همگرائی را به سوی( همدیگر) همه جریا نات سیاسی، طرفدار آ زادی ، دمو کرا سی ، حا کمیت ملی ، عدالت اجتماعی دراز نمود. تا باشد شرایط شکل گیری یک ا ئتلاف و سیع درافغا نستان فرا هم گردد. با قبول این اصل که هیچ گروه، حزب و سازمان سیاسی ، تا کنو ن نتوا نست و در آ ینده هم نمیتو اند به تنهائی بر بحران مو جود غلبه کند.فقط در نتیجه تفا هم و عمل مشترک آ نها بر پا یه منا فع ملی غلبه بر بحران ممکن است. ازینرو پایان دادن به پرا گنده گی ها و بحران میان نیرو های ملی و ترقی خواه بر اساس گفتمان سا زنده که از دل آ ن راهبر د و بر نامه مشخص اتحاد عمل این نیرو ها بیرون شود. نیاز زمان است. چنا نچه در پیام کنفرانس ارو پا ئی نهضت فرا گیر دمو کراسی و ترقی افغا نستان به صرا حت گفته شد که((کنفرانس اروپا ئی نهضت فراگیر دمو کراسی وترقی افغانستان ، تمام نیرو های دمو کرا تیک را به اتحاد عمل فراگروهی وفرا قومی دورازهرگونه تعصب وخود محوری وپیشداوری ، به خا طر آ زادی آ زادی و حدت ملی تآ مین صلح وپا یه گذاری، حا کمیت ملی و دفاع مشروع از منافع وطن و مردم ستمدیده کشور دربرابرتروریزم وعوا مل خا رجی جنگ و بحران در یک پرو گرام مشترک فرا می خوا ند، دری ن را ستا به نظریات شفاف و سا زنده همو طنان تمکین مینما ید و در روند مبارزه عا دلانه مشترک میهنی صا دقانه و فعا ل سهم می گیرد)) خا طر نشان می گردد. که فعا لان نهضت ارو پا ئی با پا بندی را سخ به ا علا میه مجلس مو ئسسان نهضت فرا گیر دمو کراسی و ترقی افغا نستان در امر و حدت و پیام کنفرانس ارو پا ئی به نیرو های ملی و ترقی خواه کشور که همه شاهد و قا یع و حوا دث و رو یداد های شگرف دیگری در کشور قرار دارند. مرا جعه نموده . روی مسئلۀ ( چه بایدکرد) و ظیفه ما چیست را مطرح می نما یند.
آ یا باز هم به ما نند گذشته نا ظر و دنبا له رو حوا دث با شیم و یا به مثا به نیرو های سیا سی فعال پیش بینی حوا دث بد و مانع در برابر آ ن با شیم ، اگرتصمیم گر فته ایم که از تما شا چی بودن دست برداریم و با زیگر فعال و موُ ثر مفید سیا سی با شیم، پس لازم است.ا بزار آ نرا جستجوو کرد. در وضع موجود هیچ چیزی بیش از یک ا ئتلاف و سیع ازنیرو های ملی و ترقی خواه در حا ل ضرورتر نیست. باید درین راستا دست به کار شدو بیش ازین نباید دشمنان ترقی و پیشرفت را شاد سا خت. نبا ید به آ نها یکه مارا هم چنان متفرق میخواهند مو قع داد ، تا در پلان و بر نامه های شان مو فق با شند. به با ور من در مو قعیت مو جود اتحاد در بین نیرو های سیاسی در ابتدا میتواند تو ا فقات سیاسی بر و جوه مشتر کات با شد. هر چند که سازمانها ی سیا سی و ا جتماعی تشکیل دهنده ا ئتلاف در مو ضع بر نامه و سیا ست های خود مستقل اند اما در عرصۀ نیاز به قدرت همبسته برای دفاع از جمع و سیع است. که میتوان کاری کنند خلاصه بر هم زدن ، کنار آ مدن ها و ساز ش هاخلاف منا فع ملی افغا نستان یکی از اهداف های است. که با تکیه به این ا ئتلاف میشود انجام داد، ما باور داریم که ا مکان تشکیل چنین ا ئتلاف و جود دارد و میشود با کمی رفاقت و همدلی و مدارا و خود گذری بدان دست یافت و از دروازه های بسیار سخت شریط عبور کرد. در صورت تعلل و چون و چرا همه چیز از دست خوا هد رفت . اکنو ن برای بقای وطن نیاز است که د ر کنار هم با شیم ، رژیم کابل با تکیه بر طا لبان ، حزب ا سلامی گلبدین حکمت یار، میخوا هند برای حفظ قدرت دایمی در برابر مخا لفین خود صف آ را ئی کنند ، بعضی از کشور های ب ا صطلاح متمدن غربی با این تصمیم موافق اند، آنها هر قدرتی را که با اتکای زعمای خود فرو خته مردم که بر منافع ا سترا تیژیک شان در منطقه ابزار شده بتوا ند، بر دیگران تر جیح میدهند. آ نها بنام مبارزه با ترو رست بر عکس نیرو های ملی و ترقی خواه را کنار می زنند اما با ترو ریست های و طنی و صادراتی سازش و کنار می آ یند و خون هزارا ن و هزار کشته را که بدست نا پاک طا لبان و حزب اسلامی حکمتیار صورت گرفته ، پایمال می کنند، باید بیدار شد و نگذاشت که بر سر نو شت کشور ما ، بر سر بود نبود ما تصمیم بگیرند.
در پایان همه نیروهای ترقی خواه ، همه ا نسانهای آ زاده و آ زادی خواه ، همه سا زمانها ، احزاب و جریانهایکه برای بهروزی مردم افغا نستان تلاش می کنند ، آ نها ی که برای ا ستقرار دمو کراسی و عدالت ا جتماعی و حا کمیت ملی تلاش می کنند، آ نها ئیکه عدالت ارج میدهندو برای آ زادی و دمو کراسی نگرانند و با لاخره همه آ نهایکه نگر انند که زدو بند ها و کنار ا مدن ها به سوی ایجاد یک دولت بنیاد گرا یی، طا لبا نیسم در جریان است. که در نتیجه آن همه هستی مردم بلعیده و یا نا بود میشود.
برای پایان جنگ ایجاد صلح ، فضای برادری ، برابری عدا لت ا جتما عی برای سعا دت و خو شبختی ا نسان وطن به همبستگی فر ا خوا نده میشود که باید دست به کار شد و یک ا ئتلاف و سیع را ساخت.
بالا
بازگشت