ثریا بهاء
"هيچكس از جوی حقيری كه به مردابی مي ريزد،
مرواريدی صيد نخواهد كرد "
در چنین روزگار غریبی که بردگان آز، برتابوت شاه بوسه میزنند واشک حسرت از زندان اندیشه بر پیرمرد نابالغ وغیر مسوول ٩٣ ساله میرزند، هزاران جوان وکودک درزیر چکمه های آهنین استعمار گران، درشطی از خون فریاد میزنند، ستمکیشان از گوشه کنار آتش وخون بی تفاوت رد می شوند، می آیند می نوشند، میروند، سوار بر اسپ سپید برگردانیده ! می شوند، داشته های مردم را با دشنه ی قانون می ربایند، میفروشند ومیدزدند، دریک روز بی هویت! ، خاموش میمیرند وروز دیگر این ستمکیشان با دهل وسرنای بابای ملت میشوند، رسانه های گروهی اجیر هر یک برای نواختن ناقوس مرگ بابا ! سروگردن می شکنند، تمام ارزش های که محصول قربانی ها، به پای داررفتنهاو مبارزات مردم است در جام چشمان بابا رسوب میکند ، نقش مردم در ایجاد ارزشها ازهستی به نیستی میگراید.
شبح سرگردان بابا، با چراغ علا دین به ژرفنای تاریک تاریخ ره می سپارد وسوار بر اسپ سپیدبایاد صوفیا لورن ، روی شکم گرسنه وتن برهنه فرزندان خود چه ملوکانه می تازد، فریاد یتیمان و بی خانمان تا بلندی امپراتوری روم طنین میاندازد ، روم که با عرق ریزی زحمتکشان به آن اوجهای عظمت رسیده بود،با عیاشی شاهان به حضیض ذلت فرومی غلتد ودرمیان خرابه های تاریخ سر بریده نقشبندی رامی بیند که در دست کرزی است و"پا توی کفش بابا گذاشته است " ودستانش هم بخون آلوده نیست! اما مادر نقشبندی درد خودرا با سروده واصف باختری چیغ میکشد٠
شماای بردگان آز
شما ای بدگهر تاریخ پردازن افسونساز!
که بی آزرم
زجادویان دنیای کهن افسانه بنوشتیدواز کشور کشایان ستمگر داستان گفتید
وزآن خود کامگان اهرمن کردار
خدایان ساختید اندر پرستشگاه پندار سیاه خویش
ودامان پلید آن ستمکیشان خودبین را
زدیبای سپید ابرها پاکیزه تر خواندید
من اینک پرسشی دارم
کی اندر سنگر پیکار جان بسپرد!
کی اندر کار زار مرگ پای افشرد!
نزد در راه ننگ آگین دشمن گام
نبودش آرزو تا هم نبردانش زبون باشند ودشمن کام
کرا شد زندگی برباد!
کی را شد زندگی تاراج
کی بر پیکان زهر آگین دشمن سینه کرد آماج!
که تا پیرایهء زرین پیروزی
به روی سینهء فرماندهان تابید
نگارین کاخهای شهریاران را کی آذین بست!
واندر سده های تیره پیشین
کی برپا داشت شهرستان بابل را!
برای پیکر فرمانروایان در کران نیل
هرم ها را کی پی بنهاد!
ودیوار سترگ چین با دست کی با رنج کی شد آباد!
شما ای بدگهر تاریخ پردازان افسونساز
که نفرین باد بر آیین تان آیا نمیدانید
که ما هستیم ما آن راستین سازندگان تاریخ را کز ژرفنای –
تیره وخاموش دنیای کهن راهی بسوی مرز های روشن امروز بکشادیم ٠
آدرس جدید وبلاگم
http://hamasah.persianblog.ir/
بالا
بازگشت