ارسالی : انجنیر ف . «همت»
نوشتهء : شیراحمد
از آلمان
پیام سرگشاده به رفقای عزیز ح. د. خ. ا،
به طور مشخص برای رفقای بیروی سیاسی،
اعضای کمیته مرکزی و کادرهای ح. د. خ. ا
رفقای عزیز!
قبل از همه به همه رفقای عزیز خود که برای اولین بار در شبکهء جهانی (انترنیت) با ایجاد سایت وزین «اصالت» از نام حزب و رهبر محبوب، شخصیت برجستهء سیاسی، ملی و تاریخی کشورما، بزرگمرد مبارز رفیق ببرک «کارمل» گام بزرگ را نهاده اند از صمیم قلب آرزوی موفقیت نموده امیدوارم که همهء رفقای عزیز بتوانند در غنی شدن سایت «اصالت» در همه امور همکاری صادقانه و صمیمانه نموده دَین و رسالت خود را ادا نمایند.
رفقای عزیز!
سالها گذشت در حالی که قلب و روان هرکدام ما و شما در رابطه به حوادث سیاسی، اجتماعی و اقتصادی کشورِما ناآرام بوده است و برای هرکدام ما دردآورتر این بوده است که درک میکنیم که حوادث داخلی و بین المللی ما را که با همه اعتماد و صداقت با ایثار و فداکاری باهم بودیم ازهم جدا کرده است، ولی من و مثل من هزاران رفیق ما همیشه به اُمیدها انتظار جمع شدن آن فامیل مشترک ما را، آن خانوادهء بزرگ را که از جمع هزاران فرزند وطنپرست- یگانه نیروی وسیع از همه اقشار جامعه را با پشتیبانی مردمی و نیروهای ملی را دوباره باهم دیده و در مسیر مبارزهء که هنوز ادامه دارد برای محو کردن رنجهای بیکران، تآمین عدالت اجتماعی، رفأ و سعادت مردم عزیز کشورما دوشادوش هم در برآورده شدن رسالت تاریخی شان خواهیم دید.
امروز با گذشت زمان ما و شما تجارب بیشتری را اندوخته ایم، مبارزهء مخفی، علنی قبل از حاکمیت، در حاکمیت و بعد از حاکمیت و هم مهاجرتهای اجباری که جهانبینی ما را هم وسیع ساخته است و امروز دیگر واقعیتهای امپریالیزم و استعمار را در کتابها نی بلکه اکثراً در عمل دیده ایم و می بینیم. من با تقدیم احترام به رفیق گنج علی عبدالله که با احساسات پاک و صادقانهء شان ابراز نظر نموده اند صرف می خواهم که مقداری با قبول یکتعداد واقعیتهای اجباری نظر خود را نیز ابراز بدارم.
رفقای عزیز!
نمیتوان در این مدت زمان شرایط را که تا اکنون هرکدام ما گذشتانده ایم رد نمائیم و عوامل اجباری و قصدی را تفکیک نکنیم و هم نمیتوانیم همه را رد نمائیم. امروز در ایجاد ده ها انجمن و یا هم احزاب کوچک به نامهای مختلف در حالی که آغاز همهء آن ها یکی بوده و از نام ح. د. خ. ا. و رفقای حزبی خود فریادها بلند کرده اند ولی هرکدام بعد از گذشت اندک زمان به خود شکلهای دیگری را گرفته اند و به طور واضح میتوان گفت که هرکدام آن ها در آغاز که از نام حزب حرکت کردند تعداد زیادی اعضای حزب را با خود داشتند ولی بدون آنکه این رفقا درک جوهر اصلی این تجمع رفقا را نمایند فکر کوتاه نموده اعلام خودخواهی و یا گویا خود را مجزا دانسته در کوتاه ترین زمان تعداد شان از شمار انگشتان بالا نرفته است و یا هم بدون حرکت مؤثر در نطفه خاموش شده اند. در خارج از کشور در اروپا تقریباًً همه میدانیم، ولی در داخل کشور میتوان از اولین حرکت منسجم رفقای حزبی ما در داخل کشور توسط رفیق علومی یاد کرد که اولین روزها از نام حزب با قبول نمودن خطر و تهدیدهای بیشمار تعداد زیادی رفقای ما در افغانستان جمع شدند ولی به اشتباه گرفتن رفیق علومی از این تجمع بزرگ رفقا و اعلام خط و حزب دیگر حتی به هفته نارسیده شمار رفقا دیگر به انگشتان رسید و رفقا نااُمید شدند (چون هرآن عضو حزب که با تمام از خودگذری و صداقت با آرمانهای پاک انسانی شرافتمندانه در یک خانوادهء مشترک ح. د. خ. ا. مبارزه کرده اند و در این راه پاک هزاران شهید را داده اند چه شرم و ننگ را در نام خانوادهء جنبش چپ خود میبینند) درست است که ما کامل نبودیم و اشتباهات داشتیم، ولی به گفتهء بزرگمرد مبارز رفیق کارمل اشتباه کسی میکند که کار میکند و ما کار کردیم ولی هرگز به وطن و مردم خود خیانت نکردیم و همه از روح و روان خود برای یک لحظه هم خدمت به مردم و وطن را دور و فراموش نکردیم پس چرا؟؟؟
و این دیگر برای تمام رفقايی که از بدنهء ح. د. خ. ا. به نامهای گوناگون به ایجاد سازمانها، گروپها، انجمنها و احزاب مبادرت ورزیده اند آفتابی شده باشد که شاخه ها بدون ریشهء خشکیده و پوسیده شده و در عوض ثمر بدبختانه جز مواد سوخت دشمن نه سایه و نه هم میوه يی برای وطن و مردم شده نمیتواند.
پس چه باید کرد ؟
رفقای عزیز!
امروز وقتی که بعد از گذشت تقریباً پانزده سال شما صدای وحدتخواهی را میشنوید یک امر تصادفی نبوده بل که آفتاب عظمت مبارزهء شما رفقای عزیز بوده که به همه این درس را داده اید و همه را متیقین ساخته اید که دورشدن از یک خانوادهء بزرگ و از جمع ملت افغانستان به گروپها، فراکسیونها، قریه شدن و سمتی شدنها قابل قبول این خانواده و ملت افغانستان نیست.
رفقای عزیز!
بیايید این فُرصت تاریخی را بدون آنکه ساده و به دیدهء شک به آن برخورد نمایيم با حوصله مندی و منطق وسیع درک، تشریح و توسعه بخشیم (و نباید فراموش کنیم که دشمنان سوگندخوردهء وطن ما اعم از داخلی و خارجی هرگز آرزوی دیدن دو عضو ح. د. خ.ا. را در زیر یک سقف ندارند چون آن ها با واقعیت پاک ما مرگ ابدی خود را میبینند؛ پس باید هوشیار و محتاط بود). پس بر هرکدام ما این واجب است که در این امر تلاش صادقانه نماییم و هر آنکه را در می یابیم که با میتودهای سیاه و تخریبی خود از نام حزب دموکراتیک خلق افغانستان و یا وطن بوی بد عدم وحدت و یکپارچه گی حزب را سر میدهند در نطفه خنثی، افشاء و نابود سازیم.
رفقای عزیز!
به صفت یک عضو حزب از شما اجازه خواسته به نوبهء خود می خواهم به طور علنی و باز خطاب نمایم به تمام رفقای اعضای بیروی سیاسی، اعضای کمیته مرکزی، کادرها و فعالان ح. د. خ. ا. که یک تعداد شان امروز مسؤولان گروپها، سازمانها، احزاب، انجمنها و همچنان در نهضت فراگیر هستند.
رفقای محترم و عزیز!
شما که سالیانی با قبول همه دشواریها پرچمدار مبارزهء برحق بودید و هرکدام با قبول صدها رنج و شرایط دشوار از جزها به جمع شدنها مبارزه کردید و در سطح ملی و بین المللی یک خانوادهء بزرگ را در کشور و جهان تبارز دادید آیا به تکامل عقیدهء شما ضعیف شده است که از جمع به جز در حرکت هستید. آیا سکوتهای طولانی مفهوم این را دارد که بعد از فروپاشی حاکمیت دولتی دیگر مبارزه ختم شد. آیا شما هراس از مسؤولیت تاریخی خود ندارید؟ آیا شما از این نمیترسید که روزی به فرزندان خود بگويید که چنان کنید نیکوست و از شما بپرسند که شما به خانوادهء بزرگ خود چه کردید که ما قبول و اعتماد بالای شما کنیم !!!؟؟؟
آیا شما خود را در بین همسایه ها و اطرافیان خود به چه نام معرفی میکنید و چگونه از گذشتهء خود یاد میکنید؟ اگر دیروز به نام استراتیژی، تاکتیک و یا هم هر آن حرکت را خطر و تهدید برای اعضای حزب در داخل افغانستان تصور میکردید دیگر استراتیژی و تاکتیک به نفع نیروهای چپ مترقی بوده و دیگر هراس از خطر و تهدید برای رفقای عزیز ما در داخل افغانستان بی مفهوم شده بلکه با گذشت هر روز هزاران پیام از داخل وطن از طرف همان قهرمانان، رادمردان حزب می آید که به پیش امروز آن مسؤولیت عظیم شما را هم اعضای حزب گرفته اند و شعار به پیش در راه مبارزه را تقدیم میدارند با تمام صداقت خود با وجود گذشتاندن سالیان سیاه رنج، درد، عذاب ولی نیرومندتر از دیروز و با اُمیدتر به آینده.
پس بر شماست رفقای عزیز که از همین روز 26 مارچ 2007 با صداقت کامل تبارز نموده به نسل جوان امانت هزاران شهید شان را احیاء نموده تقدیم شان کنید. که در این رابطه پیشنهادهای شخصی من قرار ذیل است:
1. صداقت و عمل خردمندانهء شما با استفاده از تجارب علمی و عملی میتواند گام مثبت و تعین کننده در راه احیای دوباره ح. د. خ. ا. به مثابهء یگانه و بزرگترین نیروی چپ که شامل تمام اقشار جامعه است باشد.
2. به نظر من انتظار 15 سال دیگر از حد هم کافیست و نمیتوان سالهای دیگر را انتظار بود از همین تاریخ 26 مارچ 2007 الی 26 جون مدت سه ماه انتظار عملی شما یعنی 26 جون روز دعوت و دایر کنگره و یا هم کنفرانس سرتاسری باید باشد. چگونه:
a. نشست عاجل اعضای بیروی سیاسی که از میان خود سرپرست ریاست کمیسیون تدارک و تدویر کنگره و یا کنفرانس سرتاسری را به مسؤولیت بگیرد رفیقی که برای همه اعضای حزب قابل قبول باشد.
b. دعوت اعضای کمیته مرکزی در هر شرایط که باشد چه اکنون رییس کدام گروپ و یا حزب باشد.
c. تعیین کمیسیونهای مشخص مالی (به خصوص که توانمندی مالی همه رفقا ضعیف است) از طریق جمع آوری اعانه ها نظر به امکانهای رفقا، کمیسیون ارتباط با درنظرداشت کشورها و به خصوص داخل افغانستان، کمیسیون تدارک اسناد، کمیسیون نظرخواهی و سایر کمیسیونهای حتمی نی تشریفاتی و اجباری.
d. ایجاد یک صفحهء مشخص انترنیتی و یا از طریق تمام سایتهای که مربوط رفقا و سازمانها و انجمنهايی که از اعضای حزب و یا هواخواهان شان هستند.
e. برای اولین بار باید تمام امور به طور علنی از طریق وسایل اطلاعات جمعی نشر شده و طوری که امکانها اجازه میدهد و هم نظر به تعداد موجودیت رفقا در کشورها و شهرهای بزرگ و داخل افغانستان تعداد رفقای که کاندید به خاطر اشتراک در کنگره و یا هم کنفرانس سرتاسری میشوند به طور علنی انتخاب شوند.
f. جریان تدویر کنفرانس با استفاده از امکانهای تخنیکی مستقیم از طریق وسایل ارتباط جمعی به رفقا رسانیده شود و حتی در اختیار گذاشتن نمره های مشخص تلفون برای سهمگیری اکثریت اعضای حزب در تصویب مسایل طرح شده در کنگره و یا کنفرانس رای گیری صورت گیرد.
در کار کنگره از نظر من چند اصل ذیل مهم است:
1) بعد از تصویب و شروع کار هیئت اجرایه مسایل تشکیلاتی مورد بحث و رای گیری قرار گیرد که در آن قبلاً برای اعضای حزب وقت و حق داده شود که خود را کاندید نمایند و در نصب کادرهای جدید و انتخاب کادرهای جوان باید دقیق مدنظر گرفته شود.
2) تمام اعضای رهبری قبلی حزب که بالاتر از 65 سال دارند با صراحت و از خودگذری جای خود را برای کادرهای جوان بگذارند و از تمام کادرهای بالاتر از 65 سال در چوکات تشکیلات حزبی شورایی به نام شورای مشورتی ایجاد شود که با استفاده از تجارب خود در سمینارهای عملی و علنی نظریه ها و رهنمودها را ارایه بدارند.
3) تصویب اساسنامه و برنامه جدید.
4) تصویب نام حزب خواه «پرچم» خواه «خلق» و یا هم «پرچمداران خلق افغانستان».
5) تصویب نشریهء حزب به نام «پرچم» و یا «خلق».
6) تعیین کمیسیون قویی ارتباط بین المللی حزب از وجود کادرهای مسلکی سیاسی و حقوقی.
7) تصویب شرایط حق العضویت، اعانه و عواید مالی و گذارش علنی آن به طور دوامداراز طریق وسایل نشراتی حزب.
8) اعلام موجودیت سریع و قاطع حزب توسط پیام مشخص تصویب شده در کنگره و یا هم کنفرانس سرتاسری عنوانی تمام کشورهای جهان و سازمانهای بین المللی و ملل متحد.
9) مطابق حق احترام و آزادی و دموکراسی ثبت و راجستر بدون قید و شرط حزب در داخل افغانستان با تأمین مصونیت سیاسی و امنیتی از طرف دولت.
10)انتقال دفتر مرکزی حزب به داخل کشور.
11)تصویب قطعنامهء مشخص قانونی تاریخی که بعد آن هیچ شخص و یا گروپی از نام ح. د. خ. ا. (وطن) حق فعالیت را نداشته در صورت چنین عمل حزب حق اعتراض قانونی را داشته باشد.
رفقای عزیز !
شخصاً تاکنون به جز به حزب واحدمان به هیچ چیز دیگر نی فکر کرده ام و نی هم آن را منطقی دانسته ام و در هر تجمع رفقا فقط همین یک آرزو و نظر را داشته ام و برای شما باید گفت در مراسم وداعیه با رفیق محمود بریالی در حالی که متأثر بودیم با از دست دادن یکی از عزیزان حزب خود را ولی آن تجمع بزرگ رفقا که از صدها کیلومتر با وجود مشکلهای اقتصادی و یا هم نداشتن اسناد مجاز برایم خیلی مسرت آور بود که مثل یک اُمید تازه بود که ما با هم هستیم ولی در قلب افسوس کردم که چرا این رفقا خود و عظمت خود را و نقش تاریخی خود را نمیخواهند یک جا با هم ادا کنند و دهها چراهای دیگر که اُمیدوارم با از خودگذری دیگر جای چراها را چطورها بگیرد و هرکدام در مورد چگونه گی کار مؤثرتر طرح و عمل نماییم و در این راستا از تمام رفقای عزیز احترامانه خواهش دارم با فرستادن پیامها و نطریات به طور علنی و حتی به آدرسهای مشخص با رعایت تمام نورمهای حق احترام و آزادی بیان به شکل سمیناری از طریق جراید و سایتهای انترنیتی داخل اقدام شده سهم فعال و عملی بگیرند.
رفقای عزیز !
در صورتی که با گذشت این زمان هم حرکت سالمی که باید و حتمی صورت بگیرد از طرف رهبری و کادرهای حزبی بدون جواب ماند پس آن وقت خود اعضای حزب حق فیصله را دارند و هیچ مسایل فورمولی موجودیت چنین و چنان پرنسیبها مانع فعالیت اعضای حزب نخواهد شد.
با درودها
شیر احمد از کشور آلمان
کاپی : به سایت وزین «آریایی»
بالا
بازگشت