حکيمی

 

بر منش سفله

عادت سفله و خطر نا ک  د ا ر ند  بر  منشا    ن              

خصلت نیک داشتن است مربوط به حکم و جدان                

د ر  خصا یل همه   با  تفا و    ت  ا ز هم    بینی             

خو بو  بد ها ی  د نیا  گردیده مربو ط  به  ز ما ن               

هر ا ن   که   کرد  ه  نیکو دا رد جایش بد ل ها       

فضای  مشعوف  و فرحت  بینی د ر بزم  رند ان        

بر منشا    ن   را    مگر  نبو  د  خصلت  ا د می              

با عمل  کر د  وقیح   دانند خویش به  ز خو با ن

 درسفا  حت و خبا  ثت  د ا  رند  شهر ت  تما م        

چنین  خصلت به  ا نا ن  د اد ه  تقد یر ز  بنیا  ن       

از بر منشا ن  د نگ  و ابله حکمی  دارد  نفر ت

ز تکبر بیجا  دا رند  برخورد  حشو  به  ا نسا  ن       

        مشو مزایم

میر و م   بسو ی   یا ر    مشو    مز ا یم                   

میکنم     تلا  ش   تا    شو   د    ملا  یم                   

ا ن   که  جو ید   نصیبش  گر د د  نجاح                       

ر و م  ضرور  پیشش  مشو  تو  قا  یم                   

مگر  نیست که  ترا  نسبتی  به ا ین   کا ر                  

د ا نم     خصلتش  تا شو د      ر ضا یم                    

قشنگی   و  عشقش     کرد ه    ا  سیر م                    

با  تبسم   احیلش      ا یستم   به   د ا  یم                   

با   ا ستجلا  بش  کند   مجذ وب هر کی                    

تلا شم  ا ست  تا به   ا      فتد  به   پا  یم                   

هر انچه به خیر است به  اند یش حکمی                   

پذ  یرم  ا نچه      که  با شد  ا ز برا  یم                

 


بالا
 
بازگشت