به ياد بود از استاد رفيق صادق فقيد-1309  -1365 خورشيدي

 

 

اگر به تاريخ  تياتر وهنر تمثيل  در کشور ما نگاه کنيم  در مي يابيم که اين هنر  با انکه  انعکاس  دهند ه احوال جامعه و ترويج  کننده ارزش هاي  انساني است  باعالمي از مشکلات  که در فرا راه  آن قرار داشت راه  خود  را در کشو ر ماباز کرد. وبزرگ مرداني  که قافله سالاران  اين راه بودند  بي گمان با قبول  همه مشقت وجنجال از هيچ نوع  سعي  و تلاش  دريغ  نکردند،تا جاي  تمثيل  را از کوچه ها  و پس کو چه ها  به ستيژ تياتر انتقال  دادند و ستيژ  تياتر را  چون  بستر ارايه  هاي  زنده  و گوياء  با پارچه  هاي تمثيلي  شان که نمايانگر و مظهر حقيقي  هر انچه در جامعه  و ماحول   آن در گذر  بود براي بينينده گان  جالب و دلپذير ساختند  وتياتر وهنر تمثيل  را جان تازه  بخشيدند.

انها  بدستور ذوق وقريحه  اي که داشتند بنام عواطف  دروني  خويش  معجزه کردند واز عهده ئ سخت ترين ازمايشات  روزگار  موفقانه  سر بدراوردند ، در همين جاست که ياد بود از اين بزرگ مردان  نه تنها يک عنعنه ئ پسنديده  ونيکو است بلکه  اداي احترام  در برابر  آن خدمات شايسته ء است  که در اثر تلاش  انها  انجام  شده است .

به هين ارتباط ياد بود و بزرگ داشت  از شخصيت هنري وفرهنگي  استاد رفيق صادق  که از مسلک مقدس معلمي  تا سرحد  هنر مند  ممتاز  تمثيل وتياتر  راه خدمت  به مردم را پيشه کرد  ،يک وجيبه ديئی است بر اهل ذوق  وشيفته گاني  هنر وادب .

استاد رفيق صادق  از همان آوان نو جواني  (مقارن1320خورشيدي)راه تمثيل و تياتر را پيش گرفت، زمانيکه  به صفت معلم  در مرستون اجراي  وظيفه ميکرد علاوه از ان  به رهنمائي  کودکان  مرستون در عرصه ئ هنر  تمثيل  همت  گماشت ودر اين راه چه صادقانه و مصمم و با باوري  متين  پيش  رفت به همين دليل  ميتوان  استاد رفيق صادق  را بنيان  گذار  تياتر کودکان  ويکي از شخصيت هاي اساس گذار تياتر نامبرد.استاد رفيق صادق در سال  1327 خورشيدي  اهتمام  مجله ئ برگ  سبز  را که نشر يه  مرستون  بود  عهده دار شد  .او نه تنها  در هنر تمثيل  چهره ء بارزي بود بلکه  در عرصه ئ  قلم  هم چیره دست  بود،ازسال 1329  تا 1365 خورشيدي ،شش اثر بزرگ ، پانزده اثر  يک پرده ئي ،سي اوپرت براي کودکان ،پيش از دوصد راديودرام  وداستان دنباله دار ، پارچه هاي تمثيلي  براي راديو  و تلويزيون نوشته است .استاد در بيشتر از چهارده هزار  پارچه تمثيلي خورد وبزرگ در راديو ، تلويزيون وستيژ نقش  بازي نموده است و در اکثر  اين نمايشات از چهره هاي مرکزي نمايش  بوده است. مادرمادران، در پاي درفش ،پايان عشق ،نيرنگ،ناجي، فيزيوتراپي، خنجر، امتحان عجيب،راز خوشبختي، گاليله،گنهکاران بيگناه، شنل، شبي که صداي زنگ ها شنيده ميشد،طبيب اجباري،سلطا ن محمودغزنوي، سکندر کبير،نقش رستم در داستانهاي  شاهنامه از جمله  نقش هاي است  که مظهر بر جسته ئي از خلا قيت وابتکار  استاد صادق را به نمايش مي گيرد.

استاد رفيق صادق مردي بود  صميمي ،انچه  شخصيت او را بهتر جلوه ميداد  همانا محبت،صداقت ،بيان سريع  و اعتما د بر نفس بود به همين دليل او مقبول  دلهاي مردم واقع گرديد .وي علاوه از مصروفيت هنر تمثيل مسووليت هاي دولتي  هم داشته ،زماني  سمت مدير  پوهني ننداري ،زينب  ننداري، کابل ننداري ،تياتر پشتو،تياتر خيبر، مديريت درام ،داستان و ديالوگ راديو را  در سالهاي  مختلف به عهده داشت. به پاس همين خدمات اش بود که  در سال 1343مستحق  مدال طلا ودر سال 1352  خورشيدي لقب  استاد  از جانب وزارت اطلاعات وکلتور برايش  داده شد. انچه  در شکل  گيري شخصيت  ادبي،هنري وفرهنگي  استاد صادق  نقش  برازنده دارد چهل سال  خدمت بلاوقفه ء  او در عرصه هنر تمثيل  تياتر است که بي گمان  در غناي هنر  تمثيل  نقش ارزنده ء داشته ،که او را  به  نام ئ ماندگاري  مبدل ساخته است. روح اش شاد باد.

 

فضل الرحيم رحيم

 


بالا
 
بازگشت