سروده های وحيد نجفی
ارسالی : محمودنجفی از برلين
اسکندر و دزد دريايی
يکــــــــی دزد بحــــری را زولانه کردند
به پيــــــــــش اسکندرش قين و فانه کردند
بکردش اسکندر مخاطـــــــــــــب به زشتی
که ظلمـــــــت به مردم بخود رحمت ز دزدی
زچون زشت کار بگفتــــــــــــــش عار باشد
به آن ملـــــــــــک چو اسکندر سر کار باشد
اگــــــر مردی و بخـــــــود انـــــسان نامی
به هــــمنوع خود چـو وحشی هرگز نه تازی
نـــــــــــــــــباشد بد تر کار ز آزار مــردم
به پيش اسکــــــندر يا در انظــار مردم
سربلــــــــــــــند و زد نگــاهی در اسکندر
کائی شاه شـــــــــــــاهان را تــو سر افسر
با کدام چـــــــشم بينــی به من در حقارت
نگاهی با حقـــــــــارت نباشد از صــداقت
بمــــــــــن دزد و رهزن يا هرنام بگوئی
چـــــــــو مــــــن قيدم و تو آزاد بگوئی
کنون گر کشــــــــــتی من بس يکی است
دزد نامــــــــيدنم از تو برمن صحيح است
ولی بـــــــــودی کشــــــتيانم چار يا پنج
فاتح ام گفتی و مـــــــــبارک برهمه گنج
مرا گر همـــــــــــچو توبودی تـاج بر سر
بگفتـی پادشـــه و هرجا بلـــــــــــندم به سر
از کـميـــــم تو هــــــستی هرچـــه دارا
که دارا به نــــــــــادار نمـی دارد مدارا
چو باشد تــــــــــفاوت گر مـيان ما و تو
کـــــم از مــــــــن جـــــمله باشد از آن تو
وحـــــيـــــــــــد يين شـيوه دارا به نادار
چـــــه گويد زقـــــدرت بگـــويد چه بسيار
سفر گاندی درگادی درجه سوم قطار
زگـــــــانــــدی پـــــرسيدند که ای پيشــــــوا
درقــــــطار اخير چرا سفر چـــون بيــــــنوا
يـــــــک دوســـــه گــــــر شمـــــــار گاديان
سفــــــــــــــــر در سومی بر شما کسر شان
گــــــــادی سوم جای پادين کـــــــسان است
جـــــــــدايی مردم به نمبر زبالا کسان است
ما نه دانـــــــيــــــــــم اين تقسيم پائين و بالا
زحمتـــــــــــــکش پائين و زحمتديده به بالا
ميـــــــان مـــــــردمــــان گــــــر فرق باشد
نباشد ز خــــــلـــــــــقـــــــت گر باشد نباشد
زين رفتارت ندانيــــــــــــم ما جــــای خود
رنج زياد است مـــــزد ما دست و پای خود
درجواب گــــــفت آن مرد ساده پــــــــــوش
برتری ندارم وزشـــــما يا درخورد و نوش
درگــــــــــادی ســـــــــــوم آمدم از بهر آن
که گــــــــادی چهــــــــارم نباشد در بين آن
بيائيـــــــم اينجا و نشينــــــــيم ميان مردمان
بمن مردمان اند بهــــــــــــترين آموزندگان
به هر جای که مردم بـــــــــيچــــــــاره اند
چـــــــاره من هم به آنجـــــــــا چـــــاره اند
چو آموزن زايــــــــــــــشان گويم به ايشان
که من شــــــــــــاگرد و ايشان بمن معلمان
بيامـــــــــوزم اول شيـــــــوه بالا شـــــــدن
سهل گردد بعـــــــــــــــدش به بالا بجستن
چو بالا نخـــــــــــــست پائين شدن آموختن
الفبا به هر جــــــــــــــــاست آغاز آموختن
وحيد به آموزش طبـــيعت خود کتاب است
چو اين پيشوا گر اندر درونت جواب است
چهار بينی
بــرســر راه ديدند يکــی کشــته فتـــــاده
کشـــــــته نبود دی چه زودی کشته فتاده
وای حکيــــــمان جهان مسيحی کجا بود
خيز دمی زن که عيسی خود کشته فتاده
*******************
خموشی
عجـــــــــــــب کلام بی زبان در خموشی
عجب ســــــلام با عز و شان در خموشی
سخن عقل گـــــــــــــويد زبان دل کجا شد
عجب صـــــد زبان يک زبان در خموشی
درطواف کعـــــــــــــــبه همه آواز خوانان
به معـــــــراج رفتن چه آسان در خموشی
خموشی بحر و سخن همـــــــــــــچو دريا
کبود و نبود سخن نهان در خمـــــــــوشی
ببنـــــــــــــــدی يا مبندی دريا بشور است
بحر به بند و مينديش بيکران در خمـوشی
درفغانســـــــــــــت به هر جانی سـر بريده
در نيستان نی ها چه سان در خمـــــوشـی
به عــــــــشق بنگر چه رمزی در نهــادش
که سازش است چه سـوزان در خمــوشی
به خود بنگر کی هســـــــــــتی و کــجايـی
خود بخود بانی چه حيــران در خـــموشی
بنده هستی و بند در زندان خـــــــــــاکــی
خدا در خدايی چه پنـــــهان در خمــوشـی
خـــــــــــــــــــموش و بنشو آواز نهانـــت
کآواز نهانســــــــــــت زبان درخمــــوشی
شنو اندر درونت با بی صـــــــــــــــدايی
کمراز خــــــــــود و رازدان در خموشی
گراينت با آن همــــــــــــــراه و يکجاست
سرانجام منزل عـــــــــــــــيان درخموشی
چومرگ آيد وحيد مکن شور و صـــدايی
که مرگست نويد جـــــاويدان در خموشی
********************
بخواستی سکندر از دوستانش کنند بعــد مردن احسانی برايش
زبين قبرش گـــذارند ديدگاهی که همه خلق دنيا کنندش نگاهی
به بينــــد قبر و جسم کرختش نشـــــــــانی نبيند زتاج و تختش
*****************************
به مسجد هر يکی عـــابدانه بگـــــويد خدا درمصيـــــــــــبت شاه گدا يا نه بگويد خدا
چوفرعون روزی دعوای خــــــــدايی کند ليک در دل شب دزدانه بگـــــــــــويد خدا
نياز زاهد دايم نباشـــــــــــــــــــد بی مدعا در کلام و زبان سرسرانه بگــــــــويد خدا
مناز ای شيخ به عبادت های صبح و شام پير ما هم در بی خودی مستانه بگويد خدا
نيابی طريقت تا نگردی در خــــــــــودی هرکه پيچيده به ظاهر جاهــلانه بگويد خدا
بتاريکی تلاشـــــــــــت نينجامد به راهی که دزد و هم صاحب خانه بگـــويد خدا
چيست آرزوی وحيد و اميـــــــــدش کدام ندارد مطلبی و صادقـــــــــــانه بگويد خدا
بالا
بازگشت