دوکتوراحدوفا معصومی

 

 

                               ای انیسِ غم وسرور من  

                                                                             

            ای زبان ای نـــشان اجـــدادم             بهــــــترین ارث نسل واحفادم

            ای غم و دردوباغ وگـــلزارم             فــارسی نام وسبک دُهـــــارم

            ای زیباتر زباغ وراغ و بهار             بی تو ام کی بود زمانه به کار

             عـــلمِ کاویان وحمــــیت من              پرچـــــم سرفــرازِِ هویت من

            رهــنوردی چواخـــتران سما             درطی قرن ها شب وروزهــا

            مردمم را صفای جــان بودی            مهــرِتــابان آســــــمان بــودی

            عشق توچون نفس ممدِ حیات            راست گفتند پارسی قند ونبات

             بشنیــــدت هرکه لذت گفتـــار            عـــاشقت گـــشت تــازی تاتار

            حسرتا باهمه طــــــنازی وناز           عاشــقانت نه جسم وروح نواز

            گرچه سرخیـــل دلبران بودی            کی ز آزِ بـــدان امـــــان بودی

            کومعشــــــوق درد نا دیـــــده            کو زیبایی ستـــــــم نه آزمـوده

            ای که با قامتِ چو سرو بلــند            دیدی از دشـمن وزدوست گزند

            دوست رنجت بدید ورفت کنار          دشمنت سوخت بار بار بهــــــار

            خار درچشــم دشمنـــان بودی           چونکه زیبا وزرفشـــان بودی

            درصبـــح رزم چیــره بر اعدا          درشب بــــزم شــــــاهـــــد زیبا

            من ندانم که سرِِ کارت چیست           دانم اما که مــثل وسارت نیست

            لب چو بکشـــایی در وقار بهار          نشـــنود کس صـدای موسیقار

            غنچه از نغـــــمه ِمسیحـــــاات          بلبل از ســــاز رود آســــــــاات

            رزم از بانگ تو به جوش آیــد          جنـگ آزموده در خــــروش آید

           رســـــتم از تو دلاوری آموخت          انوشیـــــــروان داوری آموخت

            ای زبــــــان پیــــروزیِ محمود          ای که با شیـر مادری به وجود

            ای انیس غـــــم وســــــرور من          چون نمـــازی تو درمــرورمن

            ای چراغیـکه در سیاهیِ صرف         می درخشی بسی صفاوشگرف

            من بسی رنجـــم ار تو نا راضی         نیــک دانم همی که بیــــــزاری

            چندی گر ماندی در پریـــــشانی          همــــــه ایــــــم ز نـــــادانــــی

            قــدرت افسوس ما ندانستــــــــیم         باتواز جــان ودل نه پیوستیــم

            ای انیـــــــــس گذشتــــــگان من         هویـــــتم نــام من نشـــــان من

            امروز از آن نــوای پرشــــورت          زان انالحـق ودار منصــــورت

            نیست آن حــرف ها که میـــدانی         نیست آن لاله های نعــــــــمانی

            گر به رنجـــــی زمن گناه منست         گنه ما ومن نه از زمــــن است

            درپسِ ابــــــرها مرو ای مـــــــه         رخ مپوشان اگرچه کرده  گنــه

            این زمــــــــان درتهاجـــــم اغیار         سازیمت باز پِـــیروز وبیــــدار

            دشمن تست دشمن همــــــــــگان         تاکه هستیم وعشق تو به میان

            همچــــــو گویــــندگــــان آزادت         نبــرم تا به مــرگ از یـــــــادت

            ای خــــدا زیــــــادتر(وفا) ام ده         قـوت رستـــــــــم وایـــــلا ام ده

                           تا زبـــان پــدرنگـــــــهداریــم      

                           درهـمه شـور وشر نگـهداریم

 

                             ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

 

دانشمندان وپژوهشگران زبان فارسی امروز ریشهِ لغت دری یا دُهاری را اگرچه شیرینتر از آواز کبک دری است برگرفته از لغت تخار وفارسی قدیم تخاری میدانندکه آهسته آهسته از تخاری به دُهاری تغیر تلفظ داده ودری شده است.زبان عزیزما شیرین ترین زبان جهان است ولی به کبک دری ارتباط ندارد . برای اینکه از پارچه پارچه شدن زبان عزیز خود پرهیز کرده باشیم نباید یک زبان فارسی را به چندین قسمت تقسیم کنیم ونباید به دشمنان اجازه بدهیم که میان فارسی زبانان تفرقه بیاندازند واگر فارسی دری میگوییم نباید خود وزبان خودرا ازدوستان همزبان وهمنژاد زبان دیگربنامیم چه اگر به این سهو بی جهت کورکورانه پافشاری کنیم یک قرن بعدخدانخواسته افسوس کنان ازهم جداخواهیم بود که مبادا. انگلیسی فرانسوی هسپانوی ودیگر السنه حتی عربی در تمام ممالک گوینده ای السنه هم بدون تفرقه ودویی یک زبان است وکسی کدام ایرادی نداردونه به دشمنان اجازه تفرقه رامیدهند.ماهم باید وشاید تیشه برریشه خود نزنیم وخوش باشیم که ممالک دیگر هم زبان داریم.باید تفرقه دشمنان را خنثی نماییم چه ریشه این تفرقه اندازی از طرف دشمنان خاک ومردمان میباشد وآنها در صدد تولی نفاق جدایی وضعیفی زبان ماهستند زبانیکه عزیزترین میراث اجدادمشترک ما میباشد.

 

بيوگرافی و اشعار بيشتر شاعر

 

 

---

بالا
 
بازگشت