دوکتوراحدوفا معصومی

 

 

 

فاشیستان

به سر برقـــلهِ کوه هــا دویـــــدن           به دندان صخــــرهِ خارا دریدن

به دست از کــــــورهِ مذابه آهــن           سرشب تا سحر آتــــش کشیدن

به قـــعر چــــاه تاریـــکی که آنجا           مکــــان اژدهــا است آرمــــدن

زمغــز زاهـــد عـــــامی نــــــادان           تومـار زرق وترفـــند برکشیدن

به سرازاخـــگرســـــوزان تشتی            نهادن سوی آتــــش گاه خزیدن

به پیش خاین میهـــــــن فروشی            به قــدرطــرفته العـینی خمیــدن

شمعی را بیگزند درچشم سوزن            به آســانی چـوتاری درکشـــیدن

زگفــــــت شــــیخ نادان جفـــاکار            به قدرلحـــظه ی حرفی شنــیدن

به حکم خــاین دانــــش ستــیزی            کتاب وخــامه درآتـــش فگــندن

نهنگی را زقــــعــر اوقیـانـــوس             به سربگذاشـتن وهرسـودویدن

(وفا) سهل است وممکن مینـماید            که یکحرفی زفاشیستان شنیدن

 

صیهونیزم

 

  تا زصیهون وزصیهونی خبر خواهد بود          خبر از نایـــرهِ فتنــــه وشــر خواهد بود

  سلم وصلح بود قصه عنـــقا وهمــــــــــا          مردمان بیــهوده درشوروشررخواهدبود

  تا بود رونق بازار صفـــــا خدعـه و مکر         مُسـلم وگبـر ومسیحی به خطرخواهدبود

  دین اگر این بود وتجــربه وفــکرونظــــر         بی گمـــان دایرهِ نقص و ضررخواهدبود

  چه به جا ماند زسیــــلان وسزار وهـــتلر؟       به جز از لعـن که تا حشــرِبشرخواهدبود

  اســـــف ار پــــند زتـــاریخ نگیــرد قومی        حیف وصدحیف که آیــنده بترخواهد بود

  آن ابرچهـــره بیمارِمی وخشم وغــــرور         خوابی دیدست که خود زیروزبر خواهدبود

  راکب توســـــن ظلم است وفریب واستـم          داند آن دم که همــه کشتهِ زهرخواهدبود

  آدمیـــــــــت نبود لیزر وبمب وکشــــــتن          این بود فلسفه گر،خـونِ جگر خواهدبود

  گر کشــــد مردمی پا از گلیم خویش به در        سنگی اندر رهِ ابنــــــای بشر خواهد بود

  قومی انعـــــام صفت خود چو بگوید برتر         متــقی نیست اگر،گلـــــهِ خــرخواهد بود

   مــــور اگر زینت خود هــمت عالی سازد          پیـــل را ازهمتش ترس وحذرخواهدبود

   دم عیسای شجاعت چو کند تکیه به عقل         مدعی هــرکه بودخاک به سرخواهدبود

   چنگ زنی گر به وفا سلســـله حبــــل الله         درهمــه امـــر ترا فتـح وظفرخواهدبود

 

سیاست

در همه امری سـیاست مضمر است             مردم از دست سیاست مضطراست

گر تراود این فن ازعقـــل سلیــــــم             می شود با صـــلح وآبــادی نـــــدیم

ور ز راه راست بــیرون پــا کـــشد             خاک ومردم را سوی یــــغما کشــد

خانه را ویــــران سیـــاست می کنـد            خلق را نالان سیـــــاست می کنــــد

صبح روشن را نمایــــــد شـــــام تار            زنده گی برخویِِـش ومردم زهرمار

زشت را زیـــــبا سیـــــاست می کند            کور را بیـــــنا سیـــاست می کنـــد

گر علی یا بوعــــلی یا رستــــــــمی             از سیاست لاجـــرم زیــــــر وبمی

از سیــــاست توده ها گریـــــان شود            از سیــــــاست خلق ها شادان شــود

کــــــور را صـــــدر امارت می دهد            کر را تخـت ریاســـت می دهــــــد

برمراد اجنبــــــــــی گر کار شــــــد             خـــانه شــد ویران ومردم خوارشد

گر سیاستــــگر ندارد قــــلب پــــاک            توده هارا سیــــنه گردد چاک چاک

ریشـــــــــه دانش بیرون آرد زخاک             تخـــــت معنـــی را زند تیر هلاک

گر نه بشناســــــد خدا وخلـق خویش            خود گذارد پابه روی وحـق خویش

وای اگرتبعــیض ودویی پیـــشه کرد            وای اگر دل های مردم  ریشه کرد

وای تسلیم عرق وخـــــــون شــــــود            وای اگر لایعــــقل ومجنــــون شود

همتبارش را دهــــــد جاه ومقــــــــام            غیر قومش مستحق سوزد مــــــدام

وای اگربا دشــــــمنان یکسو شـــــود            وای اگر درکارها دو رو شـــــــود

گر سیاستــــــــگر بود میـــهن فروش            دشمنان این خاک میدزدند به دوش

گر به ســـــاز اجنـــبی می رقصــد او            مردمـــان بایــد بشویند دست ازاو

تاکه انـــــسان بوده در دورِ جهــــان              باطـــــــل وحق را نبـــردبی امان

حیف دنیا خاین ودون پرور اســــت              نادراست گرعادلی بر منـــبراست

مردمان را راهـــــی جز پیکارنیست             خایـــنان غیر چـــوب دارنیــــست

گر ترا یک ذره مردمی است وعــار             در عــــدالت کوش ویکرنگی بیار

از سیاست دشتها بوســــــتان شـــود              خــلق راحت ملک آبادان شــــــود

از سیـــاست بر فلــــک پرواز تست             مردمان هم فـــــکر وهم آواز تست

از سیــــاست می شود کشـــور غنی              صادق ار باشـی تـــویی خضرنبی

گر سیاستــــگر خبیر ورهــــبراست             شام مردم را درخشــــان اختراست

خلق ها در عدل پویــــا می شونـــــد             گنگ اگر بــــــاشد گویا می شـــود

گر همی خواهی که مانی ســـر فراز             برخیـزوایـن ننگ مزدوری  گذار

در سیاست عادل وهوشیـــــــار باش             با خلایــــــق یکدل وکرداربـــــاش

گر سیاست هست بی ریــب وریـــــا             با( وفا ) گردند مردم  با صــــفــــا

 

 

بيوگرافی و اشعار بيشتر شاعر

 

 

---

بالا
 
بازگشت