سرنوشت باغ
دگر بــــهار مگو قصــــــــه ء بهار مــگو
زسرنوشت گل و ســــبزه و هزار مــــگو
مگو چه برسر کاج آمد و بباغ چه رفــت
زشاخه های شکسته زبرگ و بار مـــگو
زبرگ های فتاده به خاک حــــرف مــزن
زبی لگامی طوفـان مرگبــار مــــــــــــگو
چه رفت برسر تاکان چه کرد ضحاکــــان
زآتش و تبروخون و مغـز و مـار مگــــو
زچشم چشمه تو گـــوی کـــه لعل مــیریزد
ززخم هــای شهیدان جان نثــــار مــــگو
مگو چــــگونه عقابـــــی زاوج درغلطید
زغــدر اهریمنان ســیاه کـــــــار مـگو
چه رفت بر سر فرزند های مادر پـــــــیر
زجوی خون و پلیگون ز بــند و دار مـگو
تگرگ حادثه بنیــــــاد باغ را برکـــــــــند
زقتل عام درخـــــــتان میوه دار مـــگو
پرنده های مهــاجر چمـن رهـــــــا کردند
زآشــیانه ء خونــــین و پرغــــــبار مـگو
مکن حکایت گــــــــرگان جنگل بـــــــیداد
زنعش بی حد طفلان بـــــه هر کنـار مگو
هزارها گل این بوستان به غـارت رفت
زاشک حسرت چــــشمان انتظار مــــــگو
کنیز کیســت عروس ســــیاه بــخت وطن
زظلم راهـــزنان دسیسه کـــــــار مــــــگو
مگو زوحشت نامــــردمان دیـــــو سرشت
زبخت تــــیره این مـــــرز نامدار مــــــگو
مکن شکایت از این بیش وختم کن شاعر
زداستان غم انگیز این د یـــــار مـــــــگو
بوی خدا
بوی بهشت مـــــیدهد سنـبل عنــــبرین تو آب زمـــــــاه میبرد روشــنــی جبیـن تـــــــو
گندم عشق کشته ی مزرعــــۀ خــــیال را زان شده کفتران دل یکسره خوشه چین تو
نورخداست در دلت آب بقاست درگــــــلت نور به آسمان دهـــــد روشنیی زمــین تــو
آه مکش که در دهـــــد از المت خبر دهـد در دل سنگ اثر دهـد زمزمه حــــزین تـــو
مهردشمنان دهـــی ای همه لطف بیـکران پاک بودزخشم وکین مذهب و کیش ودین تو
روح دمی تو مرده را گرم کنی فسـرده را معجزه دم مسیح هــــست درآستین تــــــــو
آب حیات میچـــکد نذر و زکـــــات میچـکد قند و نبــــــات میچکد از لب شـکرین تــــو
نیست به خوبیت صنم حـوروفرشته و پری شاه فرشتــــگان بود یاور و همنشـین تـو
آب شود صفا شود مـــحو شود فنا شنود
من فگند خدا شود هر کــه شود قرین تو
اسماعیل خراسان پور
بالا
بازگشت