ثریا بهاء
نگرش فمینیستی برشعر تازه نادیه فضل
یک قطره درد برای قانا ـ شعری است از شاعر توانای فرهنگستان ادب فارسی نادیه فضل به بلندای پامیر وهندوکش ، فریاد ملتی است که در دایره ی افق موج میزندوگله های انسانی تمدن از پهلوی آن بی تفاوت گذر مینمایند… ودرفرجام قطره اشکی است از قلب زنی شاعر که باتمام وجودش درد فاجعه قانا رالمس مینماید وحماسه وار در قالبی تازه ارائه میدهداز این جاست که در اوج کمال شاعرانه اش ، اندیشه ء انسانی وتنفرش را ازجنگ جاویدانه می سازد . شعر نادیه فضل با بهره گیری از خصلت های فرهنگی وزبانی اش بانوعی ضرورت نه ظاهری، بلکه اخلاقی وعینی مطابقت میکند ونفوذش همان نفوذ سروده های گارسیا وپابلونروداست .
نرودا شاعر بزرگ چیلی نوشت « زماني كه اولين گلوله‌ها گيتارهاي اسپانيا را سوراخ كرد و خون به جاي نواي موسيقي از آنها بيرون تراويد، شعر من به روحي سرگردان تبديل شد كه خون و درد و عذاب بشر در آن نمود پيدا كرد. از آن زمان راه من با راه مردم يكي شد، ناگهان ديدم كه از انتهاي تنهائي‌ام بيرون آمده وشعرمن به شمشیری بران در مبارزات مردم تبدیل شده است »
آیا شعر نادیه یک شورش نیست که در شرایط خاص دربرابر هنرش ( شعر) تعهد می پذیرد وقبول مسوولیت میکندو درکنار مردمی قرار میگیرد که اززمین وهوا برسرشان بمب می ریزد؟؟؟
شعر نادیه به قلمرو فرهنگی انسان دردمندامروزی تعلق دارد وبا وسعت اصالت تاریخی خود ، ارزش یک واقعیت جاوید را به خود اختصاص میدهد .
نادیه فضل یک شاعر تجربی وعینی است تصویر سازی او از رنجهای بیکران انسانهای مظلوم و زن جامعه اش جان میگیرد که والایی هنروخصلت های تسلیم نا پذیری آدمی را باهم می آمیزدشعرش مانند دشنه ای دو لبه است که هر طرفش زخم میزند وآیینه ای دو رویه است که یک رویش شعر وزیبایی وروی دیگرش درد ورنج است وروابط ناشناخته ضمیر اوکه تنها در واقعیت گرایی بروز میکند وبی تأمل بدون آن که طیف زیبایی از رنگها تصویر کند جوهر رنگ را باز می شناساند وبی عدالتی را به تصویر میکشدونمی تواند به بندگی درونی رضایت دهدواین شعر نادیه مظهری از ماندگاری وشرافت است.
ثریا بهاء
یک قطره درد برای قانا
خـــــــــــدا
کجـاســت که یک آســـمان ستـاره ببارد
زســــمـــــــــــت روشن سبــــز ســــحر دوباره ببارد
برای مــــــــادر عاشـــق ، به کودکان ، به غریبــان
به جـای آتــش و باروت گــــــــل بـــــــهـاره بـــبارد
جبین و گیـــسوی مشـــرق لهیب شیون و دود است
مگـــر که حکـــم خــدا بود کــــاین
شــــراره ببارد ؟
وسیــــع قــــــامـــــــــت گـــلـــباغ ها و دامن ( قانا )
غـــریــو و ناله ی دلهــــای پاره پاره بــــــبـــــــارد
کجــــــــــاست قلب مســـلمان ؟ شکــوه نام دلیــران
که از تــــــلاوت ایمـــــــــــــــــان آشـــــکاره ببـارد
به کــــــــــــاروان حــقارت ، به عاصیـان شـــقاوت
از استــــقامـت ، از آزادی بــــــــــار بــــــاره ببارد
خدا کجــــــــاســـت که یک لحظه عاجـــزانه بگریم
برای قلب غـــریبـــــــــــان شهــــر ( قانه ) بگریم
تمام جاری ای اســـــطوره ی بلـــــــنــــــــد نجابت
بــــــــرای نام فلســــطینی عاشـــــقانه بگــــــــریم
لــــــــبـــــــان خستــــه ی لبنان را به بوسه بنازم
و شـــــــــــــقه شـــقه ی دستاش را شبانه بگریم
بسیـــــط خاطره هایم ! فرار ، رنـــــــج و اسارت
شبیـــه قــــــامت غمهــــاش را زنــــــــانه بگریم
بنام مظهــــــر ایثــــــــــار و قله های شهـــــامت
نماز و ســــــجده گــــــــزارم وبیـــــکرانه بگریم
خدا کجــــــــاست که یک لحظه عاجــزانه بگریم
برای قلب غـــریـــــــبان شـــــــهــــر قانه بگریم
بالا
بازگشت