ظهیر (برلاس)

 

فریاد زن

 

به در د ت آشنا هستم

به آن شلاق ها و دره و کیبل

                          که  د ژ خیما ن

صدای نا له ات را در گلو افسرد

گمانم درد هایت را بجز تو هیچکس درمان نخواهد کرد .

بپا بر خیز

         بزن فریاد

                نفرین باد

اگر ده زن

      اگر صد زن

                هزاران در هزاران زن

زنند فریاد نفرین باد

جهان هم می زند فریاد

                       نفرین با د

                                بر جلاد

بدینسان درد هایت را تو خود درمان توانی کرد

                                                       

                                                   (برلاس)

 

             شاهکار آفرینش

 

زن هستی  شاهکار  آفرینش

                               تو هســــــتی نور چشـــم اهل بینش

به جنت بی تو آسا یش نباشد

                               گلستان بی حضـــورت خوش نباشد

نبودی نسل انسا ن هم نمی بود

                               بجـــــز تو آدمی آ د م  کی افـــــزود

تو هستی مادر و مبنای انسان

                               توهــــستی پرورشــــگاه دل و جان

تکامل از تو چون گردید آغا ز

                               طبیـــــعت با تکامل گشــت دمسا ز

تو هستی معنی و مضمون عالم

                               نبودی (کاف) کن هم می شـدی کم

چو (نون) اندر نفی می شد نمایا ن

                               جهـــــــانی در هبا می ماند پنهان

شد آغاز در وجودت زندگانی

                               نبـــــــودی  آدمی  هم  بود  فانی

ترا با ا ین همه شأ ن و شرافت

                               که پا بر جاست تا روز قــــــیامت

گروهی آن سبک مغز تبه کار

                               گمــــــــانت کرده مثل جنس بازار

نهادند نام نیکویت سیاه سر

                               نمودند نان خشـــکت را بخون تر

ز جام جان خوردند شیره ات را

                               به تیـــــغ کین بریدند سینه ات را

چو جمع کردند گلیم خانه ات را

                               به آتــــش سوختند کاشا نه ات را

گلویت را به خنجر پاره کردند

                               ز کـــــــــوی مأ منت آواره کردند

ترا در چادری محصور کردند

                               به ملک اجنــــــبی مزدور کردنــد

تنت با کیبل و شلاق بستند

                               غرورت را به نامردی شکـــستند

نمک نشناخته گان شیر مادر

                               نمـــــــــودند حال و احوال تو ابتر

رسد روزی همه نابود گردند

                               شوند خا کســـــــترو یا دود گردند

شرارت پیشه گا ن بی سرو پا

                               چنان کردند چنیــــــن گشتند رسوا

شنو از قول پیغمبر همین بس

                               بس است حرفی بود درخانه یک کس

               چنین گردنده گر کون و مکان است

               "بهشت در زیر پای مادران است"

 

                                                     (برلاس)

 


بالا
 
بازگشت