عبدالقدیر رسولی
تیر پران بین و نا پیدا کمان !
فریاد های بی پاسخ !
آیا مردم ما عضو متساوی الحقوق جامعه انسانی شمرده می شود ؟
هر روز غم سر غم انبار شده میرود !
با انتقال حکومت به طالبان کماکان کشتارها منقطع نشده در وجب وجب خاک سرزمین ما خون هموطنان ما ریخته میشود امروزدر ساحه دهبوری , گولایی دواخانه ,و دشت برچی انفجار های پیهم صورت گرفت که تعدادی از وطنداران ما کشته و تعدادی دیگر شدیدآ زخمی شدند
دیروز لطیفه امید دکتور جوان در انفجاری غرب کابل هر دو پایش را از دست داد. او تازه از دانشگاه طب کابل فارغ شده بود.
وطن ما به جهنم واقعی مبدل شده زیرا هر روز در یک گوشه کشور گواه چندین حادثه خونین هستیم
این کشتار های پیهم و انفجار های بی پایان تا کی ؟
جالب تر اینکه تروریستان دلیرانه مسولیت را به عهده میگیرند !
شگفتی بیشتر این است که در این اواخر طالبان هم تروریستان را محکوم میکنند !
مگر هیچ کس و گروهی مجازات نمیشوند .
چنانچه در طی 45 سال ناقصین حقوق بشری مصون بودند .
تعداد قربانیان حوادث انتحاری تنها حساب میشوند متاسفانه عاملین جنایت شناسایی و محکمه نمیگردد .
در وطن بی سرپوش ما ( دسپوتیزم )جنایت حاکم و معمول گشته است
در فضای غبار آلود یک گروه جنایات خود را به گروه دیگری محول میکنند
به قول مولانا
تیر پران بین و نا پیدا کمان !
در نابودی وطن ما و خالی سازی سرزمین ما از سکنه از هر دست تلاش های بلاوقفه هستریک جریان دارد بیش ترین این کشتار ها علیه قشر آگاه و کتله های آزادیخواه تحقق می یابد نام این پروژه کشتار جمعی را تروریزم گذاشتند و هر روز تروریزم یا تروریستان مسول و مقصر دانسته میشود ولی کیفر نمی بیند گویا به سان خلق الساعه و جن عمل میکنند .
تروریزم به کی ها و کدام گروه ها اطلاق میگردد تا هنوز مبهم و نا مشخص بوده گاهی نام ها و آدرس های گوناگون و مجهول منتشر شده است .
قدری مسلم است که از سالیان متمادی از واژه تروریزم رقبای قدرتمند سیاسی در جهان بهره گیری نمودند هر یک گروه نیابتی وابسته بخود را با انواع سامانه جنگی و هزارویک ترفند در کشور های فقیر مسلمان نظیر وطن ما وارد کار زار جنگ و خشونت مینمایند /
هر چند چهره سیاه و اهریمنی حامیان تروریزم در عصر تکنالوژی و فناوری امروز پنهان نیست .
تقریبآ 85 سال میگذرد که صدای مبارزه بر ضد تروریزم بلند است و در این مورد بیش از 20 کنوانسیون منطقه ای و جهانی مبارزه بر ضد تروریزم دایر شده اولین کنوانسیون ژینوا در سال 1937 در خصوص مبارزه بر ضد تروریزم می باشد از ان سال ها بنیان های مستقل و میکانیزم های بین المللی فراگیر تری تصویب شده از آن جمله میتوان به کنوانسیون اروپایی مقابله با تروریزم و پروتوکول های الحاقی در 15 می 2003 اشاره نمود با تاسف پیگیری و مجازات تروریستان در وطن ما در طی 40 سال اجرایی نگردیده است هر یک که به سریر قدرت تحمیل شده اسلاف خود را عفو نموده و به این ترتیب حقوق صد ها هزار شهروندان ملکی قربانی این حاتم بخشی ها شده است .
آیا کنوانسیون ها برای تمام ساکنین کره خاکی یکسان قابل تطبیق است ؟
در متن کنوانسیون ها به جنبه های مشخص اشاره شده مثلآ تصرف غیر قانونی یا گروگانگیری هوا پیما ها , مصونیت دیپلومات ها , سرقت مواد هستوی , خشونت در در فرودگاه ها , بمب گذاری , تعریف جامع ایجاد وحشت در اشخاص و گروه های خاص , اقداماتی که باعث مرگ و به خطر افتادن جان مردم ملکی شود , تخریب اموال عمومی , تولید و در اختیار گرفتن سلاح , مهمات و یا مواد انفجاری و تخریبی در این باره باید گفت که بنابر اختلاف های شدید سیاسی عملآ دستیابی به تعریف مناسب از تروریزم بین المللی و کنوانسیون های جامع در این خصوص غیر ممکن شده بود احیای مجدد کمیته تروریزم در پایان دهه 1990 تا حدودی زیادی توانست به این تلاش ها شکل جدید بدهد بعدآ بمب گذاری های تروریستی و جلوگیری از تامین مالی تروریزم ارایه شد که پیش نویس این پروتوکول اضافی را هند تهیه و ارایه کرده بود
اداره اجرایی کمیته ضد تروریزم که به واسطه قطعنامه 534 در 2005 این شورا ایجاد شده به طور رسمی موظف است تا تحت سیاست های کمیته توانایی های آن را برای نظارت بر اجرایی قطعنامه 1373 بر 2001 ارتقا بحشیده و اقداماتی در جهت تقویت اقدامات ضد تروریستی انجام دهد این اداره از تاریخ 15 سپتامبر 2005 فعال گردیده است اما دردمندانه در کشور ما هیچ اثر آن محسوس نبوده است
نتیجه گیری :
تذکار یابد که هیچ بخش تعهدات و مفاد کنوانیسیون های متذکره عملی نگردیده و از لحاظ حقوقی بحال مردم افغانستان سودمند نبوده در حالیکه مردم طی 40 سال قزبانی انواع و اشکال تروریزم دولتی و غیر دولتی گردیده است .
دادگاه کیفری بین المللی برای مجازات تروریستان ابهام آفرین بوده برای کارایی بهتر نیاز به تجدید نظر و باز نگری دارد زیرا تا الان این نهاد یک نهاد نمایشی و فاقد اراده شمرده میشود هیچ جنایتکار و ناقصین حقوق بشر محکمه نگردیده است و بنابر این ملحوظ جنایتکاران دلیرتر عمل میکنند . پایان
.با عرض حرمت واحترام
بالا
بازگشت