دکتورعلی احمد کریمی

جبهه مقاومت دزدان فراری در ترکیه

بلند پروازی، پررویی ،بی شرمی وبی آذرمی دلالان و تکه داران منفور به ایجاد گویا جبهه مقاومت در ترکیه خشم ،نفرت وتعجب عمومی را برانگیخته است،دزدان فراری به دلیل اینکه کرزی ارباب دزدان هنوز در کابل است قصد دارند با گل آلود نمودن آب، ماهی مقصود بدست آورند،مردم ارباب ودزدان آنرا می شناسند وباور دارند که آنان با این بی شرمی ها آخرین میخ رابرتابوت خود خواهند کوبید و این بی شرمی ها سنگر اتحاد و وحدت واقعی مردم افعانستان را تقویت خواهد بخشید.هنوز خون شهدای کشور نه خشکیده است، هنوز سیل اشک از چشمان کودکان یتیم جاری است وهنوز مادران و زنان داغدار وبیوه سر از سجاده های شبانه برنداشته اند، اما چپاولگران ومیهن فروشان افتخاری طبل جنگ برادر کشی جدید را ازکشور بیگانه می کوبند . در زبان فارسی "شرم" یکی ازبهترین معنای وجدان است. موقعیکه گفته میشود آدم بی شرم منظور همان آدم بی وجدان است که شرم و حیا ندارد و روزانه بارها این واژه از زبان مردم معمولی در مقابل آدمهای بی حیا وبی وجدان شنیده می شود. بیست سال تکه داران بی وجدان به آبروی کشور وسرنوشت تمام اقوام افعانستان بازی نمودند وملت واحد را به ملک نشینان طایفه ای تقسیم نمودند وبروی استخوان‌ های میلونها انسان بی گناه قصرهای مجلل را بر افراشتندکه درمیان هر خشت وسنگ آن خون دل بیچارگان موج می زند، و ناله بینوایان شنیده میشود  که پروردگارا، این کاخ های ظلم وستم را به دریای غضب خود سرنگون بگردان .مردم از وطن فروشان خائن و افتخاری متنفرند.تکه داران پشتون مانند سیاف ، اتمر، مسکینیار، گلبدین، وغیره تکه داران تاجک چون عبدالله، قانونی، عطا وغیره ، تکه داران ازبک مانند دوستم ودار ودسته آن  وتکه داران هزاره مانند خلیلی ،محقق وغیره به همه وحتی به اقوام خود خیانت، اهانت و توهین نمودند و مانند خدایان هند قدیم از مکیدن خون مردم خود فربه تر وبی شرم تر شدند . دزدان و غارتگران بی وجدان در روز واقعه پیش ازطوفان فرار نمودند. زمانیکه خداوند آدمها را می آزماید شرم و حیا را از آنان سلب می نماید. دزدان هوای چور وچپاول را در کله های پوچ و بی مغز خود می پرورانند. کرزی مداری وعبدالله  چون مارهای خوش خط وخال به افسونگری افراد ساده لوح نغمه های اغواگرانه می سرایند . کرزی به بهانه ایجاد دولت فراگیر پیشنهاد برگزاری لویه جرگه را می نماید تا درها دوباره بروی دزدان باز گردد. لویه جرگه ها اختراع زمامداران ظالم و دست‌نشاندگان استعمار کهن است. درتاریخ افغانستان  لویه جرگه ها برای آن برگزار گردیده است تا درموقع بحران به رژیم های ضدمردمی حق مشروعیت را بدهد.فریاد دولت فراگیر راکسانی می زنند که افغانستان  راپارچه پارچه ساختند. دولت فراگیر معنای تقسیم قدرت وثروت میان  اقلیت تکه داران بر اکثریت فقیر  نیست.در دولت فراگیر باید منافع تمام اقوام ساکن کشور براساس تساوی طلبی های بشردوستانه و معیار های چون تخصص ،اهلیت، لیاقت، شایستگی و تقوی  بدون آقا بابایی قومی برسایر اقوام تضمین و تحقق یابد.وظیفه دولت فراگیر پاسداری از مال،جان و حقوق طبیعی تمام افراد جامعه است،دردولت فراگیر مردم حاکم و فرمانروا پاسدار است و اگردولت وظیفه پاسداری خودرا مطابق اراده مردم انجام ندهد برکنار می گردد ومردم حق دارد پاسدار جدید را به جای حاکم بی کفایت،دزد،فاسد و متعصب انتخاب نماید.مردم به خاطر زوال عصر ارباب و دزدان آن،  برعلیه طالبان اعتراض نه نمودند و نمایندگان امارات را  با وجودیکه تاهنوز در هیچ کجایی دنیا رسمیت ندارند وازسر وصورت شان قهر وخشونت می بارد باز هم بر دزدان بی وجدان و اربابان آنان ترجیح می دهند. بعد ازسقوط عصر دزد سالاری امنیت نسبی تامین گردیده است و  طالبان باید بدانند که اربابان دزد نه تنها در تقسیم قدرت وثروت درحق اکثریت ملت خیانت نمودند بلکه یغماگری و سرقت های معنوی آنان ، لکه ننگ را بر پیشانی افتخارات علمی ،نظامی،سیاسی وفرهنگی کشور ما چسبانیده اند، شاه دزدان واطرافیان آنان سخاوتمندانه القاب متفکر درجه دو دنیا، سیاستمداران موثر، مارشالی ،جنرالی، استادی وشیخ الرئیس را  مانند تحفه روز ولادت به همدیگر بخشیدند واگر سرقت های معنوی از شاه دزدان و اطرافیان آنان برگردانیده نشود خیانت به علم ،دانشمندان وافسران شایسته اردوی ملی کشور خواهد بود. بزرگترین نشانه بی وجدانی شاه دزدان و اطرافیان آنان تنفر مردم به زندگی ننگ آلود آنان می باشد که بعد ازبیست سال قدرت یک نفر طرفدار ندارند وحتی بی تفاوت ترین آدم های ابن الوقت که مانند مگس به گرد دسترخوان شیرین آنان می پریدند امروز یا ازشرمندگی احساس خجالت می نمایند و یا با شعار مامور معذور است خودرا تبرئه می نمایند  وبه  دزدان و اربابان آنان نفرین می نمایند که در حق همه خیانت نمودند.طالبان باید بدانند که بی احترامی وتعصب به حقوق سایر اقوام بی احترامی به قوم پشتون است،هرکس حق دارد به قوم خود افتخار نماید وبی احترامی به اقوام دیگر بی احترامی به قوم خود است و جنگ چهل سال نشان داد که هیچ قومی به تنهایی نمی تواند  افغانستان آباد،  مستقل وبا وجدان را بسازد. شرایط کنونی سخت ترین و دشوارترین وشاید آخرین آزمون برای اتحاد و نجات کشور باشد.